Uyanmıyor.
Uyanmıyor.
Uyanmıyor.
Uyanmıyor.
Bugün doktor odadan çıktıktan sonra onu takip ettim ve yapmamam gereken bir şeyi yaptım: Kapıya bir bardak dayayıp onları dinledim. Söylediklerini tam olarak duyamadım ama yakaladığım bir kaç şey var. ''Evre'', ''çocuk'', bir de tam cümle var, ''ilacın dozunu arttırın.''
''Kötüye gidiyor değil mi?''
''Durumu stabil.''
Evet, stabil. Stabilden kastı yavaş ve güçsüz kalp atışları olmalı çünkü Louis'in çökmeye başlayan yüzü her şeyi ortaya koyuyor. Bazen de yüzünde korku dolu bir ifade oluyor ve işte o zaman anlıyorum, Louis'in ölümle karşı karşıya oturduğunu. Ölümün kokusu genzimi yakıyor ve hastalık odayı yavaşça ele geçiriyor. Louis'se sadece uyuyor, ölümü artık gizleyemediğinin farkındaymış gibi sadece orada uzanıyor, yüzü utanç içinde eğiliyor. Umutsuz halini artık görebiliyorum.
Bir şeyleri o kadar da iyi saklayamıyormuşsun.
Değil mi Tomlinson?
-Harry
