Roseanne sinemadan çıktıkları gibi Seo Jun'a döndü. "Beğendin mi filmi?" Seo Jun kafa salladı. "Evet çok güzeldi. Yine film izlemeye gelelim ama başka bir filme!" Roseanne gülümsedi. "Sevindim beğenmene. Yine geliriz tabii."
Seo Jun Roseanne'in elini tuttu. "Roseanne, sen kime benziyorsun biliyor musun?" Seo Jun, Roseanne'in merakını beklemeden devam etti cümlesine. "Ablama."
Roseanne kaşlarını kaldırdı şaşırarak. "Bir ablanız da mı var?"
Kihyun kafa salladı. "Vardı, öldü. Daha Seo Jun çok küçüktü." Roseanne 'anladım' der gibi kafa salladı. Seo Jun abisine karşılık söze atladı. "Daha çok küçük olabilirim ama abim bana çok anlattı ablamı. Senin gibiymiş. Böyle melekleri kıskandırıyormuş."
Roseanne gülümsedi. "Teşekkür ederim Seo Jun. Beni inanılmaz mutlu ediyorsun. Ama ablan kadar melek değilimdir, onun bu özelliğini sen taşıyorsun." Seo Jun gülümsedi. "Ya çok da mütevazisin!" ...
Kihyun eve girdikleri gibi Seo Jun'u odasına taşıdı. Seo Jun'u tekerlekli sandalyesinden alıp yatağına yatırdı ve yorganı üzerine çekti. Ardından yere çömelip kardeşlerinin gözlerinin içine bakarken konuşmaya başladı.
"Roseanne'i çok sevdin, o diğerleri gibi sana bakmıyor biliyorum. Ama onu çok utandırıyorsun Seo Jun. Bugün filme girmeden önce yaptığın haricinde bir de onu çok övüyorsun. Yapısı gereği utangaç biri, onu bu kadar kalkındırma."
Seo Jun kaşlarını çattı. "Hayır, aksine çok da mutlu oluyor. Sen sadece o kızın havalanıp gerçek yüzünü göstermesindem korkuyorsun. Ama üzgünüm abi, o kızın gerçek yüzü zaten bu. İyi geceler."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
