Turn your face - Dutch [Onder Bewerking]

012

BTW: in hoofdstuk 10 zei ik dat we 1 week later waren, wel we zijn nog steeds in de ‘flashback week’ of wat dit ook is haha ;a verwarrend toch?!

---

                                                                        Demi P.O.V.

Ik stond op en wou meteen naar beneden de trap af lopen richting de deur. Als ik snel en onopvallend was zou niemand me zien en weten dat ik hier was? Met mijn hakken in mijn hand liep ik op mijn tenen de trap af.

Het was moeilijk om me deze ochtend uit Ni’s greep te halen maar het was toch gelukt zonder hem wakker te maken. Het was lang geleden dat ik hem nog eens zag slapen. Je zal me misschien gek vinden maar ik vind het leuk om Niall in zijn slaap te bekijken. Ahaha ik ben gewoon een freaking stalker!

Mijn schoenen botste zachtjes tegen mijn jurk terwijl ik nu door de gang richting de deur liep. Tot nu toe had ik enkel snurkende mensen gehoord, wat betekende dat er nog niemand wakker was >:) ! MWHAHA ik ben gewoon een freaking superninja!

“Tira?! Wat doe jij hier?!”

Oké vergeet dat laatste maar…

Met een ruk draai ik me om en zie Louis achter me, betrapt… Oké wat zal ik zeggen? ‘Hey Louis, ik kwam gewoon even Lucy haar oreo’s brengen?’ Nee, dat zou vreemd zijn, zeker omdat het nu half zes was en Luce nog lang niet wakker zou zijn…

Oja, ik hoorde Lucy en Hazza trouwens gisterenavond kússend binnenkomen. Ik had het niet gezien maar je hoorde duidelijk dat ze elkaars gezicht aan het opeten waren, mijn kleine cookie word groot c’: .

Oké terug naar Louis, ik kan gewoon snel weglopen want ik sta toch maar een paar meter van de deur of ik leg hem alles uit wat er gisterenavond gebeurd is? Nah, de eerste keuze.

“Sorry Lou, maar moet de wereld gaan redden!”

En met dat liep ik hun appartement uit. Ik moést Niall nu zeker gaan spreken, vooral na gisterenavond … Het deed pijn om hem zo te zien. Hij leek zo… breekbaar.

En het begon allemaal met deze zin die Cher zei : “Tira, kan je Niall anders naar huis brengen?”

Het was een doodnormale zin, je zou er niks bij verwachten maar toch begon het bij deze zin.

-Flasback-

Ik bracht een dronken Niall naar het appartement van de jongens, onder de onze. Hij moest nogal veel op mij steunen en ik had geluk dat één van onze bodyguards, Steve, ons hielp (of beter gezegd, mij c; ).

Hij kraamde onderweg nogal onzin uit. Het merendeel over eten. Hij zei ook iets over een eetbare paarse wortel? Misschien moeten we Louis minder over wortels laten praten…

In ieder geval kwamen we veilig aan in het gebouw en ging Steve weer terug naar de rest. Ik liep samen met Niall de lift in en uit en opende de deur (de sleutels kreeg ik van Liam, mwhaha Liam, je had ze nooit aan mij moeten vertrouwen, oké sorry nee ik ga er niks mee doen, right? >:) ).

Ik legde meteen de sleutels op de keukentafel eenmaal binnen. (Ik zei toch dat ik er niks mee ging doen ;) ) Niall lag half op de zetel, half op de grond. Voorzichtig schudde ik hem heen en weer. Na enkele seconden opende hij zijn ogen weer waardoor zijn helderblauwe ogen me weer aankeken.

“Kom mee Niall, boven liggen er cupcakes.”

Meteen zag ik hem grijnzen en volgde hij me naar boven toe. Ahah, nog steeds doet hij alles voor wat eten, droken of niet. Eenmaal boven deed ik zijn kamerdeur open en liet hem binnen. Hij speurde met zijn ogen de kamer rond terwijl hij tegen zijn tafel leunde en ik naar zijn iets zocht waarin hij kon slapen.

