Turn your face - Dutch [Onder Bewerking]

023

doel: 1500 woorden

behaald: 2589 !!!!!

Ik liet het voorwerp uit mijn handen vallen en liep richting de badkamer. Ik nam snel een handdoek dat op de grond lag en zette het onder het koude lopend water van de kraan. Eenmaal het stuk stof doorweekt was, bracht ik het voorzichtig naar mijn arm en begon het zachtjes te doppen op de plaatsen waarop het opgezwollen was. Ik moest op mijn lip bijten van de kou en de tintelingen in mijn linkerarm. Eenmaal ik de handdoek van mijn arm haalde om te kijken hoe erg de schade was schrok ik.

Bloed.

Shit, shit,shit! Meteen bracht ik mijn arm onder de kraan, wat niet zo'n slim idee was. Ik vloekte van de pijn en trok mijn arm weg. Snel plaatste ik de handdoek die ik had laten vallen weer op mijn arm. Oké, waar zat die EHBO-doos nu weer? Hij moest hier ergens liggen...

Ik doorzocht alle kasten in de badkamer en de keuken, de plaatsen waar ze normaal gezien hadden moeten liggen, maar ik vond ze niet! Hoe kon dat nu? Cher had ze toch de laatste kee- Cher! Meteen liep ik naar boven en stormde haar kamen binnen. "Heb jij de EHBO-doos??"

Cher keek op van haar boek dat ze aan het lezen was en knikte met haar hoofd naar de tafel in haar kamer. "Is er iets gebeurd?" Ik zweeg en opende de doos, opzoek naar wat ontsmettingsmiddel. "Tira, waarom heb je een handdoek op je arm?" Ik zei nog steeds niets en nam het ontsmettingsmiddel en een paar pleisters. Ik draaide de dop van de fles, nam een watje en liet het inweken met het product. Eenmaal het volledig doorweekt was, haalde ik de handdoek van mijn arm en drukte de wat op mij arm.

"Je zei dat je het niet meer ging doen...", hoorde ik iemand achter mij fluisteren. "JE HAD GEZEGD DAT JE HET NIET MEER GING DOEN! TIRA, JE KUNT NIET ZOMAAR WEER BEGINNEN! JE KUNT NIET... " Op dat moment kon ik de tranen niet meer tegen houden en liepen ze over mijn wangen. Weer iemand die je teleurgesteld hebt Demi, goed bezig... Cher kwam naast me gehurkt zitten en sloeg haar armen om me heen. Ik had zelfs niet eens door dat ik mezelf op de grond liet vallen! "Je kunt zo niet meer je leven verder laten gaan. Je kan je problemen zo niet oplossen..."

Het was stil. Alles wat ze zei is waar. Ik kon zo niet meer verder leven en dit loste geen enkele problemen op. Maar waarom deed ik het dan? Waarom? Omdat het je afleidt van je problemen, omdat je het verdient. Verdien ik dit? De pijn? Ja. Maar waarom? Wat had ik verkeerd gedaan?! Ik zou het je willen vertellen, maar ik heb geen zin om een dag aan jou te verspillen. Zelfs in een dag zou ik nog niet alles kunnen vertellen dat jij verke- STOP!

Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen en begon nog harder te wenen. Was dit wat er van mij geworden is? Waar is dat sterk meisje heen? Het meisje dat geen problemen in de weg ging? Het meisje dat het leven door een roze bril zag? Het meisje- Dat meisje is al lang weg...

"Wat is er toch van me geworden?", fluisterde ik.

"Ik weet het niet, Tira, ik weet het niet... Maar het komt goed, dat beloof ik je."

.

.

.

"Hoelang?", vroeg Jade. We zaten nu met ze'n vieren in de zetels beneden. Cher had ze teruggeroepen van hun shoptrip om dit, erm... wel ja, om dit te bespreken. "Hoelang ben je weer bezig Tira?"

"Sinds we hier aankwamen...", mompelde ik. De meisjes hielden hun adem in.

"Waarom? Je was zo goed bezig." Het is waar, ik WAS goed bezig. Ik kwam erover heen toen ik de meisjes ontmoet had en ze me hielpen.

"Het is door die Niall niet waar?"

"Mickie!", schreeuwde Jade.

"Wat?! Het is waarschijnlijk zo! Ik weet niet wat er gisteren gebeurd is, niemand weet dat maar ik zweer je dat het zijn schuld is! En die jongen waardoor ze begonnen is? Dat is hij! Hij is degene waarom ze begon!"