Bugün beni Louis uyandırdı. Üzerinde geyikli bir kazak vardı ve tüm vücudu içinde kaybolmuş gibi görünüyordu. Bu komikti. Dün gece sadece oturup birbirimize sarıldık. Tamam, belki biraz da birbirimize dokunduk. Biraz.
''Bugün 2015'in ilk ayı!'' dediğinde onu susturdum çünkü artık başa dönmeyeceğim. Bizim için bire dönüş yok ve hayır, bu saçma falan değil.
''Hayır, bugün 13. ay.'' yüzündeki gülümseme donduğunda ona bakmadım, gözlerimi kapatıp uyumaya devam ettim.
''Neden?'' sesi bir fısıltı gibiydi. Nedenini biliyordu gerçi ama yine de açıkladım, ondan bir şey saklamamı sevmez.
''Sen olmadan başa dönmeyeceğim.'' sustu ve ben sessizce ağlarken kollarını belime doladı. Louis'le tanıştığımızda o Peter Pan'dı. Sorgulamadan Wendy olmayı kabul ettim ve birlikte Olmayan Ülkemizde biraz dolaştık. Ama sanırım artık roller değişti günlük.
O gidiyor.
Bense kalması için yalvarıyorum.
-Harry
