I'm inlove with my patient (Medical series 2)

Chapter 10

                     ~Angela~

Kanina pa ako pa baling-baling dito sa higaan. What's wrong with me? And what's wrong with my heart? Why is it beating so fast? Bigla nalang akong nagising ng alas 3 ng umaga at sobrang lakas talaga ng tibok ng puso ko. And guess what? The reason why I suddenly wake up is because of a sudden dream, or should I say, nightmare? Sa panaginip ko kasi'y ikinakasal ako sa isang napakagandang simbahan. And I found my self marrying Luke. My patient. Ano bang nangyayari sa akin? Nababaliw na kaya ako? Epekto ba Ito ng pag pupuyat sa panonood ng k-drama? Wala na akong nagawa at bumangon nalang. Pero sobrang aga pa. Siguro kailangan ko ng cold shower.

Bago ako maligo ay pumunta muna ako ng kusina para uminom ng tubig, narinig ko pang pinapatahan ng kapatid ko ang anak nya na isa rin sa dahilan kong bakit ako nagising. Siguro kailangan ko silang e-check.

"Okay lang ba sya?" Napalingon qng kapatid ko sa akin na wala paring humpay na pinapatahan ang anak.

"A-ahh okay lang ate, sorry nga pala at nagising ka dahil sa amin. Nagugutom lang siguro sya kaya nagising at umiyak." I sighed.

"Akin na, ako na muna ang magpapatulog." I volunteered. Binigag nya naman kaagad sa akin ang baby. Nang ako na ang kumarga nito ay bigla itong nanahimik, siguro ay gusto lang nito na may ibang kakarga sa kanya. She's so cute. I wish I had a baby too. Pero hindi muna ngayon. Masyado pang magulo ang lahat. At kung magkaka baby man ako ay sino namang magiging daddy? Si Luke? Napatigil ako sa pag iisip. Shit! Ano ba itong iniisip ko? Puro kabaliwan nalang ba? Walang na akong matinong naiisip Simula noong nagising ako kaninang umaga. Nilagay ko na sa crib ang bata at natulog na ulit Ito. Siguro napagod ang kapatid ko sa pag aalaga sa kanya kanina dahil natagpuan ko itong nakatulog natin sa couch habang pinapatahan ko ang baby.

I really want to have a family, ngayon ko lang din na isip. Yung tipong may inaalagaan ka, yung may nag aalaga sayo. At yung may nag aantay sa pag uwi mo galing trabaho, since I was young I've been in an instant competitive family. Yung halos business lang palagi ang inaatupag, pamilyang walang pagmamahal. Naalala ko dati ni hindi man lang kami inaalagaan ng mabuti ni mama. Busy din palagi si papa to the point na pag may kailangan kami at sasabihin namin sa kanila ay nagagalit sila, laya siguro ngayon ay gusto kong magka pamilya. Gusto kong maramdaman yung Hindi ko naramdaman noong bata pa ako, yung pinagkait ng mga magulqng ko sa akin na pagmamahal dahil mas inuna nila ang pera. Siguro nag sisisi sila sa mga pinag gagagawa nila ngayon. But I doubt that. Kasi hanggang ngayon ay ganon parin ang Turing nila sa amin. Hindi ko parin maramdaman yung pagmamahal. Yung parang wala lang? Yung parang gnomes na ginawa lang para ipang display sa garden. Yung walang kweta. I sighed again and again. I really hope soon hindi yun maranasan ng magiging anak ko.

                     ~Luke~

Kanina pa ako naka dungaw dito sa bintana ng private room ko and yes may inaantay ako. Yes its Doc. Angela, I don't understand this feeling basta pag nandyan sya ay lumalakas ang tibok ng puso ko.

I smiled the moment I saw her car. Yeah nakikita kasi dito ang daan at mabilis kong na recognize ang sasakyan nya. Mabilis akong lumabas sa kwarto para salubungin sya sa office nya. My smile didn't fade. Am I really in love?

"Hi" salubong ko sa kanya. At parang gulat na gulat sya ng makita ako sa office nya. Bakit pa ba sya nagugulat? Dapat masanay na sya.

"Ang aga mo ah" she avoided my gaze. What's wrong babe?

"Bakit bawal ba?" Medyo may pag tatampo sa Boses ko. Why is she like that?

"Wala naman. Hmm kumain kana?" Ayon oh. I smiled again. Sabi ko na yayayain ako eh. Yun din ang dahilan kong bakit di ako kumain kanina.

"Hindi pa eh" and as I've expected niyaya nya nga ako kumain sa canteen.

"What's with your atmosphere? Mabuti di ka pikon ngayon" sabi nya pa habang nag lalakad kami. Ngiti lang ang sagot ko.

"At kanina ka pa nangingiti. Ano nakain mo?"  Nagkibit balikat ako.

"Nakakain ako ng good vibes." Simple kong sagot.

Habang kumakain ay may ka text sya. Tsk. Hindi nya ba alam na nakakawala ng gana pag ganyan na nag tetext sya? Kaya hinablot ko ang cellphone nya sa kanya. Pumalag kaagad sya.

"Bakit ka nag c-cellphone habang kumakain? Alam mong bang nakakawalang gana yun?" I burst it out. She just rolled her eyes acting like cool.

"Gusto mo ng Burger? Pagawa tayo?" Really? Gagawin mo yun babe?

"Yeah sure. Ang sweet mo ngayon ah" she roll her eyes again.

I think I'm right I'm starting to fall. Deeper than I thought. I can't handle it anymore, anytime I think I'm going to burst my feeling out. Ganito pala ang pakiramdam. Masaya ka palagi. Walang dahilan para magalit ka kasi masaya ka. Ngayon ko lang naramdaman Ito but I'm so sure it is love I'm feeling right now. She taught me how to love her and now I'm galling deeper.

"Oh kain na. Tqpos nyqn uminom ka ng gamot. Wala ako mamaya kasi may pasyente akong aasikasuhin kaya doon ka lang sa kwarto mo mamaya at wag ako bigyan ng head ache naiintindihan mo ba?"  Tumango lqng ako habang nakangiti parin.

"Wag kang ngingiti ngiti lang dyan at bilisan mo ang pagkain. Para kang bata"

"Cute naman." Natawa ako sa pag irap nya.

"Bakit? Hindi ka ba na kyu kyutan sakin?" I pouted my lips.

"Para kang bata pero hindi ko sinabing cute ka. Tignan mo nga yang mukha mo, sino di maiinis dyan" sumubo sya ng kanin habang sinasabi yun.

"Oo nga hindi nga pala ako cute. Kasi gwapo ako diba doc?" I smiled when she stop.

"Sigurado ka bang hindi ka naka inom ng potion ng mga baliw?" I just laughed. I love being with her.

To Be Continued