Vampire's Love (VP2)

Kabanata 80

CELESTE'S POV

"A-ah!" mahinang daing ko ng magising ako at sumakit bigla ang ulo ko "a-aw" napaupo ako at nasapo ang noo dahil sa sakit nito, parang dinudurog

"Celeste" boses ni manang Neri ang narinig ko mula sa gilid ng pinto, sinulyapan ko lang sya

"Ah" napahiga nalang ulit ako ng lalong sumakit, gusto kong iuntog ang sarili ko dahil don

"Inumin mo ito" inabot nya ang isang itim na baso na may lamang kung ano

Inabot ko iyon at tinungga agad. Dugong may halong kung ano na hindi ko maipaliwanag, pero hindi agad nawala ang sakit ng ulo ko, tiniis ko iyon

"Mag pahinga ka muna't kakainom mo lang ng dugo" at inalalayan nya akong mahiga ulit

Hindi rin ang tagal ay nakaidlip na ako, pero ilang minuto lang yun dahil nagising ako ng may maramdamng humahaplos sa buhok ko

"Good afternoon" bati ni Gael, napakurap ako at pinakiramdaman ang sarili, wala ng masakit saakin pero mabigat ang pakiramdam ko

"Kanina kapa dyan?" tanong ko at naupo, lumapit sya saakin at hinawakan ang kamay ko

"No" at may kinuha sya sa bulsa nya, maliit at kulay dark blue na kahita ito, my forehead furrowed and I started to get nervous, I already had a suspicion of what was inside that box but I didn't want to assume

"W-what's that?" I stuttered

"Engagement ring" then he showed me the ring! The ring is silver and it also has a small silver stone, it's so simple! I was shaking and my tears were welling up. Why do I feel like this?

"What d-does this m-mean?" I ask, trembling

"I want you to bring this ring with our child. I want to marry you earlier but I know there are things that should be postponed first, I want to marry you before you give birth"

Sinabi nya yon na parang napaka dali ng binibitawan nyang salita. Ni hindi kona mapigilan ang maiyak, abang sya ay nakatingin lang sa mga mata ko at malalim ang paninitig, puno ng determinasyon at pagmamahal habang ako ay nanginginig na at kinakabahan sa hindi malamang dahilan. Oo matagal na akong handa para rito pero iba pa rin pag nasa harap mona mismo, nagaganap mismo sa harap mo

"I am John Gael Montemayor, I promise you that I will take care of you. And our future child. I will not leave you.. I will not leave you, I love you so much" this is not his vow but his promises, I know he can take care of me and our child and I want to tell him how much I love him

"Kinakasal naba tayo?" I chuckled and he just smiled

Hindi ko namalayang nakasuot na saakin ang singsing, hinalikan nya yun saka ako inakay patayo

"Alam nilang lahat, binigyan nila ako ng sampung minuto para rito" he laughed

"Mahal na mahal kita" yun nalang ang tanging nasabi ko

Dati pinangarap ko lang na magkapamilya. Pero ngayon, unti-unti konang nakakamtan, hindi lang pamilya kundi sarili kong pamilya. Pamilyang masasabi kong akin at hindi sa iba

He knelt down in front of me and touched my belly, he stroked it several times. Hinalikan nya ng matagal yun bago ngumiti at tumayong muli

"I can't wait love, gusto na kitang mapanood na mahirapang mag lakad kasi ang laki na ng tiyan mo at mabigat na" pareho kaming natawa bago nya ulit haplusin ang tyan ko

Inakay nya ako palabas ng kwarto, pagkalabas namin ay may sari-sariling mundo ang lahat, may ibang nag lalaba, kusot-kusot lang. May nakangiting lalaki ang sumalubong saamin

"Magandang hapon sainyo, hinihintay na kayo ng pinuno sakanyang silid" nakangiti at galak na sabi nya, gwapo sya ah

"Thanks bro"

Tahimik lang akong nag lakad habang inililibot ang paningin sa lahat ng narito. Ang sasaya nila, parang wala silang problema

"M-mami!" may batang lumapit saamin, palagay ko ay nasa isa o dalawang taong gulang lang, kumapit ito sa binti ko

"H-hey" napakapit ako sa braso ni Gael dahil sobrang higpit ng kapit nung baby

"M-mami!" umaatungal na sabi nya, nasan ba ang magulang nito?

Lumuhod ako para mag pantay kami at tinitigan ko syang mabuti, pamilyar ang mukha nya ah

"Hey kid" I tapped his shoulder "Nasan ang mga magulang mo?" seryosong tanong ko

"P-pa..pa" umiyak syang muli kaya binuhat kona sya at inilibot ang paningin. Naligaw ang tingin ko kay Gael na nakangisi saakin, nangunot ang noo ko at tinaasan sya ng kilay

"I love you" bigkas ng bibig nya, walang boses pero nabasa ko

"Nak!" isang pamilyar na boses ang narinig ko mula sa gilid at nilingon ko yun. Sya yung sumalubong saamin kanina

"Papa!"

Binitawan ko ang bata at hinayaang tumakbo ito ron

"Wag mong aalisin ang tingin sakanya" sabi ko bago nag lakad muli

Kamusta na kaya yung mga naiwan namin kahapon sa labanan? Sana ay ayos lang silang lahat

"Ngayong napaaga ang ipekto ng ritwal ay lalong kailangan nyong manatili na rito at wag ng umalis pa para sa kaligtasan mo at ng bata" sabi ni pinunong Norman ng makarating kami, tanging tango lang ang isinagot ko

"H-hanggang kelan ho ang pag bubuntis?" inosenteng tanong ko, alam kong siyam na buwan pero malay mo iba sa mga bampira

"Siyam na buwan din katulad ng mga tao" tumatawang sagot nya at napa 'ah' nalang ako

"Eh anong gagawin ko?" singit ni Gael

"Bantayan ang mag ina mo, oras-oras, minu-minuto, manatili ka lang sa tabi nya"

Matapos nun ay lumabas na kami sa kwarto na yun at pumunta sa maliit na ilog, nakaupo ako sa bato habang si Gael ay naliligo sa ilog at hindi alintana ang tirik na araw

"C'mon, join me"

Iling lang nag naging tugon ko. Pinanood ko ang mga ibon na mag huni at lumipad sa himpapawid at maging ang alon ng puno

"Paano kung babae ang anak natin?" bigla ay nasa tabi kona si Gael, hinahatak ako palapit sakanya kaya lumapit ako at naupo sa damuhan

Nasa gitna ako ng dalawa nyang binti habang yakap ako ng mga bisig nya, sana ganito nalang palagi, yung walang iisiping problema at walang babagabag sayo

"Hindk ko alam, ayoko munang isipin"

"Mahal na mahal kita. Lagi mong tatandaan yan" at hinaplos nyang muli ang tiyan ko saka ako hinalikan sa buhok, nanatili kami sa ganung posisyon at hindi umaalis

Kung sana ay pwede kong pahintuin ang oras, kung pwedeng hilingin na ganito nalang kami, kung pwedeng takasan nalang ang lahat ng 'to, na sana ganito nalang kami at laging masaya, walang i iintinding iba kundi ang isa't-isa, na walang responsibilidad kundi ang mahalin namin ang isa't-isa

Hindi ako mag sasawang hilingin yon hanggang sa pwede ng matupad, hanggang sa nangyayari na yun, hanggang sa nararanasan na namin, na kahit maranasan namin ay paulit-ulit kong hihilinging sana ay wala ng gulo at kapahamakang nag hihintay saamin sa labas nito