liefde van het middelbaar ft. Frenkie de jong.

12.

Frenkie's pov.

we zaten in de ambulance, ik mocht niet achterin bij Koa zitten, omdat ze haar daar moesten behandelen.
Op een gegeven moment keek de chauffeur naar achteren en stopte de ambulance.
Ik vroeg in het Engels waarom we stopten en hij zei dat ik met hem mee moest lopen.
Ik volgde hem naar achteren en we liepen de ambulance in naar koa.
Ze was wit, helemaal wit. Ze lag levenloos op de brancard.
De tranen sprongen me in de ogen toen ik realiseerde dat de ambulance mensen aan het reanimeren waren.
Er gebeurde niks, ik voelde dat de tranen me over de wangen stroomden.
Ik voelde een hand op mijn schouder, ik keek om en zag Lieke staan samen met Jill.
(Lieke en Jill waren er met een leen auto achteraan gereden)
Ik draaide me volledig om en Lieke sloeg haar armen om me heen.
Ik keek naar jill die inmiddels ook geen droge wangen meer had.
Ik draaide me weer terug naar Koa, ze waren nog steeds aan het reanimeren.
De arts keek mij aan en zei in het Engels dat ik mocht komen.
Hij zei dat ik tegen Koa moest praten.
Ze zeiden dat ze weer ademde maar in een coma terechtgekomen was.
De twee ambulanciers deden de deuren dicht en lieten me even alleen.

"Het kootje." Zei ik zachtjes.

Ik voelde dat de ambulance weer ging rijden.

"Ik ben het Frenkie." Kreeg ik er moeilijk uit.

"Word alsjeblieft wakker, voor mij, voor je team, voor aves." Zei ik.

Ik pakte haar hand vast en duwde er zachtjes een kusje op.

"Je bent sterk, dat weet ik." Zei ik.

Ik voelde een rilling door mijn lichaam gaan toen ze begon te knipperen.

"Ko?" Ik keek haar verbaast aan.

"Echt goed Engels frenk!" Zei Koa half slapend.

"Omg she's awake!" Riep ik naar de ambulanciers.

"Keep her alive!" Kreeg ik terug.

"Will do!" Zei ik.

Ye! I'm back! Zeer kort hoofdstuk.