Hawks X Okuyucu

"Tiksiniyorum" 6/15

Belki hayatım burada sonlanacak ama ölmeden yaşadığım en iyi haftayı yaşadım, belki babam gibi iki kişi arasında seçim yaptım. Ben sadece sıradan biriydim, o bir kahraman. Ölünce bütün para, mal, mülk hayır kurumlarına gidecekti. İçimden yaşamak için çığlık atsamda geç gibiydi. Gözlerimi kapatmamak için duygularım bana yalvarıyordu, dayanamadım. Gözlerim kapanırken gördüğüm tek şey siyah saçlı, kokusunu tanıdığım birinin beni kucağına almaya çalışmasıydı.

-----------

Ülkemizdeki yangınlar yüzünden ormanlık alanlar yok oldu, bu yüzden panomdaki  linkten ücretsiz 10 adet fidan sahiplenebilirsiniz, sadece e-posta ve ad-soyad gerekiyor, yerini siz seçiyorsunuz. Sizde en azından 3 fidan sahiplenerek doğaya nefes olabilirsiniz.

Gözlerim kapanırken gördüğüm tek şey siyah saçlı, kokusunu tanıdığım birinin beni kucağına almaya çalışmasıydı. 

Gözlerimi yavaş yavaş kafamdaki yangın ile açtım. Başımın yandığını hissediyordum ama soğuk terlerde alnımdan akıyordu. Birinin telefon ile konuşmasını duydum.

?: Yarasını kapattım ama lanet ateşini nasıl düşüreceğim, elimden bir şey gelmiyor! ..... Elbette yarasını iyi kapattığımdan eminim, o aptal doktoru buraya çağırdım! Ugh, kapatıyorum.

Kısık gözlerimi karnıma çevirdim, yara cidden bantlıydı. Yavaşça doğrulmaya çalıştığımdan acıdan ağızımdan ufak bir ses çıkarmıştım.

M: Ugh...

Farketmişti. Ayak sesleri gelmeye başladı, hızlı ayak sesleri.

?: Uyanmışsın.

Kafamı ona çevirdiğimde onu tanıyordum, eski, psikopat, beni aldatan sevgilim Dabi'ydi.

( Evet, herkes burayı bekliyordu.)

M: Neden burdayım?

D: Seni bulduğumda kanlar içindeydin, seni bırakazmadım.

M: Tamam, şimdi iyiyim, eve gitmeliyim. Telefonum nerede?

D: Bir süre burada kalman gerek.

M: Ne için?

D: Gitmeni istemiyorum.

M: Sana sormuyorum! Ugh!

D: Yarana bakmalıyım, bu kadara acı çekmen normal değil.

Bana yaklaştı, elini karnıma sürecekken bağırdım.

M: Dokunma bana!

İç çekti ve yüzündeki sinirli ifadeyi gördüm.

D: Bak, seni iyileştiren benim. İzin ver şuna bakayım.

M: Ölmeyi tercih ederim.

D: Ha? Öyle mi?

M: Senden tiksiniyorum.

Suratında ki ifade daha da kötüleşiyordu, hem sinirli hemde üzgün bir ifadeydi.

(Burada yine açıklama yapacağım 😐 Dabi bu hikayede iyi bir karakter değil, kavgalarında Merida'ya linç geleceğini bildiğim için açıklıyorum.)

D: Kötü şeyler yaptım ama kendimi affettirmeye çalışıyorum! Pislik olduğumu biliyorum, bırak affettireyim kendimi!

M: Ya affetmek istemiyorsam?

D: O zaman daha da kötüleşeceğim.

M: Ne yapabilirsin ki?

D: Bunu sana hissettirmek istemiyordum prenses ama... Buradan çıkmama izin veremem, artık benimlesin.