AĞIR PSİKOPAT (TAMAMLANDI)

>18.BÖLÜM<

ARKADAŞLAR BU BÖLÜM +18 İÇERMEKTEDİR...

(MULTİMEDİAYA BAKMADAN GEÇMEYİN)

İYİ OKUMALAR...

...........................

"Sen bana aitsin..." bir an afalladım. Ben ona ait değildim. Oda bana ait değildi o alevindi. Olan gücümle Yaseri ittiğimde nekadar geriledi bilmiyorum ama benden biraz uzaklaşmasını sağladım. Ağzıma gelen kan tadıyla dudağım kanadığını anladım umurumdamı ? Tabi ki hayır!!!

" Ben sana ait değilim. Ben senin mal'ın değilim." ağzımda ki kanı üzerine tükürdüğümde devam ettim. Tamam size iğrenç gelebilir ama yaptım. Aslında okadar da iğrenç sayılmaz.

"Senden tiksiniyorum" ondan tiksinmiyordum nefret etmiyordum. Öfke anında bana yaptıklarına rağmen ondan nefret etmiyordum. Üzerindeki beyaz tişört kanlanmıştı tişörtüne küçük bir bakış attıktan sonra boğazıma yapışıp duvara hızla çarptı.

"Sen.bana.aitsin." üzerine bastıra bastıra söylediğinde gözlerimin dolmasına izin verdim. Şu an nefes almakta güçlük çekiyordum. Onu artık tanıyamıyordum o bukadar kötü bir insan değildi. Sinirlendiği zaman böyle davranıyordu genelde. Korkuyordum hemde çok korkuyordum bu hallerinden. Ellerini boğazımdan çektiğinde dayandığım duvardan kayarak oturur pozisyona geldim bir süre öksürük krizinden sonra karşımda dikilen yaserin gözlerine baktım.

"Sen böyle bir insan değildin" gözlerimde biriken yaşı serbest bıraktım. Yaser eğilerek benim hizama geldi. Değişen ruh halleri beni korkutuyordu.
Bir an titredim. O bana her yaklaştığında garip hissediyordum.

"Beni deli ediyorsun Ezra"

"Ne yaptım ben sana yaser neden bana zarar veriyorsun ?" okadar yakındık ki fısıltı şeklinde söylediğim sözcükleri duymaması imkansızdı.

"Ne mi yaptın ? Sürekli barışın dibindesin. Ezra sen benim karımsın onun değil" Neden barıştan nefret ediyor ?

"Neden barışı sevmiyorsun ?" derin bir nefes alıp kafasını geriye attı.

"Çünkü seni seviyor!" şaşkınlıkla ağzım açıldığında devam ettim.

"Saçmalıyorsun o benim arkadaşım" histerik bir kahkaha attıktan sonra

"Arkadaşın mı ? Hahhh!!! Sana nasıl baktığının farkındamısın" bir anlık sinirim yok olmuştu. Yaserin neden barışı sevmediğini anlamıştım. Kıskanıyordu. Göz yaşlarım akmıyordu artık aksine Suratımda garip bir tebessüm belirdiğinde hemen ciddiyete büründüm. Neden tebessüm ediyorum ki ben ? Sana şu yaşattıklarına bak! Salakmısın kızım sen!! Umurumda mı ? Yaser alevle birlikte olmuş olabilir, bebekleride olabilir,sonuçta benden önce yaşandı bu olay en azından o zamanlar birbirimizden nefret ediyorduk. Ne olursa olsun o benim kocam!!!
İcimdeki sürtük bütün yaptıklarına rağmen ona daha fazla bağlanmamı isterken, gururum ve mantığım beni dizginliyordu. Kendimden beklemediğim bir cesaretle

"Beni kıskanıyorsun"dediğim anda Yaserin kaşları anında çatılıdı

"Kızım bunun kıskançla bir alakası yok, ne olursa olsun sen benim karımsın, herkesde böyle biliyor, o adamla dip dibe olmanız rahatsız ediyo beni, sinirlerime hakim olamıyorum"

"Evet sinirlenince kendine hakim olamıyorsun"dedim elim boynumda gezinirken. Gözleri bir an boynuma kaydığında söze girdi

"Ezra ben özür dilerim sinirlenince gözüm hiçbirşeyi görmüyor. Sinir hastasıyım bunun için tedavi görüyorum ama... bir boka yaradığı yok" evet sinirlenince kendine hakim olamıyordu ama hastalık derecesinde olduğunu tahmin etmemiştim. Ellerimi ellerinin üzerine koyduğumda hala sinirden titrediğinin farkına vardım.