Kayıp (Wander)

14

Felix sıcak çay kokusu ve yakındaki sokaklarda vızıldayan arabaların boğuk sesleriyle uyandı.

Saatin kaç olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu ve yavaş yavaş dik oturmaya çalışırken, hâlâ dün geceki kıyafetleri giydiğini fark etti. Sabahın erken saatlerine kadar dans ettiğine dair bulanık anılar kafasından süzüldü.

Etrafına bakınca yemek masasında oturan uzun saçlı oda arkadaşı Hyunjin'i fark etti. Yanına bir fincan sıcak çay alan çocuk, (her zamanki gibi) elinde bir kitap tutuyor ve sık sık sayfayı çeviriyordu.

Felix biraz ses çıkarmış olmalıydı, çünkü ihtiyar ona baktı.

"Günaydın, doğum günü çocuğu," diye selamladı, dikkatini yeniden romanına çevirmeden önce.

Hala uyuşuk olan ve uyuyor olmayı dileyen Felix, kanepeden kalkarken buna yanıt olarak sadece başını salladı. Masaya doğru yürüyerek yaşlı adamın karşısındaki sandalyeye çöktü.

"Saat ka-"

"Öğleden sonra beş," Hyunjin, bulunduğu sayfadan başını kaldırmadan cevap verdi.

Kısa bir sessizlik oluştu. Felix bir süre diğer çocuğun kitabı okumasını izledi, bugün biraz farklı görünüyordu. Neden birdenbire bir şeylerin ters gittiğini merak etti. Hyunjin'in ifadesi boştu, açıkçası her şeyden çok kitaba odaklıydı.

"Peki... roman nasıl?" Felix bir süre sonra, sessizlikten rahatsız olarak sordu.

Hyunjin bir anlığına baktı.
"Hm?"

"Ah, hiçbir şey," diye yanıtladı Felix, uzun saçlının dikkatini dağıttığı için biraz kötü hissetti.
"Sadece kitabın nasıl gittiğini bilmek istedim..."

Cevap gelmedi.

Şimdi, Felix gerçekten ne olduğunu merak ediyordu. Bir şey mi yapmıştı? Normalde diğer çocuk okuduğu herhangi bir kitabın konusu hakkında çok fazla laf söylemeye hevesli olurdu.

"Um, hey, Hyunjin, ters giden bir şey-" Hyunjin anında kitabını kapatıp masaya koyarken Felix konuşmayı bıraktı.

"Biliyorsun Felix, neden burada olduğun hakkında hala hiçbir fikrim yok," diye başladı Hyunjin, gözlerine ulaşmayan hafif bir gülümsemeyle.

Felix bir süre ona baktı. "Ne... burası mı? Seninle gelmemi söylemedin mi...?" büyük çocuktan öfke olarak yorumladığı şeyle kafası karışmış bir şekilde hatırladı.

"Hayır, en başta demek istiyorum," diye devam etti Hyunjin. "Neden kaçtın."

Felix bunun üzerine durakladı.
"Ben... gerçekten bunun hakkında konuşmak istemiyorum."

"İyi, her neyse," yaşlı kendi kapüşonlusunun kollarıyla oynadı. "Ama sadece bil diye söylüyorum, bana gerçekten bir şeyleri söylesen çok iyi olurdu."

Felix kaşlarını çattı, şimdi çocuğun neye kızdığı konusunda inanılmaz derecede kafası karışmıştı.
"Ne? Sana ne söylemeliydim? Bir aydan fazladır yaptığım her şeyi gördün zaten, değil mi?"

Hyunjin, Felix'in onunla dalga geçtiğine dair herhangi bir ipucu arıyormuş gibi, genç olana uzun süre baktı.

"Gerçekten bir sır küpüsün, biliyor musun?" çocuk elini siyah saçlarının arasından geçirdi.
"Bunca zamandır neredeyse tüm hayatımı ve hatıralarımı sana anlatıyorum ve ben seninle ilgili kişilik özelliklerin dışında tek bir şey söyleyemem."