The Hard Life {GW15}

Untitled Part 17

Μεριά Φρέντυ

Το φιλί μας βάθυνε πιο πολύ. Την πήρα αγκαλιά και την ξάπλωσα στον καναπέ, το ένα της χέρι το είχε στο σβέρκο μου και το άλλο στο στήθος μου, εγώ είχα τα χέρια μου στη μέση της και το ένα κατέβαινε στον γοφό της. Μετά άρχισα να την φιλάω στον λαιμό και να την δαγκώνω. Έβαλα το ένα χέρι μέσα από την μπλούζα της καθώς δίναμε ένα άγριο φιλί. Εκείνη την στιγμή όμως πήρα αμέσως το χέρι μου μέσα από την μπλούζα και της έδωσα ένα πιο ήρεμο φιλί. Δεν έπρεπε να είχα βάλει το χέρι μου μέσα από την μπλούζα της μπορεί να μην ήθελε να προχωρήσουμε τόσο γρήγορα μπορεί να ήθελε να το πάμε κάπως αργά.

-Μωρό μου, τι έπαθες; (με ρώτησε η Αριάνα, επειδή κατάλαβε ότι κάτι έγινε γιατί σταμάτησα να την φιλάω και έκατσα στον καναπέ)

-Τίποτα αγάπη μου,θέλω να το πάμε πιο σιγά.

-Γιατί, νόμιζα ότι το ήθελες.

-Ναι το θέλω, δεν ξέρω όμως για σένα. Μπορεί να θέλεις να περιμένουμε λίγο.(της είπα)

-Δεν θέλω να περιμένουμε λίγο.

- Μπορεί να είναι παρόρμηση της στιγμής. Ούτως η άλλως δεν θα πάθουμε τίποτα αν προχωρήσουμε σε λίγο καιρό (είπα στην Αριάνα).

-Εντάξει αγάπη μου, αφού το θέλεις να γίνει έτσι. (μου λέει καθώς ανεβαίνει πάνω μου και με φιλάει.)

Συνεχίζουμε να φιλιόμαστε για αρκετή ώρα. Μετά είδαμε μία ταινία που ήθελε η Αριάνα.

Πέρασαν λίγες μέρες. Μία εβδομάδα περίπου.

Μεριά Αριάνας

Ξύπνησα το πρωί στην αγκαλιά του Φρέντυ. Τι ωραία που είναι να ξυπνάω δίπλα του, στην αγκαλιά του! Το πήρα απόφαση...θα δουλέψω στην καφετέρια του Φρέντυ. Θα είναι πολύ καλύτερα να δουλεύω εκεί!

Έμεινα εκεί και τον κοιτούσα καθώς κοιμόταν.

-Αγάπη μου τι κάνεις? (με ρωτάει ο Φρέντυ, καθώς έχει κλειστά τα μάτια του)

-Σε παρατηρώ, είσαι πολύ γλυκός όταν κοιμάσαι. (του λέω και τον δείνω ένα φιλί στο μάγουλο)

-Μόνο εκεί φιλάκι? Αλλού δεν έχω?

-Τι εννοείς? (κάνω και καλά την ανήξερη)

-Εδώ δεν έχω? (λέει και δείχνει τα χείλη του...αχ αυτά τα χείλη του..)

-Έλα εδώ παραπονιάρη μου! (του λέω και του δείνω ένα φιλί στα χείλη) Θέλω να σου πω κάτι. (του ξανά λέω)

-Τι είναι αγάπη μου?

-Μου είχες πει αν θέλω,να δουλέψω στην καφετέριά σου?

-Ναι, θέλεις? (Μου λέει και λάμπει από χαρά)

-Αν θέλεις και εσύ ναι! ( του λέω)

-Εννοείται πως θέλω καρδιά μου!!! Χαίρομαι πολύ που πήρες αυτή την απόφαση! Δεν φαντάζεσαι πόσο χαρούμενο με κάνεις! (μου λέει και με παίρνει στην αγκαλιά του).

{Συγγνώμη για την μεγάλη μου καθυστέρηση να γράψω νέο κεφάλαιο. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καθόλου έμπνευση αυτό τον καιρό και δεν ήξερα πως να το συνεχίσω.Δεν είναι από τα καλύτερα κεφάλαια που έχω γράψει, αλλά αυτό μπορούσα να γράψω.}