Amazona 2: Veneda Hellian

Chapter 1: Transfer

Chapter 1: Transfer

"SEE YOU TOMORROW, BABE!" Kumaway lang siya habang naglalakad patungo sa mayor ng kanilang bahay at hindi na nilingon pa ang kasintahan na may masayang ngiti sa mga labi. "I'll pick you up at seven!"

Naiiling na natatawa na lang siya dahil sa ayaw talaga nitong paawat. Her boyfriend wants them to live in but she refuse. Nasa tamang edad na rin naman siya pero ayaw niya talagang magpabahay.

A maid opens the door for her and she just smiled. Dumiretso siya sa study room sa loob ng kanilang mansiyon dahil sa pinatawag siya ng ama niya. Tumawag pa ito kanina kaya wala siyang magagawa.

She knocked twice before she heard the voice of her father inside. Dahan-dahan niyang pinihit pabukas ang pinto. Nakita niya itong may binabasang mga papeles sa study table at nakakunot ang noo. Marahan niyang sinara ang pinto at walang ingay na naglakad palapit sa ama.

"Dad," pagkuha nito sa atensiyon ng ama na agad namang tumingala at ngumiti sa kanya. "You called for me?"

Umayos muna sa pagkakaupo ang kanyang ama saka kinuha ang eyeglasses nito. "Ah, yes. Your mom called me last night."

Agad na nalukot ang mukha niya sa pagbanggit ng ama niya kung bakit siya nito gustong maka-usap. Marahas na iling ang ginawa niya para ipaalam sa ama na ayaw nitong malaman kung ano man ang sasabihin nito sa kanya.

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ng ama niya bago siya seryosong tinignan na ikinakaba niya.

"Dad —"

"Your mom misses you, sweetheart. She wanted to be with you in a short time."

"You know why I don't want to be her, daddy. Please, don't make me feel so upset." Umupo siya sa isang upuan sa harap ng desk nito. "Please, dad. I don't want to be in the Philippines."

"I'm sorry but I already made a promise to your mom." She saw the sadness in her father's eyes. "Just for a year, sweetheart."

"You still love her, huh?" Nakaramdam na rin siya ng lungkot para sa ama. If only her mom didn't...

"She's still the woman who holds my heart, Sweetheart."

"You'll be okay here?" Pag-iiba niya ng usapan dahil ayaw niyang nakikitang nalulungkot at nasasaktan ang kanyang pinakamamahal na ama.

"I will be. Just call me whenever you have time there, okay?" Nakita na niya ang munting ngiti sa mga mata ng ama kaya napangiti na rin siya. "By the way, you'll be transfer in your mother's university after your school year ends here."

Itinago na lang niya ang pag-ismid dahil ayaw niyang makita siya ng ama na ayaw niya talaga sa gustong mangyari ng ina niya. Her life is in Canada but because her father loves her mom so much, he let her have her ways with him.

"If only I can stay by your side, dad. I won't leave you here all alone." Tumayo siya mula sa pagkakaupo at naglakad palapit sa ama.

She hugs her from his back and kissed his left cheek that made her man laugh. "I will miss you, daddy."

"Oh, my baby. Daddy will miss you too."

"I KNOW SOMETHING IS UP, babe. What is it?" Kimi siyang napangiti sa kasintahan niyang naka-akbay at nakatingin sa kanya. They are sitting in one of the benches in front of the soccer field. "You're sighing all day like a problematic woman. I know you. Care to tell me?"

Sumiksik siya sa kili-kili ng kasintahan na natawa naman dahil sa ginawa niya. She's like that when she doesn't want to talk about something that she isn't comfortable with. Alam iyon ng kasintahan niya, sa tagal ng kanilang relasyon ay alam na alam at kilalang-kilala na niya ang dalaga.