HER ŞEYE RAĞMEN

BÖLÜM 15 | Ölüyorum...

Duman/Haberin Yok Ölüyorum

Hissettiğim nefes ile arkamı dönüp,gördüğüm yüz karşısında Aliye bağırmıştım.Gördüğüm kişi Boraydı.Bağırdığımı görünce ağzımı kapattı.
Ali:Esma mı bağırdı yoksa,bana mı öyle geldi?
Furkan:Bende duydum sesi.
Ayak sesleri yaklaşıyordu,Ali çimenlerde koşarak ilerliyordu ama bize yetişemedi.Bora çoktan beni bahçenin arka kapısından çıkarıp,arabaya bindirip oradan uzaklaştı.
Esma:BIRAKSANA BENİ MANYAK!
Bora:Sen bana lazımsın,şimdi sesini kes otur.He bu arada kapıyı açmaya çalışma,kilitli.
Esma:Nereye gidiyoruz!
Bora:Gidince görürsün ama yolumuz uzun,uyusan iyi olur.
————————————————————————
ALİ'NİN AĞAZINDAN
Esmanın sesi arka bahçeden gelmişti.Arka bahçeye,incir ağacının yanına gittim ama Esma orada yoktu.Bütün bahçeye bakmıştım Esma hiç bir yerde yoktu.
Ali:YOK ABİ,DELİRCEM NEREYE GİTTİ BU KIZ!
Karamel:Sakin ol,buluruz şimdi.
Ali:En son bağırdı,bana seslendi.Abi kesin başına bir şey geldi.
Dilara:Söylemeye dilim varmıyor ama Bora olabilir mi?
Çikolata:Hemen kötü düşünmeyin.Belki bir yere gitmiştir?
Furkan:Ama o zaman neden Aliye bağırsın?
Çikolata:İşte,orası biraz tuhaf.
Ali:Bora yaptı,bunu ondan başka kimse yapmaz.Onu bir bulayım geberteceğim!
Buse:Ee kalkın arayalım,böyle boş boş oturarak bir şey yapamayız.
Karamel:Saat çok geç,bu saatte arasakta bulamayız sabah aramaya başlarız.Zaten Bora onu bulmamızı istediği için Esmayı kaçırmıştır,yani eğer kaçırdıysa,Esmaya zarar vermez yani.
Zehra:Karamel haklı hadi gelin yatalım.Sabah erkenden aramaya başlarız.
Ali:O orospu çocuğu Esmayı kaçırmış siz gelmiş uyuyalım diyorsunuz!Ben gidiyorum Esmayı bulucam.
Furkan:Tek gitme,bende geliyorum.
Karamel:Seni yerinde tutamayacağız anlaşılan,bende geliyorum.
Çikolata:Bende geliyo-
Karamel:Sen gelmiyorsun,kızların yanında birinin durması lazım.Onlara göz kulak ol.
Çikolata:Tamamdır,siz merak etmeyin,gelişme olursa arayın.
Karamel:Tamam.
Arabanın anahtarını aldığım gibi evden çıktım.
Karamel:Lan az yavaş ol düşücem şimdi.
Arkamdan koşuyorlardı.Hemen arabaya atladık ve gitmeye başladık.
Furkan:Nereye gittiğimizi biliyor muyuz?
Ali:Hayır,ama bütün şehri altını üstüne getirip yinede Esmayı bulucaz.Tek bildiğim şey bu.
Karamel:Benim bir fikrim var.
Ali:ney?
Bir yandan arabayı kullanıyor bir yandan Karameli dinliyordum.
Karamel:Sabriyi arayalım,Borayı en iyi o tanıyor.Nereye götürmüş olduğunu bilir.
Furkan:Boranın bir sürü evi vardır hangi birine bakıcaz?
Ali:Hepsine bakıcaz.
Karamel:Ben sabriyi arıyorum.
Ali:Ara,Hoparlöre al.
Karamel:Çalıyor.
Karamel:Alo Sabri?
Sabri:Alo?
Karamel:Karamel ben.Sana acil ihtiyacımız var.
Sabri:Bora ile ilgili mi?
Karamel:Tam üstüne bastın.
Furkan telefona yaklaştı ve şöyle dedi.
Furkan:Ayağını çek.
Karamel:Ne diyon oğlum?
Furkan:Ya tam üstüne bastın dedin ya,bende espiri olsun diye ayağını çek diyorum.
Karamel:Te Allahım ya.
Karamel:Bora Esmayı kaçırdı,yani sanırım.Gidebileceği yerleri senden başka kimse daha iyi bilemez.
Sabri:Nerdesiniz siz şu an?
Karamel:Durağın oraya doğru gidiyoruz.
Sabri:Tamam,durağın orda bekleyin geliyorum.
Karamel:Yakınsan yürüyerek gel bizde araba var.
Sabri:Tamamdır.
