I'm inlove with my patient (Medical series 2)

Chapter 2

"Tinitingin tingin mo?" Masungit nyang tanong nang makitang masama ang titig ko sa kanya.

"Luke!!" Saway nang mama nya.

He rolled his eyes and turned away his gaze.

"So, Mr. Ty What do you feel?" Napatingin sya sakin.

"I-im mean how's your feeling, No I mean how's your day?" Shit ano bang nangyayari sakin.

Napangisi sya sa inakto ko.

"I'm fine thank you" sagot nya pa na parang ginagaya ang isang pre- school student.

He's teasing me.

"Ahmm, doc pagpasensyahan mo na yang si luke ah, ganyan talaga yan eh" mama nya na parang nagmamakaawa na wag Kong sukuan ang anak nya. Hindi talaga no, ang laki kaya nang binayad nila.

Napabuntong hininga nalang ako.

"So, we will be having your skin screening every last day of the week base here in your form written by your late private doctor am I right?" Ngumiti ako.

"Nabasa mo na pala eh bakit mo pa ako tinatanong?" Tanong nya pabalik.

Kaya mo to.

"I'm sorry for that Mr. Ty, so let's go" sabi ko na nagpakunot sa noo nya.

Lumingon sya sa mama nya na nagtataka ang mukha.

"Ahmm na pagusapan kasi namin ni doc na ikuha ka nang private room dito sa hospital anak." Mas lalong kumunot ang noo nya. Hindi nya pa pala alam yun?

"What!!! No!!! I won't go" sigaw nya na nagpalingon sa papa nya na nakatulog pala kaya mukhang walang pakialam.

"Anak kailangan mo to"

"Bakit hindi nalang sa bahay ma, gaya nang dati?" Nagtataka nyang tanong.

"Alam mo namang matigas ang ulo mo luke, at alam Kong lalabas ka na naman, ayaw ko nang maulit yung nangyari nung isang araw kaya mas mabuting nandito ka at namomonitor ka ni doc at siguradong hindi ka makakatakas." Paliwanag sa kanya nang mama nya.

"No way! Ayoko! Sa bahay lang ako" tumayo sya at akmang aalis.

Hinawakan ko ang braso nya kahit alam Kong hindi ko sya kayang hilahin.

"Ano bah!" Asik nya at iwinisik ang kamay ko.

"Hindi ka pwedeng lumabas, mainit at masyadong maraming tao Baka mamaya magkatulakan at matamaan ka nang araw" I said.

"As if your concern" sarkastiko nyang sabi.

"Luke please kahit ngayun lang makinig ka naman" nagmamakaawang pakiusap sa kanya nang mama nya.

Hindi sya nakinig at pinilit lumabas but I don't let her go, hinawakan ko sya sa abot nang makakaya ko.

"Ano ba, bakit ka ba nakiki alam?" Pinipigilan narin sya nang mama nya. Ang papa nya naman ay nakatingin lang at Panay ang iling, siguro'y alam na nya ang ugali nang anak nya kaya hindi na sya nag abala na maki awat.

"Hindi ka nga pwede umalis" pakikipagtalo ko pa.

Tinulak nya ako at lalabas na sana pero napatigil sya nang...

"Can you please stop this fucking shit luke?" Papa nya.

Napatigil lang sya sa kinatatayuan nya. At napatagis nang panga.

Lumingon sya sakin at parang binabalaan nya ako sa mga titig nya, na parang kasalanan ko ang lahat.

Bumalik sya sa sofa at kinuha ang burger nya para kumain. Stress releaver ba nya ang burger? Napangiti ako sa kawalan nang makitang hindi nya inalis ang tingin sa pagkain nya. Cute.

"Doc kami nalang po ang magdadala sa kanya sa private room nya mamaya, baka kasi may gagawin kapa" ngumiti nalang ako.

"Opo kailangan ko pang pag aralan to lahat, I mean napag aralan ko naman na to pero first time ko kasing maging private doctor na ang pasyente ay may rare disease" mahaba Kong paliwanag.

Tumango tango naman ang mama nya. Lumabas muna ako fon at nagtungo sa public comfort room. Wala naman kasi akong ibang mapuntahan. Nasa office ko sila kaya wala akong choice. Napatingin ako sa sarili ko sa salamin nang comfort room.

Biglang nag ring ang phone ko kaya kinuha ko kaagad ito.

"Hello?" Si kai tumatawag.

"Ate" napakunot ang noo ko nang marinig ang gumagaralgal nyang tinig.

"What happened?" Nag aalala Kong tanong.

"Si kal" umiiyak sya.

"Bakit? Among nangyari Kay kal?" Shit Lord wag naman ang kapatid ko.

"Si kal yung pinili ni dad" sabi nya na nagpalaylay nang balikat ko. Akala ko naman Kong ano nang nangyari Kay kal.

"Ate ginawa ko naman lahat para mapansin ni dad, ginawa ko ang lahat para ako ang piliin nya ate" napabuntong hininga ako.

"Okay lang yan, mahahanap mo rin ang proffesyon na para sayo"

"Pero ate hindi ko alam Kong ano ang gagawin ko" naguguluhan nyang tanong sakin.

"Ganito nalang, tutulungan kitang makahanap nang trabaho mamaya okay?" Pagsisigurado ko sa kanya.

"Pero ate hindi lang kasi yan yung problema ko eh" napakunot ang noo ko.

"Bakit?"

"Ate kasi, nakabuntis kasi ako." Napatigil ako sa narinig.

"Matagal na ate pero hindi ko sinabi para hindi ako kamuhian ni dad at ako ang piliin nya para sa kompanya"

"Kai ano ba tong ginawa mo" nasapo ko ang noo ko. Siguradong magagalit si papa nito.

"Ate nanganak na sya kagabi, binigay sakin yung bata, nawalan din sya nang buhay kagabi, hindi ko alam Kong ano ang gagawin ko sa anak ko ate, please tulungan mo ako"

"What do you mean nawalan nang buhay kai?"

"Si claress yung nabuntis ko, namatay sya kagabi, galit na galit sakin yung mga magilang nya, hindi ko na alam Kong among gagawin ko"

Parang gusto Kong maiyak sa mga narinig ko mula sa kanya.

"Asan na yung baby?"

"Nandito sa condominium ko"

"May mga damit ba sya? Gatas? Ano may kulang ba?" Tanong ko.

"Binilhan ko na sya nang formula na gatas ewan ko hindi ko talaga alam, binilhan ko narin sya nang diapers at damit, naubos na nga ang opera ko tapos hindi pa pala sya nareregister ate wala pa syang birth certificate." Tsh.

"Sige mamaya ako na ang mag aasikaso sa kanya. Alagaan mo muna sya dyan."

"Ate pwede ba akong makahiram nang pera? Wala na kasi talagang natura sakin eh."

"Oh siege sige."

"Salamat ate." Binaba ko na ang phone ko.

Hindi pa nga ako tapos sa problema ko sa pasyente ko ito na naman at nadagdagan na naman. Hayyyy kaya ko to.

To Be Continued