“W-waar zijn de cupcakes?”

Niall trok een pruillip, sh!it, wat moest ik nu doen? Aangezien hij nu in een happy fase is kan ik dat niet kapot maken, juist? Ik zuchtte, Niall heeft van die vreemde stemmingswisselingen terwijl hij dronken was nadat hij begon te stotteren. Ik nam de eerste shirt en short die ik vond en knielde naast hem neer.

“Uhm… Een eenhoorn heeft ze opgegeten? Ik kan wel iets anders gaan halen?”

“Stomme eenhoorn! Eenhorens horen in de zoo en niet mijn eten op te eten!” gromde hij.

Awh, Nialler geloofde het van die eenhorens? Opeens kreeg hij een uitdagende/speels lach.

“Ik weet wel iets anders?”

Vraag me niet hoe maar opeens zat hij naast mij. Zijn gezicht enkele centimeters van mij vandaan terwijl ik mijn ademhaling op een regelmatig tempo probeerde te houden. Het was zo lang geleden dat mijn gezicht zo dicht bij de zijne was. Ik slikte.

“E-en d-dat is?”

En voordat ik het wist zaten zijn lippen op de mijne. En daar was het weer, die vonk. NEE, STOP, GEEN VONK! Je mag nu niet weer voor hem vallen, je zal hem alleen maar pijn doen… en jezelf.

Ik trok me terug en ik probeerde zijn gezicht te lezen wat moeilijk was aangezien hij nu opzij keek.

“Niall?”

Stilte.

“Ni?”

Nog eens stilte.

“Niall gaat het?”

Weeral stilte.

“Nialler?”

Geen stilte deze keer maar zacht gesnik.

Meteen kroop ik naar hem toe. En toen zag ik het, een traan. Niet lang daarna volgden er snel meerdere. Zachtjes trok ik hem naar me toe terwijl ik over zijn rug wreef. Het snikken hield maar niet op en de tranen wegvegen hielp niet.

“Wil je erover praten?”

Hij twijfelde even, dat zag ik maar hij sprak weer. De woorden die hij daarna fluisterde braken mijn hart.

“Ik mis haar, ik mis Demi.”

Een nieuwe lading tranen stroomden over zijn mooi en perfect gezicht terwijl ik hem in mijn armen trok en woorden zoals ‘het komt wel goed’ , ‘kop op’ en ‘ze komt wel terug’ fluisterde in de hoop hem te kalmeren wat niet hielp.

-End flashback-

Nadat ben ik de hele nacht bij hem gebleven om hem te kalmeren en af en toe wat te eten te gaan halen… gelukkig viel hij na anderhalf uur in slaap.

Wisten jullie trouwens dat Ni’s matras super goed ligt? En dat komt niet door het feit dat ik in zijn armen lag en hij me precies beschermde tegen al het kwaad van de wereld

O Sh[t sherlock! Voor de mensen die iets denken, WE DEDEN NIETS WAT EEN MUUR NIET KAN DOEN!

Alhoewel, zou een muur… NEE STOP! We zaten hier over Niall te praten…

Ik moet Niall echt dringend spreken… Zou ik het hem vertellen? Nee, dan zou hij me haten…

Gosh waarom was dit toch ook gebeurd? Ik had nooit aan X Factor mogen beginnen… nee, ik had nooit mee naar Ierland op vakantie mee moeten gaan!

Een zucht verliet mijn mond terwijl ik mijn sleutel in de deur stopte om meteen 4 blikken op mij gericht te krijgen.

“Waar was jij jonge dame?!”

(A/N) Hey hey, dit was snel :)

Ik begin te overwegen om een nieuw verhaal te schrijven?

Iemand ideeën?

Hmm… Jullie hadden echt snel die stemmen behaald!

20 stemmen voor een nieuw stuk?

Oja opdraging voor de eerste persoon die stemt ;).

Mensen, hierbij verplicht ik jullie allemaal officieel om fan te worden van Little Mix!

X

P.S: sorry voor het korte stuk ;$