Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Aidanın anlatımıyla* Saat sabahın 5'i 2 saattir Y/n'nin uyanmasını bekliyor bir yandan sayıkladıkları şeyleri düşünüyordum. Elimi teredütle elinin üzerine koydum. Uyanmadığını fark edince elini tuttum. Korkuyordum. Sayıkladığı şeyler normal değildi. Sadece ailesiyle alakalı şeylerdi. *Y/n'nin anlatımıyla* Rüyamda babamı gördüm. Karlı bir kış günüydü. Beraber yürüyorduk. 5 yaşındaydım. Babamla ilk kardan adamımızı yapmıştık. Erimesini istemediğim için ağlamıştım. Babam elimi tutup şöyle demişti. "Her güzel şeyin bir sonu vardır, en sevdiklerini kaybedersin bazen ama sen onları kaybetsen bile sen sen için güçlü olmalısın sen sen için devam etmelisin" Bu sözü duyar duymaz içimde bir şeyler tamamlanmış gibi yavaşça gözlerimi açtım. Gözlerimi açar açmaz havada değişik bir koku ve kolumda bir soğukluk sezdim. Aidan yanımda bir sandalyede uyuyordu. Kahretsin. Kesinlikle onun yanına gelerek doğru kararı almamıştım. Koluma baktığımda hastanede olduğumu anladım. Aidan çok derin uyuyamamış olacakki kıpırdamamla uyandı. Aidan: Iyi misin? Yüzünde garip bir ifade vardı. Y/n: Hı hı sen gelmeseydin ya Aidan: He ya seni hastaneye atıp kaçaydım dimi sen şimdi kaybolurdun bide Y/n: Tanrım sabır ver bana Aidan: Kaldıysa banada Y/n: Stok bitmiş kanka Ona kanka demek içimi acıtıyodu ama onu hayatımın içine daha fazla sokup bu saçma ve aptalca acılarımın içine sokmak istemiyorum. Aidan: Tüh ya kanka Y/n: Ergen kızlar gibi serumlu kol storysi atim mi dnmskekrke Aidan: At kanka djfkskdkwk Yuh Aidan. Sana kanka dediysekte bokunu çıkar diye demedik. Aidan: tüh atamazsın çünkü bitmiş Hemşireler serumu çıkardılar. Koluma pamuğu bastırarak merdivenlerden aşağı iniyordum. Y/n: Aid Aidan: Aidy di o y ye noldu sjdkwdkkw Y/n: Üşeniyom Aid daha tatlı Aidan: Öyle olsun kanka sen bana ne dicektin Y/n: Saat kaç Aidan: 5:28 neden? Y/n: Tamam boşver Aidan: Ya söyle Y/n: Arabayla biraz dolaşabilir miyiz dicektim ama sana bu kadar zahmet vermek yeter Aidan: tamam hadi bin arabaya Sessizce arabaya binip kafamı cama yasladım. Aidan direksiyonu evin olduğu yönün tersine kırdı. Y/n: Aidan napıyosun Aidan: Dolaşıyoruz kanka Y/n: Ya senin uykun vardır hadi eve gidelim Aidan: yook ben zaten 4-5 gibi kalkıyorum Y/n: Niye hasta mısın? Aidan: Sende çok geç kalkmıyodun sanırım Duraksadım. Bunlar olmadan önce geç kalkmaktan nefret ederdim. Y/n: Sanırım Aidan: Sanırım derken Y/n: Yani evet işte Aidan: Y/n bayıldığın zaman sürekli bi ismi sayıklıyodun Aidan: Kimdi o Durasadım. Bunu beklemiyodum. Y/n: Babam diye fısıldadım. Aidan: Ben.. bilmiyodum üzgünüm Y/n: Hayatımda bi siz bi ailem var- Vardı kim olucaktı sevgilim falan mı? Benim gibi acınası bi zavallıya kim bakar ki Aidan: Acınası değilsin zavallı hiç değilsin Y/n: Artık buna inanmıyorum üzgünüm Aramızdaki uzun sessizlik, araba yolculuğu hepsi ailemi hatırlatıyodu. Yaklaşık 40 dakika kadar sonra bir yerde durduk. Aidan indi ve kapıları açtı. Aidan: Gel hadi sahil havası iyi gelir Biraz durdu ve ekledi. Aidan: Kanka
AŞKLARIM DICEK BISI BULAMADIM SIZI SEVIOM GORUSURUZ <3
