AĞIR PSİKOPAT (TAMAMLANDI)

>16.BÖLÜM<

Alev ve Barış hakkındaki yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar... :))))

"Bu piçin burda ne işi var!!!" Yaserin baktığı yöne döndüğümde onu gördüm. Barışşş.. Gerçekten onun burada ne işi vardı? Allahtan şuan bu yöne bakmıyordu yoksa katliam çıkacağından emindim. İcimden bilmem kaç kere dua ettim yaser sorun çıkarmasın diye. Ona dönüp elimi koluna koydum

"Yaser sorun çıkarma, hadi git artık sen, hem dersim başlayacak birazdan" sözlerim üzerine derin bir iç çekti

"Dikkatli ol "

"Tamam" dedikten sonra arabasına atlayıp gitti. Üniversiteye doğru ilerlerken başımı olabildiğince yere eğdim o günden sonra bakamazdım suratına ne olur beni görmesin ne olur beni görmesin diye içimdeki sesle cebelleşirken

"Ezraaaa" lanet olsun!!!! Halbuki ki kendimi iyi saklamıştım ben nasıl gördü beni ? Hee Ezra kafalarını kuma gömen deve kuşlarına döndün iğce. Ona doğru döndüğümde çoktan dibimde bitmişti

"Nasılsın ?"

"İyiyim sen"

"İyi"

"Barış ben... Dün olanlardan dolayı özür dilerim"

"Önemli değil. İnşallah kocan sorun çıkarmadı" ne dedi o ?

"Kocan ?"

"Evet kocan değil mi o adam " histerik bir şekilde gülümsedim.

"Ne demezsin ama !! kocam "

"Sevmiyorsun onu" dedi soru sorar gibi. Bilmiyorum ama barışı kendime yakın hissediyorum içimden ne kadar gerçekleri anlatmak istesemde anlatamazdım ama doğruyu söyleyebilirdim.

"Evet sevmiyorum"

"Ama onunla evlendin"

"Dediğim gibi, koşullar"

"Seninde kendince nedenlerin vardır hak veriyorum ve üstlenmek de istemiyorum" anlayışlıydı barış, onu daha çok az süredir tanımama rağmen güven vermişti bana. Konuyu değiştirmek amaçlı söze girdim

"Bana bu üniversitede okuduğunu söyleme"

"Neden?"

" Ne bilim, fazla olgun duruyorsun " güldü güzel gülüyordu yaser gibi gülmek onada yakışıyordu.

"22 yaşındayım ve muhasebe son sınıf öğrencisiyim" gülümsemesine karşılık bende gülümsedim

"Anlıyorum"

"Dersin ne zaman bitiyor "

"Yedi"

"Dersten sonra seni lunaparka götürmemi istermisin ?" genişçe sırıttım. Babam beni ölmeden önce ilk defa lunaparka götürmüştü hayatım boyunca hiç o kadar eğlenmemiştim özlüyordum babamı onunla geçirdiğimiz zamanları özlüyordum.

Gidebilirdim aslında hem benim için değişiklik de olurdu. Adnan beyden izin alabilirdim. Elime telefonu alıp

"Biraz beklesene" diyip barıştan bir kaç adım uzaklaşıp telefonu kulağıma götürdüm. Çalıyor çalıyor...

"Ezracım"

"Nasılsın adnan amca"

"Sesini duydum daha iyi oldum kızım. Bir sorun mu var ?"

"Şey adnan amca... Biz ders çıkışında arkadaşımla birşeyler yapmayı planladık sana haber vermek istedim"

"Tamam kızım çok geç kalma"