ვერც წარმოიდგენთ ვინ დავინახე...
დილან ვანგი ხალხოოო და ამას დამატებული დარენ ჩენიიი.დილან ვანგი
დარენ ჩენი
ლიფტში ვითომც არაფერი ისე შევედი და მეშვიდე სართულს მივაჭირე.
რაღაცატომ გამიხარდა პირბადე რომ მიკეთია.
ტელეფონი ამოვიღე და მიას მივწერე.
-რომელ სართულზე ხარ?
-მეექვსეზე, შენ?
-მეშვიდეზე, აუ მერე რაღაც უნდა მოგიყვე და ჩემს ოთახში ამოდი 237-ე ნომერია.
-კაი გკოცნი
-მეც
დარენ ჩენი-ეს გოგო არ გეცნობა?
დილან ვანგი-კი, მაგრამ ვერ ვიხსენებ საიდან.
ჩინურად ლაპარაკობდნენ, მაგრამ ჩინური მეც ვიცი ამიტომ.
მეშვიდე სართულზე ავედი თუ არა გასვლის წინ მათ მივუბრუნდი და ჩინურად ვუთხარი.
მე-მე ავა მქვია, სოლო მომღერალი ვარ, სამხრეთ კორეიდან.ალბათ ამიტომ გეცნობით.
ლიფტიდან გამოვედი, სახეზე ღიმილი გამომესახა.
ჩემი ნომრის კარი შევაღე და პირი ღია დამრჩა იმხელა იყო.
დათვალიერება დამეზარა, უბრალოდ ტანსაცმელი კარადაში შევალაგე, შხაპი მივიღე და პიჟამოები ჩავიცვი.
უცებ კარზე კაკუნი მესმის
მე-შემოდით.
მია შემოვიდა სასუსნავებით ხელში.
მია-აბა მოვედიიი
მე-ბევრ პრანჭვა გრეხვას არ დავიწყებ და პირდაპირ გეტყვი რა...ლიფტში დილან ვანგს და დარენ ჩენს შევხვდი
მია-ვაიმეეეეეეეეე, არ მჯერააა
მე-მე მჯერა
მია-მერე რა მოხდა-ინტერესიანი თვალებით მომაჩერდა
მე-მერე არაფერი
მია-აუ რა ბედი გაქ
მე-ოჰ შენ ხო რას ამბობ, იონჯუნი ისეთი თვალებით გიყურებს ხოლმე უუუf
მია-მოკეტე.
სასუსნავებს ვჭამდით თან უამრავ რამეზე ვსაუბრობდით, ბოლოს მია თავის ნომერში წავიდა, მეც ბევრი აღარ მიფიქრია, საწოლში ჩავწექი და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.
დილით
დილით ჩემივე დაყენებული მაღვიძარა მაღვიძებს, სააბაზანოში შევდივარ და ყველა საჭირო რუტინას ვიტარებ და ასე ვიცვამ.მერე ლიფტში შევდივარ და ხელს პირველ სართულს ვაჭერ, მაგრამ ლიფტში ვიღაც ხელს ყოფს და კარს აჩერებს.
ვის ვხედავ...ფელიქსს.
ფელიქსი-ოჰ ავა გამარჯობა, აქ რას აკეთებ?
მე-გამარჯობა ფელიქს, მე ამ სასტუმროში ვისვენებ, შენ?
ფელიქსი-რა დამთხვევაა, მეც.
ამის შემდეგ ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, ძლივს ჩავედით პირველ სართულზე მე ელვის სისწრაფით გამოვვარდი და შემთხვევით ვიღაცას შევასკდი.
მე ხო დღეს არ გამიმართლა, ვის შევასკდი?დილან ვანგს, რატომ რატომ რა შევცოდე ასეთი, წინა ცხოვრებაში ვინმე მოვკალი თუ რა არი უჰჰ.
მე-ამ ძალიან დიდი ბოდიში.
დილან ვანგი-არაუშავს, მაგრამ თუ გინდა დანაშაული გამოისყიდო, ჩემი მეგობარი უნდა გახდე
მე-რა?-თვალები გადმოვკარკლე.
დილან ვანგი-გაწყობს?
მე-კარგი
დილან ვანგი-კარგი მაშინ წამოდი გარეთ გავიდეთ და ვისეირნოთ, თან ვისაუბრებთ.
შავი პირბადეები გავიკეთეთ, მე თავზე შავი კეპიც ჩამოვიფხატე.
გარეთ გავედით და თან ვსაუბრობდით, ისე გავშინაურდით რომ ერთმანეთზე ყველაფერი ვიცოდით
მე-აუ იმათი გაფრთხილება დამავიწყდა, შენ მაინც ვერ შემახსენეეე.
ტელეფონი ამოვიღე და ჯონგუკს დავურეკე.
მე-აუუ ჯონგუკ, ეხლა არ დაიწყო ჭკუის დარიგება გარეთ ვარ იცოდე და არ ინერვიულოთ
ჯონგუკი-მალე მოდი იცოდე, გეძებდით ამდენ ხანს რატო არ დარეკე
მე-დამავიწყდა ჰიჰ, კაი წავედი ახლა love you bro.
ზარი დასრულდა თუ არა ისევ გზა გავაგრძელეთ, ძალიან კარგად ვერთობოდით.
ბოლოს მოვიწამეთ და სასტუმროში წასვლა გადავწყვიტეთ.
მივედით თუ არა ერთმანეთს დავემშვიდობეთ, უცებ ვიღაც ხელს მავლებს და სადღაც მიმათრევს, ბოლოს ერთ-ერთ ოთახში შევყავარ და ნათლად ვხედავ ვინცაა
ფელიქსი-ის ბიჭი ვინაა?-გაბრაზებული ჩანდა
მე-რა შენი საქმეა?
ფელიქსი-უბრალოდ მითხარი ვინაა-კედელზე მუშტი მიარტყა.
ამაზე ჩემდა უნებურად ტირილი ამიტყდა.
ის კი ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა
ფელიქსი-ბოდიში პატარავ, თავი ვერ გავაკონტროლე.უბრალოდ მაღიზიანებს ის როდესაც სხვა ბიჭთან ერთად გხედავ.
მე-მაგრამ შენ გინდოდა რომ დავშორებულიყავით
ფელიქსი-იცი...
____________________________________
ეს პატარა თავი აქ იყოს, იმედია მოგეწონებათ💜
მიყვარხააართ♡♡♡♡♡♡♡Vote & comment
YOU ARE READING
《IDOL》(დასრულებული)
RomanceNo spoilers!!! _________________________________________ /I don't own any of the pics that are used in this story./ Enjoy♡