Durağın oraya varmıştık.Sabriyi beklemeye başladık.Bir yandan sinirden deliriyor bir yandan ağlıyordum.Nasıl diyordum,nasıl gözümüzün önünde kızı alıp kaçtı diyordum.O kadar söz vermiştim ona biz yanınızdayken size bir şey olmaz diye.
Kafamın içindeki sesler susmuyordu.Kafama vurmaya başladığımın farkında bile değildim.
Furkan bileklerimden tutunca farkına varmıştım.Beynim uyuşmuştu,iç sesim bağırıyordu.
Furkan:Abi dur,manyak mısın kendine gel.
Ali:Söz verdim ona Furkan ama sözümde duramadım,adi pislik herifin tekiyim.Bi kıza sahip çıkamıyorum daha,onu koruyamıyorum ne boka yarıyorum lan ben!
Diye bağırmaya başladığım sırada arabanın kapısı açıldı,Sabri arabaya bindi.
Sabri;Hadi hemen gidelim.
Karamel:Nereye gidiyoruz ilk?
Sabri:İlk Boranın deposuna gidicez.Orada olduğunu pek sanmam ama her yere bakmak zorundayız.
Sabri bana yolu tarif ediyordu.Söylediği depoya yaklaşık yirmi dakika sonra varmıştık.
Koşarak arabadan indim.Deponun kapısını açtım ve içeri doğru bağırmaya başladım.
Ali:BURADA MISIN?OROSPU ÇOCUĞU,ÇIK LAN ORTAYA!!!
Deponun her yerini karış,karış aradık.
Ali:Yok yer yarıldı içine girdi şerefsiz.
Karamel:Bulucaz Esmayı merak etme.Daha bakmadığımız bir sürü yer var.Hadi vakit kaybetmeden gidelim.
————————————————————————
ESMA'NIN AĞIZINDAN
Bora beni dağlık alanlarda bir yere getirmişti.Neresi olduğunu bilmiyordum.
Bora:Gel bakalım,seni iki,üç gün misafir edeceğiz.
Büyük tahtadan bir evin kapısını açtı ve beni içeri doğru yürüttü.Üst kattaki odalardan birine doğru kollarımdan tutarak götürdü.
Bora:Bu odadan dışarı çıkmak yok,aksi taktirde O piç sevgiline veda edersin.Kesin mal gibi her yerde seni arıyordur.
Esma:Ali hakkında düzgün konuş yoksa buradan kurtulduğumda ilk işim seni öldürmek olur.
Bora:Buradan kurtulamayacağın için beni öldürme gibi bir imkanında olmayacak.
Dedi ve kapıyı kapatıp odadan çıktı.Odada küçük bir buz dolabı vardı.Yataktan kalktım,yavaş adımlarla buz dolabına doğru ilerledim.Dolabı açtım ve içinden bir şişe su aldım.
Kim bilir şimdi ne haldedirler diye düşündüm içimden,yatağa geri dönerken.Bu düşünce beni ağlatmıştı,gözümden bir kaç damla yaş,yanaklarımdan akıp,yastığıma damlıyordu.Aliyi düşündüm.kesin mahvolmuştur.Kesin bu olanların onun yüzünden olduğunu düşünüyordur.Umarım yanılıyorumdur Gece Mavisi.
————————————————————————
DİLARA'NIN AĞIZINDAN
Kızlarla beraber oturmuş,Aliler den haber bekliyorduk.Hepimiz uykusuzluktan ölüyorduk ama uyumaya çalışsak bile uyuyamıyorduk.
Hatice:Oğlum ya bulamazlarsa Esmayı?
Buse:Bulmak zorundalar,yoksa Ali kafayı yer.
Zehra:Onunda hali,hal değil.Harabe olmuş çocuk.
Konuşurken birden Zehranın telefonu çalmaya başladı.Hemen telefonu açıp,hoparlöre aldı.
Karamel arıyordu.
Zehra:Alo Karamel,bir gelişme var mı?
Karamel:Hayır,depoya baktık ama orada yoklardı.
Zehra:Tamam,eğer gelişme olursa ara,unutma tamam mı?
Karamel:tamam,tamam görüşürüz.
Zehra:Görüşürüz
Sati:Beklemeye devam o zaman.
Dilara:Öyle görünüyor.
————————————————————————
ALİ'NİN AĞIZINDAN
( 3 SAAT SONRA)
Boranın bütün inlerine bakmıştık,sadece son bir tane kalmıştı.Hiç bir yerde yoklardı.
Arabanın içindeydik,çocuklar kestiriyordu çok yorulmuşlardı.Benim gözüme gram uyku girmiyordu.Dikiz aynasından gözlerime baktım uykusuzluktan ve ağlamaktan kıp,kırmızı olmuşlardı biraz acıyorlardı ama umurumda değildi.Çocukları yavaş,yavaş uyandırdım.
Ali:Kalkın hadi.
Karamel:Hadi gidelim artık,son bir yer kaldı zaten.
Furkan:Lan durun benim çişim geldi.
