park roseanne
Doğum günün kutlu olsun yoongi.
Sanırım bu sana yazdığım son mail. Gerçi okuduğundan bile emin değilim ama her neyse işte.
Her mail'de gittikçe daha da duygusallaştığımı farkettim bir süredir. Daha da kötüleştiğimi. Sana yazmaya başlarken hedefim kesinlikle bu değildi ama bir anda oluverdi işte. Gene kendimi kaptırdım, ve gene üzülüyorum.
Bok gibi hissediyorum.
Nasıl hâlâ seni düşünebilirim ki? Nasıl bu kadar aptal olabilirim? Kendime o kadar kızgınım ki, o kadar utanıyorum ki kendimden!
Ama olmuyor işte. İnkar etmenin bir alemi yok, kendime dürüst olamazsam kime olacağım başka? Sen de okumuyorsun zaten, biliyorum. Önemi yok bu yazdıklarımın o yüzden açık konuşacağım.
Evet kalbimi çok kırdın evet beni parçalara ayırdın ve evet bizim ilişkimiz çok toxic'ti. Biliyorum bunların hepsini çok iyi biliyorum ama yapamıyorum. Bu saplantının kaçıncı derecesi bilmiyorum ama olmuyor. Bir insan, birini dört yıl boyunca görmeden; haber bile almadan yüreğinde taşıyabilir mi? Ben taşıdım sanırım. Büyük ihtimalle çok değişmişsindir, bambaşka bir adam olmuşsundur ama ben taşıdım işte. Kocaman bir aptal gibi taşıdım.
Beni mahveden, beni terkeden o adamı kalbimde taşıdım. Bununla övünmüyorum, aksine bundan utanıyorum ama taşıdım işte. Kimi kandıracağım ki? Kinini tutuyorum hâlâ gittiğin günün. Atlatamadım kinlerimi, travmaları da atlatamadım bu yüzden. Seni de atlatamadım ilk aşkımı da atlatamadım.
Seni niye bu kadar çok sevdim ki?
Keşke sevmeseydim de diyemiyorum, sensiz hayatım nasıl olurdu hiçbir fikrim dahi yok. Sensiz nasıl olurdum bunu düşünemiyorum bile. Sanki ben ben olmazmışım gibi hissettiriyor.
Seni düşünmediğim tek bir gün bile yok.
Keşke beynimi söküp atabilsem ama atamıyorum işte. Kalbimi de beynimi de söküp atamıyorum. Bu duygulara mahkumum bu yüzden, elimden bir şey gelmiyor. İlerleyemiyorum, unutamıyorum, değiştiremiyorum. Aradan yıllar geçti ama ben senden kaçamıyorum.Bunun böyle ilerlemeyeceğini de biliyorum. Kafayı yiyeceğim artık seni görmem gerekiyor. Seninle karşı karşıya gelmem gerekiyor bir kez de olsa. Belki o zaman bir şeyler değişir.
Seni bulacağım yoongi.
Sana son yazışım bende hiçbir şeyi değiştirmedi. Umarım seni son görüşüm her şeyi değiştirir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
dear yoongi ✓
Fanfictionyoonrosé kalbin sıkı sıkı tutunmak isterken veda etmek zordur. veda etmek zorunda olmak ise en zoru.