Sherlock Styles ✔️

16

"Melody was mijn beste vriendin" de woorden die hij uitsprak, deze woorden kwamen hard aan.

Die jongen waarbij ik altijd mezelf kan zijn.
Die jongen die me aan het lachen maakt als ik verdrietig ben.
Die jongen die ik door en door kon vertrouwen.
Die jongen die me helpt als ik in de problemen zit.
Die jongen die mijn beste vriend is, zei zo juist dat wij geen beste vriendin meer zijn.

Ik heb het zo verpest bij Zayn, hij wil natuurlijk nooit meer vrienden worden.

Ik stap stevig door en veeg mijn tranen van mijn gezicht. Ja, nadat Zayn de woorden uitsprak, ben ik meteen naar buiten gerend. Ik ren door alle woede maar vooral verdriet moet er nu even uit.

Als ik eigenlijk een plekje heb gevonden waar er geen pak sneeuw ligt ga ik er zitten, ik leun tegen de boom aan en begin te snikken, ik ben zo dom om hun te geloven. Ik ben Zayn gewoon kwijt, dalijk heeft hij het helemaal niet gedaan, wat dan? Maar wat als hij het wel heeft gedaan, dan ben ik hem ook kwijt, dan moet hij de gevangenis in, voor hoe lang zal ik hem dan kwijt zijn?

"Melody? Melody!?" Ik hoor Zayn roepen, zal hij dan toch niet boos op me zijn? "Zayn? Zayn ik ben hier!" Ik sta op en ren naar de plek waar ik zo juist nog rende. "Zayn?!" Roep ik nog eens, en ren verder.

"Aahh, auhw," roep ik. Iemand moet me helpen, ik ben over een boomwortel gevallen, auwtsh. "Zayn, help me, please!" Ik probeer op te staan, maar ik faal en val terug op mijn stuitje. "Zayn ik kan niet meer lopen!" Roep ik nog eens. "Ik kom er al aan, hou vol!"

Niet veel later komt Zayn aan rennen. "Mel, gaat het?" "Nee, ik kan niet eens meer op staan." In een fractie van een seconde lig ik in Zayn's armen en hij draagt me naar het huisje. "Jongens we moeten naar het zieken huis nu!" Zegt hij als we binnen staan. "Hoezo wat is er gebeurd?" Harry komt het halletje in rennen en ziet mijn opgezwollen blauwe voet. "Luke pak je car, we moeten nu naar het zieken huis," roept Zayn. Luke komt aan rennen met zijn sleutels en we stappen in de grote zwarte Range Rover.

Luke rijd met vol gas door het smalle bosweggetje, een half uur later zijn we bij het ziekenhuis in Londen. Luke parkeert de auto voor de ingang van de EHBO, Harry tilt me op in bruidstyle en ik zie dat mijn hele voet blauw is. We lopen naar de balie en de vrouw helpt ons gelijk. Ik wordt op een ziekenhuisbedje gelegd en er komt na vijf minuten een dokter aan.

"Wat is er gebeurd?" Vraagt hij kalm, net of dit dagelijks gebeurd. Wacht, dit gebeurd voor hem ook dagelijks. Ik vertel het verhaal aan de man in de witte doktersjas.

Hij test mijn enkel en voet, "ik ben zo terug, ik ga overleggen of je foto's moet laten maken." De dokter waarvan ik nu zijn naam weet, Dokter Tyster, loopt de kamer uit met aantekeningen die hij zo juist heeft gemaakt.

"Alles komt goed," zegt Zayn die een hand op mijn schouder legt, ik knik. Niet veel later komt dokter Tylster weer terug met de aantekeningen. "Mijn collega's en ik denken dat het beter is om foto's te maken," legt hij uit, ik knik en hij begeleidt me naar de kamer waar de foto's worden gemaakt.

Ik ga op het krukje zitten, en leg mijn voet op het balkje dat voor me staat. "Kun je je voet zo goed mogelijk strekken," vraagt hij, vanuit een kamertje van glas met computers. Ik probeer wat hij zegt, maar het gaat moeilijk, het gaat eigenlijk gewoon niet.

Na dat de foto's zijn gemaakt, bergt de dokter me terug naar het kamertje waar Harry, Zayn en Luke zitten. "En?" Vraagt Zayn meteen aan de dokter, Tyster grinnikt zacht. "Nee, meneer, we hebben de foto's net gemaakt." Zayn knikt en Tyster vertelt dat hij de foto's gaat bekijken. Hij loopt het kamertje weer uit.

De tijd tikt langzaam door en het wachten op de uitslag wordt saaier en saaier. Zayn speelt verveeld een spelletje op zijn telefoon. Luke tikt met zijn vingers op de tafel en Harry en ik zitten tegen elkaar aan en hij heeft een arm om me heb geslagen.

Een half uur later komt dan eindelijk dokter Tyster. "Ik heb slecht nieuws mevrouw Watson. Ik ben bang dat je hier nog wel een paar dagen moet blijven." Ik knik, "maar wat heb ik dan?" Vraag ik aan de dokter. "Je voet is op drie plaatsen gebroken en er zit ook een ontsteking in je enkel."

-----------------------------------------------------

Sorry voor lang niet gepost te hebben, xx ik heb wel een vraagje, zouden jullie The Larry child willen lezen?

Stukje uit het verhaal:
Ik ben Sanne, en ik zit in een weeshuis, een weeshuis met alleen maar meiden. Het is tamelijk saai omdat al die meiden hier van poppen roze en One Direction houden, ik ben zo niet totaal niet zelfs, ik haat al die dingen. One Direction daar in tegen is op zich wel leuk maar het is zeker niet van OMG! Ik heb ook gehoord dat er een gay koppel tussen zit, ik ben niet tegen homo's, daarbij vind ik ze de geweldigste personen die er bestaan zo vrolijk en zo. Het lijkt me erg moeilijk om door alle haat heen te gaan, ze heten Louis en Harry volgens mij.

Al die meiden hier willen ze ontmoeten, dat snap ik ook wel. Maar als ik zou moeten kiezen voor One Direction ontmoeten of ouders krijgen, kies ik toch liever voor ouders krijgen. Dat is toch zeker je droom hier weg komen, maar nee hoor bij al die meiden is het one direction ontmoeten, ik verklaar ze voor gek...

En zouden jullie ook Lost in the Primark willen lezen, dit wordt geen fanfic maar het leek me een leuk idee.

Stukje uit het verhaal:
Benthe en Alycia zijn beste vriendinnen, ze hebben een dagje vrij van school en besluiten samen naar de Primark te gaan. Maar als Benthe een idee heeft om een nacht in de Primark te blijven pakt dat niet helemaal goed uit...