The Forbearance Wife

Chapter 7

Trigger Warning: Abuse

"PASOK!" He shouted and pulled my wrist.

"A-Aray. Lyle nasasaktan ako." I tried to pull my arms away from him, but he was too strong for me.

Hinila niya ako papasok ng bahay. Nagmamadaling lumabas si Manang Cora sa kusina dahil sa sigaw ni Lyle. My tears are constantly falling. Hindi ko alam kung paano lalaban, kung paano ipagtatanggol ang sarili ko.

"Hellion, hijo! Tama na iyan! Ano bang nangyari sa inyo?" Nag-aalalang tanong ni Manang Cora pero parang walang narinig si Lyle.

Hinila niya ako sa braso pa akyat sa taas. I didn't protest and let him drag me. Hindi pa rin tumitigil ang luha ko sa pagtulo dahil sa sakit ng pagkahawak nito sa akin. He opened the door of his room and pushed me inside.

"Who are you to disobey me, Zeraphine?!" He shouted. I closed my eyes and bit my lower lip to hide my sobs. "F*cking answer me!" He shouted again.

"I was bored, Lyle. I wanted to teach because that's what I want to do . . . ang magturo." I said while my tears were constantly falling.

He looked at me blankly before coming near me. He harshly grabbed my chin and held it tightly. Napahawak ako sa kamay niya dahil sa higpit ng pagkakahawak nito.

"Please, Lyle. T-Tama na," I begged. Marahas niyang binitawan ang pisngi ko at lumayo. Tumalikod ito bago lumabas ng kuwarto at malakas na isinara ang pinto. Napayakap ako sa sarili dahil sa nangyari.

A lot of questions are in my head right now. How did he know that I was working? How did he know that I was outside? That I was with Hanz? Why is he here? Akala ko mamaya pa ang dating niya. Bakit napaaga ang uwi niya?

I stayed there for almost an hour, crying everything out. Nang kumalma ay tumayo ako at bumalik sa kuwarto ko. I took my towel and went to the bathroom to take a shower. Nang makapasok sa banyo ay napatitig ako sa kabuuan ko.

I saw some bruises on my right cheeks. Namumula din ang kaliwang pisngi ko dahil sa pagka sampal nito at paghawak ng mahigpit kanina sa panga ko. My arms have bruises as well. I tried reaching the bruise in my arm, but I wince because of pain.

Napabuntong hininga ako at tinungo ang shower. Hinayaan kong dumaloy ang tubig sa buong katawan ko habang umiiyak. I didn't know being with him is the hardest. Palagi kong iniisip kung kulang pa ba ang ginagawa ko para sa kaniya. Kung bakit parang 'di pa rin sapat sa kaniya lahat. Kung bakit hindi niya ako magawang mahalin o kahit tratuhin man lang ng maayos.

I stayed in the shower for almost an hour. Tumigil lang ako ng wala ng luha ang lumabas sa mga mata ko. Tulala akong lumabas ng banyo at nagbihis bago nahiga sa kama. I close my eyes and let all thoughts eat me.

While I was busy thinking about those questions I have in mind, I heard a knock on my door. Naramdaman ko rin ang pagbukas no'n. I know it was Manang Cora. Naramdaman ko rin ang paggalaw ng kama hudyat na umupo ito sa dulo ng kama. I didn't open my eyes and pretend that I was sleeping.

"Alam kong gising ka, Iya." She spoke. Napabuntong hininga na lang ako bago minulat ang mata. I looked at her with tears evident on my eyes. "Ayos ka lang ba, anak?" She asked. Doon tuluyang tumulo ulit ang luha ko.

"M-Manang . . ." I spoke. She nodded at me and extended her arms open wide. Bumangon ako at yumakap sa kaniya habang umiiyak. She just let me cry on her shoulders while caressing my hair. Nang kumalma ay doon lang ako kumalas sa pagkakayakap sa kaniya.

"Anong nangyari, Iya?" She asked carefully. I sighed and looked at her.

"Nalaman niya kasi na nagsinungaling ako tungkol sa pagta-trabaho. Ayaw n'ya po kasing magtrabaho ako kaya palihim akong nag-trabaho bilang teacher online," I explained. Tumango lang ito at hinintay akong magsalita ulit. "Hindi ko po alam kung bakit niya iyon nalaman dahil dalawa lang naman kami ni Criza ang may alam no'n." Dagdag ko.