The Hard Life {GW15}

Untitled Part 4

Chapter 4

Μεριά Αριανας
-καληνυχτα (μου λέει και μου έδωσε ένα φιλί)
Έμεινα άφωνη και μπήκα κατευθείαν προς το σπίτι.
Δεν το πιστεύω.Με φίλησε!Ναιιιι...Τέλεια.Αχ κάνω σαν μικρό παιδάκι.Δεν έχω νιώσει πότε ξανά έτσι.Αχ Θεέ μου,τι μου συμβαίνει?Νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι...Μια απερίγραπτη ευτυχία.Είχα μπει στο σπίτι μου και ετοιμαζόμουν να ξαπλώσω.Δεν μπορούσα όμως να κοιμηθώ.Τότε πήρα τηλέφωνο την καημένη την Αλισια και την ξύπνησα.Άργησε λίγο να το σηκώσει,αλλά τελικά απάντησε.

-Τι θες τέτοια ώρα? Μου είπε μισοκοιμησμενη.
-Να σου πω τι εγινε.
-Είναι σοβαρό? Με ρώτησε.
-Εεεμ...δεν ξέρω.Ίσως...είπα δυστακτικα.
-Δεν μπορεί να περιμένει μέχρι αύριο?
Μου φάνηκε πολύ κουρασμένη κ έτσι αποφάσισα να μην την επιβαρύνω κι άλλο.
-Ναι,υποθέτω πως μπορεί.
-Έγινε.Συγνώμη αγάπη,αλλά νυστάζω πααρα πολύ.Υπόσχομαι μόλις ξυπνήσω να σε πάρω κατευθείαν τηλέφωνο να μου πεις.
-Δεν πειράζει βρε Αλισια.Αντε,ξεκουράσου τώρα γιατί μετά θα πέσει ψυχανάλυση.Σ αφήνω.Φιλάκια.

Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο,ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και προσπάθησα να κοιμηθώ.Αλλά μάταια.Κοιτούσα ατελείωτες ώρες το ταβάνι,ώσπου χτύπησε το κινητό μου.Αμέσως σηκώθηκα αστραπιαία.Η απογοήτευση όμως κατέλαβε το πρόσωπό μου.Ήταν το ξυπνητήρι.Έπρεπε να ετοιμαστώ και να φύγω για το σχολείο.
Ήταν Δευτέρα, η πρώτη μέρα μετά το Σαββατοκύριακο ποιος πάει σχολειο τώρα;
Σηκώθηκα διάλεξα ένα κολάν μαύρο και μια μπλούζα μπλε και ντύθηκα. Πήγα στο μπάνιο έπλυνα τα δόντια μου έκανα τα μαλλιά μου, πήγα στην κουζίνα έφαγα πρωινό και περίμενα να έρθει να με πάρει ο Ρούφους με την Αλίσια.
Ακούω κόρνα από εξω και βγαίνω.Μπηκα στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε.
-καλημέρα παιδιά τι κάνετε; (τους ρώτησα)
-εμ καλά εσυ; (μου απάντησαν και οι δυο)
-μια χαρά. Ρούφους τι είναι αυτό στο λαιμό σου; (του είπα και είδα την Αλίσια να κοκκινίζει)
-τι πράγμα; τιποτα...
-εμένα πάλι δεν μου βγαίνει από το μυαλό ότι είναι πιπιλιά.
-όχι ρε τι λες,ένα σπυράκι ήταν το έσπασα και έγινε ετσι...
-καλά (του είπα).
Και μετά από λίγη ωρα φτάσαμε στο σχολείο.