Po Tylu Latach~[KARLNAP]~

Rozdział.2

Pov: Karl

Lubię grać w piłkę- powiedział spoglądając na mnie, zarumieniłem się, ale nie chciałem aby to zobaczył, więc szybko zakryłem twarz rękami. Nagle zauważyłem pewnych chłopaków, od razu schowałem się za dużym kamieniem, w tej samej chwili pociągnęłem Nicka za sobą.

Pov:SapNap

Gdy Brunet pociągnął mnie za bluzkę przestraszyłem się, i schowałem wraz  z nim.

Co się dzieje?- Zapytałem ze zdziwieniem.

Ugh, to taka "banda" chłopaków, którzy pobili mnie kilka razy i nie raz okradli- odparł przestraszony.

Oh współczuję- powiedziałem ze współczuciem w głosie.

Przyzwyczaiłem się- powiedział.Zauważyłem że zrobiło mu się smutno, przytuliłem go, on z zaskoczeniem również mnie przytulił. Widziałem jak się zarumienił, to było słodkie.

Pov:Karl

Gdy tylko Nick mnie przytulił zrobiło mi się ciepło na sercu.

Mhh przepraszam, ale muszę iść do domu, na obiad- powiedziałem spoglądając na godzinę.

Dobra ale wyjdziesz później?-zapytał.

Jasne- Powiedziałem, i powoli odeszłem do drzwi od kamienicy w której mieszkałem.

-KARL DŁUŻEJ SIĘ NIE DAŁO!?- ze złością powiedziała moja mama.

Przepraszam poznałem nowego kolegę- Powiedziałem z uśmiechem na twarzy.

Dobrze siadaj zrobiłam obiad- Odpowiedziała. Po tych słowach usiadłem na drewnianym krześle, Po czym mama nalała mi rosołu. Uśmiechnęłem się, bardzo lubię tą potrawę.

Pov:SapNap

Gdy Karl poszedł zacząłem się nudzić nagle podeszli do mnie ci chłopcy,  przed którymi ostrzegał karl.

Ej ty nowy, dawaj kasę- powiedzieli śmiejąc się.

Nie mam przy sobie pieniędzy- powiedziałem jąkając się.

Nie obchodzi nas to, chłopaki, on nie ma kasy- po tych słowach jeden uderzył mnie z pięści w twarz. Zaczęłem krwawić, ci chłopcy odeszli śmiejąc się że jestem słabszy. Byli starsi o jakieś 4lata? Nie wiem, ale wyglądali groźne. I tak leżałem umierając z bólu, gdy nagle zauważyłem jak szybko zbiega ze schodów Karl, chciałem się uśmiechnąć, ale nie mogłem, za bardzo mnie bolało.

×~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~×

290 słów.