*Y/n'nin anlatımıyla*
Aidanın aşağıdan gelen sesiyle kulaklığımı çıkarmış onu dinliyordum. Her yazdığı şarkısını kafamda bana yazmış gibi düşünürdüm ama bunun başkası için yazıldığı o kadar belliydi ki içimi derin bir acı kaplamıştı. Yaptığım salaklıktı. Aptaldım. Saftım. Salaktım. Aşıktım. Gözlerimi kapattım. Her kapattığımda başka bir anımı yaşadım tuhaf olan hepsi babamla alakalıydı. Babamın görevden geldiği gün, ilk defa lunaparka gittiğimiz gün, babamın beni okula bıraktığı ilk gün. Babamla onlar amerikaya gidip beni burda bırakana kadar hiç bir sorunumuz olmadığını hatırladım. Öte yandan sınıfımdaki herkes üniversite sebebiyle heyecanlanıtken ben bunları düşünüyordum. Üniversite okumak en büyük hayalimdi. Burda işler nası yürüyor bilmiyorum. Belkide hayallerimin peşinden gitmeliydim, Türkiye'ye dönmeliydim. Ama Aidana bu kadar yakınken tekrar onu kaybetmek. Tek üzülen ben olucam. Aidan sadece beni yolcu edecek ve hayatına devam edecek bu kadar. Tek zarar görecek ben isem eğer... Belkide bunu yapmalıyım. Lisede yazdığım şarkılardan Aidana yazdığımı alıp içimden okumaya başladım. Aslında şiir bi melodi falan bulamamıştım.
Bana gelmen için ne yapabilirim bilmiyorum
Ben öğrenene kadar çık kafamın içinden
Tükeniyorum
Bu sona ermeden çık kafamın içinden
Kilometleri delerek gidebilirim
Ben gelmeden çık kafamın içinden
Belkide sadece umuyorum
Bekliyorum
Tükeniyorum
Ölüyorum
Ben ölmeden
Çık kafamın içinden
İçimdeki aşk beni yiyip bitirmeden
Çık kafamın içinden
Ben son nefeslerimi almadan
Çık kafamın içinden
Bu şiiri bitirene kadar
Çık kafamın içinden
Ama bi şiir asla bitmez sadece ilerlemeyi bırakır ve başka bir şairin eline kalem aldığı noktadan devam eder ben kalemi bırakıyorum yeni alan şairin şiirinin güzel olması dileğiyle...
Biraz garip olabilir. Ama yanlızlıktan kafayı yemek üzereydim o an ve onu çok özlemiştim. Siz göremediğiniz bir insanın gülüşünü, hiç duymadığınız sesini, hiç alamadığınız kokusunu özlermisiniz? Ben özledim. Çok özledim. Odama gelen ayak seslerini duyunca kağıdı aceleyle komidinin üstüne bırakıp uyuyo numarası yaptım.
Aidan: Iyi geceler
Diye fısıldadı ayak seslerini duydum ama kapıyı kapatmadı. Gözlerim kapandığında çok uykum olduğunun farkına vararak kendimi uykuya teslim ettim.
Gözlerimi açtım. Simsiyah bi odadaydım.
Ali (baban): Y/N
Mine (Annen): Y/N YARDIM ET
Y/n: ANNE? BABA? NERDESINIZ
Ali: BURDAYIZ Y/N
Onları gördüm. Her tarafları kan içinde bitkin bir halde elleri kolları bağlı yerde oturuyorlardı. Ben onlara yaklaştıkça onlar benden uzaklaşıyordu. Sonunda onlara ulaştığımda tanımadığım biri omzuma dokundu.
Bilinmeyen ses: Y/n
Çığlık atarak uyandım. Omzuma dokunanın Aidan olduğunu ve odamda -ne kadar odam sayılır tartışılır ama- olduğumu farketmem
5 saniyemi aldı.
Aidan: Sakin ol benim ateşin vardı iyi misin?
O anda bilincimin gittiğini hissettim. Tüm gücümü kaybettim sadece ağlıyodum. Sadece isimlerini haykırıyodum. Onları kaybettiğimi, onları bidaha göremeyeceğimi o an fark ettim. Babamın böyle olmadığını fark ettim. Onların gittiğini fark ettim. Sonsuza kadar.
Y/n: Onlar gitti
Diye haykırdım bilinçsizce.
Y/n: Beni bırakıp gittiler
Cümlesi döküldü dudaklarımın arasından yine bilinçsizce. Son gücümle.
Y/n: babacım
Diyebildim ve onunla olan anılarıma daldım.
ASKLAAAARRR selam bolum nasildi + siir nasildi bir tik doki dokiden esinlendim onun harici siir bana ait optum siziig
