Turn your face - Dutch [Onder Bewerking]

010

                                                                        Demi P.O.V.

-1 week later -

Ik staarde naar de spiegel voor me en keek naar mijn spiegelbeeld. Het was zo lang geleden dat ik het nog eens deed maar ik moest wel. Het was mijn schuld en ik moest nu boeten. Tranen vormden zich en lieten zichzelf als een wilde rivier over mijn wangen lopen.

Ik zuchtte nog eens diep. Het was allemaal waar wat ze zeiden: ik bén een dikke egoïst! Ik dacht alleen maar aan mezelf en m'n eigen belangen. Dacht niet na over anderen hun gevoelens en over de gevolgen.

Ik laat mijn hoofd zakken en kijk naar het voorwerp dat ik zo vaak mogelijk meed. De meesten mensen zouden iets anders gebruiken maar liet gaf geen resten of andere dingen achter die erop zouden kunnen wijzen dat ik dit deed.

-1 week eerder-

“Maar wat ga je nu doen?” Vroeg Cher me.

Dat was een goede vraag: Wat ging ik doen. Ik had zelf helemaal geen idee… Was er eigenlijk wel een goede oplossing?

Het bleef even stil in de kamer, niemand zei iets…

“Ze kan het natuurlijk altijd zeggen?” Riep Luce opeens uit. Ik keek haar met wijde ogen aan.

"Lucy, je kunt toch niet verwachten dat ze nu alles gaat zeggen?!" Riep Jade. Thanks Jade, helemaal mee eens! Ik gaf haar een dankbare blik.

"Dat begrijp ik ook wel maar ik kan toch niet blijven doen alsof ze niet meer op deze bol leeft? Trouwens dankzij hun weet ik nu ook iets dat een grote verandering zal veroorzaken." Antwoorde Lucy.

"Lucy please, we kunnen het nu toch het nu toch zomaar niet zeggen? Wat zullen de jongens zeggen? En de meisjes? Ze zullen zich bedrogen voelen als ze het wisten!" zei ik. Ik wíst dat moest ik het ooit zeggen ze zeker en vast boos op me zouden worden…

"Luister, hij houdt echt van je en ik weet hoeveel moeite je hebt met dit maar ooit komen ze erachter, denk je niet? Trouwens ik kan ook niks zeggen, Simon had het mij verboden..." Zei ze nu zachter.

Ze had het helemaal fout, Niall kan niet meer van me houden! Daarvoor heb ik hem toch te veel pijn gedaan? Niemand zou zo’n daad nog kunnen vergeven en nog van die persoon houden, right?

Ik opende mijn mond om iets te zeggen maar hoorde een kraak vanaf de trap. Mijn hoofd ging meteen richting de deur en ik zag dat de rest hetzelfde deed. Zou iemand ons afgeluisterd hebben?

“Shhh… Ik denk dat iemand daar is!” fluisterde/riep Mickie. We knikten allemaal en op haar tenen liep ze naar de deur. Ik zag haar tot drie tellen totdat ze de deur met een zwaai opende, leegte.

Niemand stond daar wat maar één ding betekende: iemand had vast iets gehoord en is toen weer naar beneden gegaan.

Ik stond op. “Het beste is dat we dit voorlopig vergeten en morgen verder praten, oké?” Ze knikten allemaal instemmend en we gingen weer naar beneden om de film te bekijken.

De rest van de nacht was gezellig, al hoewel El af en toe wat afwezig leek te zijn… Maar dat was waarschijnlijk mijn verbeelding maar?

-Next Day-

Met een geeuw opende ik mijn ogen en staarde naar het plafond boven mij. Door een gleuf keek ik met mijn vermoeide ogen naar buiten waarna ik meteen mijn ogen weer dichtkneep. Het was vast en zeker bijna middag als ik zo naar de zon keek.

Ik wreef nog een keer in mijn ogen waarna ik mijn rechterbeen langs de zijkant van mijn bed op de grond liet zakken. Vervolgens liet ik ook mijn ander been uit bed en slenterde richting de spiegel.