ARAFTA

Aşkın iki yüzü

Arkadaşlar o kadar emek veriyorum... beğenip yorum yaparsanız çok sevinirim.

İyi okumalar.

Günümüz...

Güneşin daha yüzünü göstermediği o saatte üstümde bir ağırlık hissettim. Korkuyla yerimden sıçradığımda çığlık atacaktım ki bir el ağzımı kapattı. Karanlıkta yüzünü net göremediğim kişiyi sesiyle tanımıştım.

"Ilgaza sakın güvenme. O-o hiç iyi şeyler düşünmüyor." Bu enesti. Nedense onu görünce korkmak yerine kendimi güvende hissettim. Enes bana asla zarar vermezdi.

"Dün... dün araf sakinleri toplandı." Eli hala ağzımda olan enesi ittirip "beni artık ilgilendirmiyor." Dedim. Beni omuzlarımdan tutup, belkide hiç görmediğim o tedirgin tavrıyla "sence seni ilgilendirmediği için mi buradayım?" Derin bir nefes alıp başını geriye doğru savurdu. "Araf sakinleri kolay kolay bir araya gelmez mercan bilirsin. Ve... ve dün bir araya geldiler." Bütün bunları anlatırken o kadar heyecanlıydı ki "bu sakinleri bu güne kadar kimse görmedi. Bilirsin... onlara yaklaşmak cesaret gerektiriyor. Onların yüzünü gören henüz yaşamayı başaramadı." Heyecanı git gide azalıyor yerini korku kaplıyordu.

"Ama ılgaz dün onlarlaydı. Bi düşün. Başına gelenlerin hepsi ılgaz yüzündendi."

"Ne demek istiyorsun?"

"Ilgaz bazen araf sakinlerinden bahsederdi. Bir keresinde sana 'araf sakinleri beni öldürür' demişti. Unuttun mu?"

"N'lmuş yani."

"Yani bugün buraya gelmesi oyunun bir parçası. En başından beri araf sakinlerinin bir üyesiydi."

"Görmeyeli paranoyaklaşmışsın enes. Hem araf sakinlerini kimse görmedi diyosun. Sen ılgazın onlardan biri olduğunu nereden biliyorsun."

"Mercan gördüm. Sakladığı şeyler olduğunu düşünüyordum. Takip ettim ve gördüm. Tehlikedesin." Ayağa kalktı ve yalvarır gibi önümde eğildi.

"Anlamadığım şeyler oluyor. Bir şeyler için hazırlanıyor ve bana hiç birşey söylemiyor. Çalışma odasında senin resimlerin vardı. Anlayamadığım haritalar, Plan çizelgeleri flan filan. Her ne planlıyorsa içinde sen varsın dikkatli ol."

"Bana yaklaşamaz artık, Korkma. Yapacağını yaptı. Artık onun için hiçbirşey yapmayacağım, eski mercan yok."

"Umarım öyle olur." Nedemek istediğini anlamamıştım. Ne demek istediğini sormadan ayaklandı. Gizlice girdiği penceren çıkarak gitti.

Bir saniye..

İkinci kata nasıl çıktı bu çocuk. Hızlıca pencereye gittiğimde aşağıdan bana el salladığını gördüm. Ama hala nasıl çıktığını anlamamıştım. Neyini düşünüyorsam. Enes bu namıdeğer "tarzan."

Enesin gözden kaybolmasıyla yatağıma uzandım. Tekrar uyumaya çalıştım. Olmadı. Enesin ılgaz hakkında söyledilleri kafamı kurcalamaya başlamıştı.

Eğer araf sakinlerinden biri ılgazsa ben bittim demektir. Onun yeni planları, yeni eylemleri, ölümler... tekrar bu hayata dönmek istemiyorum.

Bugün beni bulamayınca pes edip gitmişti. Yalvarmıştı... peki ama neden? Enesin dediği gibi yeni planları mı vardı yoksa gerçekten pişman mıydı? Ilgaz bu ne yapacağı belli olmayan kişilik ama asla gururunu ayaklar altına alıp bir insana yalvarmayan ağır abi. İstediklerini zorla almayı bilen tiplerdendi ılgaz. Eğer enesin dediği gibiyse bu yalvarışın altında büyük bir oyun vardı.

Geçmişte bir zaman -aralık-

Bütün günümü ılgazla beraber geçirdim. Beraber sinemaya gidip alışveriş yaptık. Akşam olduğunda eve geri döndük. Oturmuş beyaz show izliyorduk ki kapı çaldı.