1. Bölüm

1K 82 37
                                    

Herkese merhaba birinci bölümüzle sizinle birlikteyiz. Hoş geldiniz.

Buyrunuz Andaç'ı okumaya devam edelim.

Bölüm şarkısı: Sezen Aksu, bir zamanlar deli gönlüm. (dünyanın en güzel parçası)

**Kravatımı gevşeterek koltuğuma yayıldım, bu ara çok çalışıyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

**
Kravatımı gevşeterek koltuğuma yayıldım, bu ara çok çalışıyordum. Kafamı güzeller güzeli Tanem'ime bile veremiyordum. Gözlerimi yumdum; bir gece o sarhoşken evine girmiştim. Sarhoşken hiçbir şeyi hatırlamadığını biliyordum.

Aylar önce;

Hızlı adımlarla Tanem'in evinin önüne gelmiştim. Arkadaşının o gün evde olmadığını biliyordum. Sakince kapıyı çaldım, sanki babamın evine gidiyorum rahatlığa bak.

Kapıyı billur sesiyle birlikte aralarken söylediği şarkı yarım kaldı:  "İster güneş ol, yak beni. Yağ-" dedikten sonra gülümseyen gözlerle bana baktı; gözlerinin içi gülüyordu bebek kızımın. Yutkunarak ona bakmaya devam ettim. Öyle güzeldi ki, odamın en güzel köşesinde olsa da sürekli izlesem. Kendine gel oğlum!

"Andaç," dedi Tanem gülerek, "Hoş geldin düşüme." diyerek beni elimden tutup içeri çekti. Şaşkınlıkla onu bakıyordum. Ama ifademi hemen topladım. Beni hayal sanıyordu ama hayallere dokunulmadığını unutacak kadar içmişti; neden bu kadar içtin çiçek kızım.

Ben eve girerken ki şarkı tekrar çalıyordu. Ellerimi beline sardım, kollarını boynuma dolayıp. Şen şakrak bir şekilde birlikte şarkı söyledik, dans ettik. Es verdik; nefes aldık.

"Ele avuca sığmazdı deli gönlüm
Bir zamanlar neredeydi, şimdi nerde." dedi gülerek yüzümü avuçları arasına aldı; "Çok seviyorum seni." dedi gülerek, içim gitti.

"Ben daha çok." dedim gülerek yanağından öptüm.

"Bir deli rüzgar savurdu beni böyle
Bu mutlu tutsak benim, altın kafeste." dedim gözlerine içim giderek bakıyordum. Canımın en içi olmayı başaran tek kişiydi.

Sonra geldiğim gibi acelesizce evden ayrıldım. O beni bir rüya sandı. Ama benim en gerçeğim oydu.

Günümüz

Şapşal kız, ne kadar çok seviyordum onu; o da beni seviyordu. Ama hayat ikimize acımazdı ki. Nefes alamıyormuş gibi gömleğimin iki düğmesini açtım tam o esnada mesaj geldi, dün kim olduğunu bulamadığımız kişiydi.

Begonvil: Merhaba sevgilim.

Lan, nerden sevgilin oluyorum; benim tek bir sevgilim var o da Tanem. Yol al.

Begonvil: Bütün gün telefonuna bakmıyorsun.

Çocuk muyum lan ben ?

Begonvil: E sen bana nasıl aşık olacaksın?

Ben başkasına aşığım be kızım. Benden sana yâr olmaz.

Begonvil: Sessizlikten güzel cevapta yok çok doğru.

Begonvil: Hiç aşık olmayacak mısın?

Evet.

Begonvil: Bugün çiçeklerimi almışsın.

Kim aldı amına koyayım?

Begonvil: Bu beraber ekeceğiz anlamına mı geliyor?

Dayanamayıp yazdım.

Andaç: Bu artık sus anlamına geliyor.

Andaç: Nereden sardın bana?

Andaç: Sana cevap verebileceğimi düşünüyor musun?

Begonvil: Birtanem şu an cevap verdiğinin farkındasındır inşallah.

Bazen güzel laf sokuyor. Lafını yedirememişken aradan geçen zamandan hemen sonra tekrar yazdı.

Begonvil: Sergide görüşürüz birtanem.

Ne sergisi amına koyayım?
*
Bölüm sonu.

BEGONVİL 2: SONBAHAR, Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin