Turn your face - Dutch [Onder Bewerking]

021

Demi POV

"Nee, niet die! Cher, zeg nu ook eens iets!"

"Ik denk eigenlijk dat Mick-"

"Kies je nu Mickie's keuze boven die van mij? Komaan Cher, mijn outfit is veel beter!"

"Zeg je nu dat mijn outfit slecht is Jade?!"

"JADE en MICKIE, gvd, waarom laat je Tira niet gewoon beslissen over haar outfit? Het is tenslotte haar date?" Dankje Cher, iemand die mijn mening nog respec- "Want uiteindelijk zal ze toch mijn outfit boven die van jullie kiezen."

I can feel the love Cher, I really feel it!

"Hé, het is 10 uur, kunnen jullie mij anders gewoon niet laten slapen tot 12?", zeg ik in de hoop dat ze zwijgen en me gewoon laten slapen. Ah, slapen, één van mijn favoriete bezigheden tijdens de dag. Je hoeft niets te doen en alles kan.

"Het is al 10?! O nee Tira, we laten je niet op een date vertrekken waar je je maar een uur op hebt voorbereid, je moet er perfect uitzien!" De 2 andere meisjes knikken als bevestiging op wat Mickie zei. Het ziet er naar uit dat ik geen rust zal hebben....

"Krijg ik dan ten minste iets als ontbijt?", vraag ik met hoop in mijn stem. Dat is toch het minste wat ze kunnen doen omdat ze me wakker maakten om half negen op een vrije dag!

De meisjes rollen hun ogen naar mij, het was een 'dit-is-zo-typisch-Tira' oogrol. En ik moet je zeggen, ik zie die vaak... Uiteindelijk verlaat Cher mijn kamer om eten voor mij te halen. Wie krijgt er straks eten? Nee, niet jij, ik!

Ik wil opstaan om te springen en een overwinningsdans te doen maar Jade en Mickie duwen mij in mijn badkamer en roepen dat ik me moet douchen. O, en dat ik 10 minuten van ze kreeg...

Ik zet de douche aan en kleed me uit. In de tijd dat ik me uitklede moest het water al warm zijn, althans, dat hoopte ik toch... Ik zet mijn haren in een hoge dot aangezien ik ze gisterenavond al gewassen had. Wist je trouwens dat elke dag je haar wassen het juist beschadigt? Nee? Nou ik wel! Wat eigenlijk best logisch is want ik zei he- Ja, ik zal maar beter zwijgen...

Ik stap in de douche om meteen het warme water over me heen te voelen. Om een of ander manier relaxt het me. Altijd als ik moe ben of mijn hoofd even leeg wil maken neem ik een warme douche of een bad, het helpt echt! Na enkele minuten gewoon te genieten van de rust en de warmte begin ik elk deel van mijn lichaam te wassen met zeep. Meer specifiek, chocolade zeep. (Je weet wel, zeep dat naar chocolade ruikt? Echt, soms zou ik mezelf willen opeten na het gebruiken ervan, gewoon door de geur.)

Eenmaal ik klaar was met douchen en ik het water uitzette kwam het moeilijke deel: uit de douche stappen, in de kou, en een handdoek nemen. Ik haat dit, echt waar... Je gaat van warm naar koud, wie heeft dat nu wel graag?!

Ik hoorde de Jade op de deur kloppen en roepen dat mijn eten aankwam. Wel, dit is dan het moment dat ik het koud tegemoet ga? Ik telde af tot drie, sprinte zo snel mogelijk naar de handdoek en deed hem rond mijn lichaam. Koud, koud, koud!

Ik doe mijn ondergoed en al die shit aan voordat ik mijn badjas van de kapstop neem en die aandoe. "Tira, je zit 23 seconden langer in die badkamer dan wat we je gaven!" Ze timden me?! Waar gaat de wereld van vandaag toch naartoe...

Eenmaal ik de badkamer deur opendeed kwam de geur van een starbuckskoffie me tegemoet, meer specifiek een caramel frappucino! Eenmaal ik door mijn kamer keek vond ik de beker met een stuk van de hemel in en liep er zo snel mogelijk heen.

Eens ik een slok genomen had wierp ik een dankbare lach naar Cher. Starbucks koffie kan mijn dag echt in 123 beter maken, meestal toch. Ik zag een paar croissants en nam er snel eentje voordat Mickie me in een stoel duwde waardoor mijn koffie bijna viel! Het viel bijna! Kan je het je voorstellen moest er koffie op de grond gevallen zijn wat er dan zou gebeuren met mij? Jup, ik ook niet, waarsschijnlijk WO III.

Nadat ze mijn haar en make-up gedaan hadden was het tijd voor de outfit. "Weet je eigenlijk naar waar jullie heen gaan?" Ik schudde mijn hoofd. Het enige wat hij zei was dat hij me om 13 uur zou ophalen en ik niet mocht eten. Na een tijdje antwoorde ik dat ik dacht dat hij me uit eten zou nemen ofzo.

