AĞIR PSİKOPAT (TAMAMLANDI)

>17.BÖLÜM<

"Duydun işte yaserle bir bebeğimiz olacak" kalbimin bir anlığına teklediğini hissettim. Ruhum parmak uçlarımdan çekiliyormuş gibi hissettim. Neden böyle hissediyorum ? Neden ? Ellerim buz tutmuştu nefes almakta zorluk çekiyordum. Tekrar yasere döndüm onun bana birşey söylemesini istiyordum. Bu duyduğum şeyin yalan olduğunu yaserin ağzından duymak istiyordum.

"Yaser doğru mu bu ?" yere bakan bakışlarını bana çevirdiğinde bilmiyorum ama bir an ölmek istedim. Ama sustu birşey söylemedi. Üzerimizde olan bakışları hiçe sayarak sesimi yükselttim

"Yaser bana birşey söyle, doğru olmadığını söyle" dedim bağırarak.

"Bilmiyorum ezra bilmiyorum " dedi aynı şekilde oda bağırarak. Gözlerimden akan yaşı umursamadan elimin tersiyle sildim. Adnan amca

"Kızım seninle konuşalım biraz " olumlu şekilde başımı sallayıp önümde ilerleyen adnan amcayı takip ettim, çalışma odası diye tahmin ettiğim yere girdik sessiz bir şekilde koltukta yerlerimizi aldığımızda adnan amca bir süre telefonla konuştu görüşmesi bittikten sonra çok geçmeden konuşmaya girdi

"Ezra kızım olanlar için özür dilerim" histerik bir şekilde gülümsedim ağlamaklı olan ses tonumla devam ettim

"Oğlunuz bile yediği halt yüzünden benden özür dilemedi, sizin benden özür dilemeniz gerçekten garip"

" Kızım zaten 2 yıl sonra yeni bir hayatın olacak anlayışlı olmanı rica ediyorum. Alev gerçekten hamile test sonuçlarına baktık. Bebek yaserden.O bu evde kalacak bebek doğana kadar. Basında çıkan haberleri de yalanladık. Senden istediğim alevi görmezden gelip okuluna devam etmen ve 2 yılı doldurman" başka çarem varmıydı sanki ? Hem bu olay beni ilgilendiren birşey değil. Ne oluyor sana Ezra ne bekliyordun ki ? Daha doğrusu daha ne istiyorsun ? Varlık içinde yaşıyorsun çok istedigin okula gidiyorsun ilerde hayallerin gerçekleşecek mesleğini eline alacaksın daha ne istiyorsun!!! Hem yaser senin neyin ki karışma hakkın olsun. Yeter!!! Kendine gel!!! Derin bir nefes alıp adnan amcaya baktım

"Beni ilgilendiren bir konu değil adnan amca ben görevimi yapıp lanet olası sahte evliliği sürdürücem ve okuluma devam edicem gerisi beni alakadar etmez"

"Anlayışın için teşekkür ederim kızım"

"Ben okula gidiyorum adnan amca"

"Tamam kızım taksi kapıda bekliyor"odadan çıkıp kendi odama girdim ve çantamı alıp çıktım. Merdivenlerden inerken salonda oturanların hepsi beni göz hapsine aldı. Alev sürtüğünün suratında ki zafer nidaları canımı sıksada onları umursamadan kapıyı sert bir şekilde çarpıp çıktım. Karşımda duran taksiye doğru ilerledim kapıyı açıp binicekken kolundaki sert acıyla durdum. Kolundan tutmak onda alışkanlık haline geldiği için Kim olduğunu biliyordum. Yasere döndüm

"Bırak kolumu"

"Konuşacağız"

"Konuşacak birşey yok bırak kolumu okula gidicem"

"Ben bırakırım seni" kolumdan çekiştirerek taksinin arkasında duran arabasına bindirip kemerimi bağladı kendide sürücü koltuğundaki yerini alıp gazı kökledi.

" Durdur arabayı İnmek istiyorum"

"Ezra..." konuşmasına izin vermeden sesimi yükseltip söze girdim

"Yaser ne halt yediğin umurumda değil, durdur arabayı" beklemediğim bir şekilde arabayı durdurdu tam inmeye yeltendiğimde lanet ettiğim kapılar kitlendi.

"Aç şu kilidi" dolan gözlerimi umursamadan bağırıyordum.

"Dinleyeceksin lan beni"

"Neyini dinliyim senin? Yaptıkların umurumda değil, Sen umurumda değilsin anladın mı?"