Karamel:hay çişine tüküreyim Furkan.Git yap bir yere hadi bekliyoruz.
Furkan arabanın kapısını açıp,bindi.
Furkan:Heh şimdi gidebiliriz.
Hemen arabayı çalıştırdım ve gitmeye başladık.Son bir yer kalmıştı.Şehirden uzakta,dağlık alamda tahtadan bir ev.
————————————————————————
ESMA'NIN AĞIZINDAN
Odada boş,boş oturmuş tavana bakıyordun.Bir anda odanın kilidi açıldı ve Bora içeri girdi.
Bora:Eh artık planıma başlayabilirim.
Esma:Ne diyorsun pislik!
Bora:Aa ben sana planlarımdan bahsetmedim,kusura bakma hemen anlatayım.Şimdi senin ağızını burnunu kırıcam ondan sonra Aliyi aramanı isteyeceğim onunla son konuşmanı yapacaksın.Sonra telefonun sinyalinden burayı bulacaklar.Seni o halde görecekler ve benden korkup,daha fazla kimseye zarar gelmesin diye bana istediğimi vericekler,bana Zehrayı verecekler ve bu oyunda burada bitecek,merak etme mezarına çiçek getirmeyi ihmal etmiycem.Hmm sanırım bu günün tarihini not almam gerek "Esmanın öldüğü gün"nasıl güzel plan mı?
Esma:Bu dediklerin gerçekleşmeyecek anladın mı beni.Senin beni dövmene izin vereceğimi mi sanıyorsun.
Bora:Öyle bir izin vereceksin ki çünkü şu an sevgilin buraya geliyor,adamlarım onların peşinde ve sen sevgiline zarar gelmesini istemiyorsan,benim sana zarar vermeme izin vereceksin yoksa onlar buraya geldiğinde hepsini adamlarıma öldürtürüm.
Demesiyle bana tokat atması bir oldu.Ellerimi bağlamıştı ne kadar çırpınsamda kurtulamıyordum.Her vuruşunda kendimi daha güçlü hissediyordum bence güçlü olmak hiç darbe yememek değil,asıl güçlü olmak her darbede daha da güçlenmekti,her vuruşta yeniden ayağa kalkmaktı,yeniden savaşmaktı ve ben her vuruşta daha da güçleniyor daha dayanıklı oluyordum.
————————————————————————
En son bayıldığımı hatırlıyordum.Uyandığımda her tarafım ağrıyordu.Kendime gelmem uzun zaman almıştı,Gözlerimi açamıyordum.Kapının açıldığını duydum.Bora karşımda durmuş bana bakarak telefona bir şeyler yazıyordu sonra telefonu bana doğru tuttu ve şöyle dedi.
Bora:Şimdi Aliyi arıyorum onunla son kes konuşacaksın o yüzden zamanını iyi değerlendir.Ellerimi çözdü ve telefonu bana uzattı.
Bora:Sen konuş ben kapıda bekliyorum.Vıcık,vıcık ilişkinizi çekemem.
Dedi ve kapıyı çarpıp çıktı.
Telefonun ekranında Alinin numarası vardı.arama tuşuna bastım ve çalmaya başladı.
Ali:ALO! OROSPU ÇOCUĞU NERDE LAN ESMA ÇABUK SÖYLE GELİP ÖLDÜRÜCE-
Esma:Haberin yok,ben ölüyorum.
Ali:ALO ESMA İYİ MİSİN,GELİYORUM GÜZELİM YOLDAYIM GELİP ALICAM SENİ O ADAMIN ELİNDEN
Esma:Sen gelirken ben gidiyorum.
Ali:Esma ne diyorsun?Kesin o piç sana bir şey yaptı dimi,dayan bak biz geliyoruz,dayan!
Esma:Dermanım yok,ben ölüyorum.
Ali bunun bir veda konuşması olduğunu anlamıştı,artık konuşmuyordu.Odanın kapısı bir anda açıldı ve o an kafamda buz gibi bir şey hissettim.Bora kafama silah dayamıştı.
Evin kapısı gürültülü bir şekilde açıldı.Silah hala kafamdaydı.Bora belinden bir silah daha çıkardı ve odanın kapısına doğru tuttu.Kapı açıldı.Karşımda sabri onun arkasında Ali,Karamel ve Furkan vardı.Alinin bana bakınca gözleri dolmuştu.
Sabri Boraya silah tutuyordu.Borada bir yandan kafama silah dayamıştı bir yandan da öteki silahı Sabriye doğru tutuyordu.
Sabri:Bırak kızı Bora!
Bora:Dost kazığı...Bu kaçıncı Sabri.
Sabri:Bırak kızı yoksa sıkarım sana.
Bora:Sakın bir adım daha yaklaşma sıkarım kafasına.
Bora kafamdaki silahın tetiğini çekti ve o an bir ses duyuldu bir kurşun sesi artık herkes sessizdi
Dünyadaki en gürültülü ses sessizlikti...