"Maar daar hebben we niets aan! Hij kan je naar een chic restaurant brengen, naar de Macdo, picnic, film en nog verschillende mogelijkheden waar jullie kunnen eten!" Ik zucht, kan ik anders niet gewoon in een jeans en een hoodie gaan? "O nee, jij gaat helemaal niet in een jeans en een hoodie zolang je met ons samenwoont." Whoops, het lijkt erop dat ik dat luidop zei?

----

"Ga je me nu nog eens vertellen waar we heen gaan?" Ik zucht, hij zal vast en zeker blijven zwijgen. We zaten nog maar 10 minuten in de auto en ik werd al gek! Ik weet uit ervaring dat Niall nooit zijn verassingen verklapt maar kan hij geen uizondering maken? Me vertellen dat hij opgewonden is over waar hij me heen zal brengen en dan stoppen? Dat is niet fair mensen, helemaal niet fair!

Wel, als de blonde jongen naast mij niets vertelt over waar we heen gaan, dan kan ik dat ook. Met een verveelde blik kijk ik naar buiten. Aangezien we door het hartje van Londen moeten rijden en om of een of andere reden iedereen hier naartoe wil gaan, zitten we vast in een fille. Weetje, eigenlijk is zo'n fille wel leuk, je kan naar de mensen in de auto's rondom kijken.

Vroeger deed ik dat zo vaak, gewoon mijn tong uitsteken, vreemde gezichten trekken of zwaaien naar mensen die voorbij reden... Maar ik denk dat daar nu wat te oud voor ben, plus ik denk dat management niet zo blij zal zijn moest er iemand een foto van trekken en het in een magazine terecht komt. En dat willen we zeker niet zien...

Na een tijdje probeert Niall me aan de praat te krijgen met dingen zoals "Komaan Tira, je moet me daar niet voor negeren" of "we zijn er toch bijna, je zal het wel zien" en nog van die dingen maar ik ben natuurlijk weer eigenwijs en antwoord niet.

"Tiraaaaaa?" Oh nee, ik vertrouw die manier van spreken niet, het is een ik-wil-je-om-een-gunst-vragen-stem. Ik zucht en verander mijn blik van het raam naar Niall. "Wat is er Niall?", zeg ik. Hij kijkt me even aan, opent zijn mond en sluit hem weer. Uhm, oké dan?

Enkele seconden later richt hij zijn ogen weer op de weg en rijden we een meter verder. "Heb ik je al gezegd dat je er mooi uitziet?" Ik kijk naar mijn outfit, de meisjes hebben echt hun best gedaan om samen 1 outfit te vinden die ze alledrie goed genoeg vonden. Er was niet echt veel verschil tussen dit en de kleren die ik normaal gezien droeg, maar ja, wat ze blij maakt maakt mij blij.

"Dankje?" Het kwam er meer uit als een vraag dan als een bedanking maar wat verwacht je van mij als hij naar mij blijft staren om te zien wat mijn reactie is? Ik werd nerveus oké? Ik besluit maar om weer naar de auto's te kijken maar deze keer aan de kant van Niall want aan mijn kant waren er geen leuke of interessante mensen.

Nadat we weer een paar meter verschoven en er een nieuwe wagen naast ons stond moest ik lachen, je had haar gezicht moeten zien! Volgens mij is ze een fan want anders schrok ze niet zo hard toen ze opzij keek en Niall zag. Ze bleef maar in shock staren waardoor ik maar bleef lachen en Niall verward keek. Uiteindelijk zei ik hem waarom ik moest lachen en zwaaide hij naar het meisje dat nu begon te hyperventileren.

Een kwartier later waren we eindelijk uit fille en kwamen terecht op een wat rustigere baan. "Dussss, ga je me nu dat vertellen wat we gaan doen?" Hij keek me aan en knikte. Ik wist het wel hij zegt noo- Hij knitke! Dat is een verbetering! Victorieeeeee. Oké laat maar.... "Als je goed kijkt kan je het vanaf hier zien" .

Ik kijk goed rondom ons heen totdat ik uiteindelijk een achtbaan spotte. "We gaan naar de kermis?" Niall knikte twijfelend, niet zeker of het wel een goede beslissing was om naar hier te komen omdat ik zo verbaasd was. Toen hij parkeerde en me vroeg of ik liever ergens anders wou gaan schudde ik mijn hoofd en omhelsde hem. "Ik ben dol op de kermis, dankje Niall."

Opgewonden stapte ik de auto uit in de gedachte hoeveel plezier we daar wel niet zouden hebben, maar ik wist niet dat de avond een ramp zou worden.

[Olla people! Ik zit dus met wat probleempjes en die zorgden er dan voor dat ik geen zin had om te schrijven. Ook heb ik school, mocht ik niet op de pc en verlies ik veel lezers waardoor mijn motivatie ook daalt. (ach ja, mijn eigen schuld...) Hoe dan ook ga ik proberen zo snel mogelijk het verhaal af te maken aangezien ik er niet meer zoveel zin in heb en nieuwe ideeën heb. x]