"Merhaba Seo Jun!" dedi Roseanne içeri girdiği anda Seo Jun kendisine seslenen kıza karşılık kaşlarını çattı ve abisine dönüp konuştu. "Hani yeni bir bakıcı daha yoktu!" Roseanne duyduğu cümle ile canının sıkıldığını hissetse de, karşısındaki kişinin zihninden yüzde altmış engelli olduğunu aklına getirdi. Ne dediğini bilmiyor muhtemelen, diye düşündü kendi kendine.
Kihyun gülümseyerek konuştu. "Ama ben tüm gün çalışırken sana kim bakacak?"
Seo Jun kaşları hâlâ çatıkken devam etti konuşmaya. "Ben kendime bakabilirim!" Kihyun gülümsemeye devam etti. Roseanne, Kihyun'un gözleri içine izin ister gibi bakmanın ardından koltuğa oturdu, Seo Jun'un tam karşısına. Seo Jun'un sıcacık ellerini tuttu. "Arkadaş gözüyle bak bana, bakıcın değilim. Yalnızca abin iş yerinden dönene kadar yalnız kalma diye yanında duracak bir arkadaş."
Biraz durdu ve sözlerine devam etti Roseanne. "Ben Park Roseanne. İsmini söyler misin bana?"
Seo Jun birazcık durdu. Ardından çatık kaşlarını düzeltip abisine döndü tekrar. Roseanne ile konuşmaya niyeti yok gibiydi. "Nasıl güveniyorsun hâlâ?" Kihyun üstü kapalı cevap verdi kardeşine. "Bu son zaten. Yine aynısı yaşanırsa daha bakıcı falan yok, söz."
Seo Jun sonunda Roseanne'e döndü. "Ben Hwang Seo Jun. Arkadaş olacağız dedin diye ismimi söyledim, ama sen de bana söz vereceksin!" Roseanne gülümseyerek konuştu. "Tabii ama ne sözü?" Seo Jun titremeye başlayan çenesi oynattı konuşmak için. "Şiddet yok!"
Roseanne duyduğu cümlenin şokuyla Kihyun'a döndüğünde Kihyun bir müddet ciddi ciddi Roseanne'e baktı. Ardından dirseklerini dizlerinin üstüne koyar şekilde eğilip 'öyle' der gibi elini oynattı. Roseanne duygusal yapısından dolayı dolmaya başlayan gözleriyle Seo Jun'a baktı. "Söz, sana çok iyi bakacağım Seo Jun. Tüm bakıcıların adına senden özür dilerim!"
Roseanne Kihyun'a döndü. "Ve söz bayım, Seo Jun için kalıcı bir bakıcı olacağım."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
