Roseanne, Seo Jun için öğle yemeği hazırlarken Seo Jun konuştu. "Abimin sevgilisi senmişsin." Roseanne birden gözlerini açarak Seo Jun'a döndü. "Ne zaman öğrendin?" Seo Jun omuz silkti. "Dün söyledi. Biliyor musun abimin ilk aşkısın sen. O çok tecrübesiz şu an, onun saçma hareketlerini anlayışla karşıla Roseanne."
Roseanne kafa salladı. "O olgun biri, saçma hareketler sergileyecek biri değil."
Seo Jun iç çekti. "Abim..." Biraz durdu, canı sıkılmıştı anında. "Eğer olur da evlenirseniz, ben ne olacağım? Yanlış anlama, birlikte olmanızı en başından beri istiyorum ama benim tek varlığım abim." Roseanne omuz silkti. "Bunları düşünecek zamanda değiliz. Ayrıca sen benim kardeşim gibisin artık. Seninle çok yakın arkadaşlar olduk. Eğer olur da Kihyun ve ben evlenirsek sen tabii ki bizimle birlikte olacaksın."
Roseanne havuçları kesmeyi bırakıp Seo Jun'un önünde diz çöküp ellerini tuttu. "Sen benim için en az Kihyun kadar özelsin Seo Jun-ah, lütfen kendi kendini kötü düşüncelere boğma."
Seo Jun kafa sallayıp gülümsedi kocaman. "Roseanne, gerçekten artık bir abla değil de anne gibisin benim için. Sen abimden çok daha sahiplenicisin, ya da sen daha çok bu duyguyu hissettirebiliyorsun, bilmiyorum. İyi ki varsın." Roseanne gülümsedi. "Sen de iyi ki varsın Seo Jun."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçiş bölümü gibi olan final bölümü ile de kitaba noktayı koydum. Bu kitabı okuyan herkese; İyi ki varsınız ❤
