I'm inlove with my patient (Medical series 2)

Chapter 1

Galing ako sa trabaho at pagod na pagod ako, pero na disappoint lang ako sa naabutan ko. Nagaaway lang naman kasi ang mga kapatid ko.

"Pwede ba tama na, nakakarindi na kayo alam nyo yun?!'' Sigaw ko na nagpatigil sa kanila sa pagsisigawan.

"Pagod na pagod ako tapos, ito yung maabutan ko dito? Mahiya naman kayo!" Sigaw ko pa. Nakakainis.

"Ahh ganon ate nasasabi mo lang naman yan dba kasi nakuha mo na ang gusto mo? Ayan naging doctor ka na. Saklap mo ate." Sigaw din sakin nang nakababata kong kapatid na lalaki.

What did he just say?

Oh right, nag aaway sila kasi nag aagawan sila sa companya ni papa. At dinamay pa talaga ako sa kalukuhan nila. At ano daw? Nakuha ko na ang gusto ko? Ako ang nag paaral sa sarili ko at hindi sila kaya bakit nila nasasabi sakin to.

Isang sampal ang natanggap nya sakin.

"Itatak mo dyan sa baga mo na kahit kailan hindi ako nanghingi nang pera sa mga magulang natin. Kung naabot ko man ang propesyon na ito, pinaghirapan ko yun. Kaya wag na wag mong ipamukha sakin na Parang sampid lang ako dito" mahabang linya ko sa kanya. Lumambot naman kaagad ang mukha nya. Tumingin sya sakin.

"S-sorry ate" wala sa sariling nasabi nya. Tumititig lang ako sa kanya.

"N-nadala lang ako" yumuko pa sya para humingi nang tawad. Wala akong magawa. Kapatid ko parin sila. Napabuntong hininga nalang ako at niyakap sya.

"Its okay I'm sorry for the slap, nadala lang rin ako." Tumango tango sya sakin. Tumingin naman ako sa kakambal nyang tahimik lang na nanonood samin.

"Wag na kayong mag away ulit, Kai, Kal." Tinignan ko sila isa isa.

"Sorry ate" si Kal. The one whom I slap.

"Sorry po" si kai naman na Parang masama parin ang tingin Kay Kal.

"Kai! Kakasabi ko lang na tigilan nyo na diba?" Napayuko naman sya.

Biglang nagringg ang phone ko kaya pumunta muna ako sa kusina para sagutin ang tawag.

"Hello" magalang Kong sagot sa telepono.

"This is Mrs. Ty doc" oh ito pala yung kumaha sakin bilang private doctor nang anak nyang may skin cancer.

"Oh Mrs. Ty, napatawag po kayo." Nakangiti ko pang tugon.

"Bukas na dadating ang anak ko" oh bukas na pala.

"Ahh opo aasikasuhin ko po kaagad sya."

"Maraming salamat doc." She said.

Binaba ko na ang telepono.

My patient had a skin disease, it is called xedorma pigmentosum(XP) a genetic disorder which there is a decrease ability to repair DNA damage such as the cause by ultraviolet light (UV) in short my patient is allergic in ultraviolet light. He can't allow himself to go outside because of the light of the sun. He may need regular screening for skin which may include a skin biopsy.

So that they called me for a help, because his late doctor have been retired last year for being his personal doctor.

I've never seen him. It will be difficult for me to handle him because of his disease, no treatment available for that XP disease only prevention which is to avoid sunlight, cigarette smoke and other ultraviolet radiation, as well as the screening of his skin.

Malaking oportyonidad din ito para sakin. They offer million for me to take care of there only son.

Napabuntong hininga nalang ako, kaya ko to, lahat naman kinakaya ko. Pero nakakalungkot lang isipin na hindi pang habang buhay ang pasyente ko. People with XP is a mess. Life expectancy is shortened by at least below 30 years old the longer is 37 which is very rare.

Pumasok na ako sa kwarto para mag pahinga, masyado akong pagod ngayon at marami pa akong kailangang gawin bukas.

-

"Good morning doc"  bati sakin nang mga nurse na nadadaanan ko. Tinatanguan ko lang silang lahat. Na late ako nang gising kanina kaya nagmamadali na ako ngayon. Nandito na ang pamilya nang magiging pasyente ko.

Kinakabahan ako? Oo grabe kinakabahan talaga ako pero hindi ko alam Kong anong dahilan, hindi nanaman bago sakin ang mga ganito.

Narating ko ang office ko at naabutan ang mama nang pasyente ko na nasa labas.

"Doc!" Nginitian ko sya.

"Hi Mrs. Ty bakit hindi po kayo pumasok?" Kaswal Kong anyaya sa kanya.

"Ahh nasa loob na kasi ang anak ko at ang daddy nya." Napahiya ako, late nga pala ako.

"Kanina pa po kayo dito?" Tanong ko pa.

"Hindi naman ganon ka tagal" nakangiti lang sya.

"Pumasok napo tayo?" Tumango naman sya at pumasok na kami.

Napatingin kaagad ako sa lalaking prenteng nakaupo sa sofa ko na may dala dala pang burger. Napataas ako nang kilay.

"Luke nandito na ang bago mong doctor" nakangiti pa ang mama nya.

Napa angat naman kaagad sya nang tingin.

Blue eyes~

He had a blue pair of eyes.

Napatingin ako sa papa nya na isang Japanese na blue rin ang mata. Ang dami naman ata nilang lahi? Nakita ko sa form nya na half Italian and Japanese ang papa nya, while his mother is a pure filipina.

Handsome ha!

"Hi Mr. Luke Ty" bati ko na nagpa kunot nang noo nya. Ano bang problema nya?

"Don't call me by my name, only my mama I allowed to call me that, Mr. Ty will do" he said. Awww so?

Tumango parin ako at ngumiti para sa pagrespeto. Okay lang to. Kaya ko to.

"Mula ngayon ako na ang magiging private doctor mo, I am doc Angela by the way" inabot ko ang kamay nya para makipag shake hands pero hindi nya ito tinanggap kaya napahiya na naman ako sa ikalawang pag kakataon.

"Please respect your doctor luke, magpasalamat ka nalang at tinanggap ka nya." Pangangaral nang mama nya sakanya.

"What ever" bulong nya na dining ko naman.

Tsh. Napairap nalang ako. Sungit naman nito, ihampas ko tong hawak Kong form mo sayo eh, tingnan natin hindi mamula yang pisngi mo.

Awww mali. Mapula na pala dati pa ang pisngi nya, siguro dahil sa sakit nya. Ang gwapo pero ang sungit.

"Tinitingin tingin mo?" Masungit nyang tugon sakin.

To Be Continued