BİR VAR DÖRT YOK [Tamamlandı]

Mutlu Zamanlar

Sevdiklerinize ve hayata geç kalmamanız dileğiyle...

Yazardan...

🖤🖤🖤

Mutluluk insanlara verilen en büyük hazinedir. Ama bazı insanlar aç gözlülük yapıp diğer insanların mutluluğunu çalarlar.

İnsan hangi durumda olursa olsun kendini mutlu etmeye çalışır, o insanların arasında bende varım.

Gerçekten pozitif bir insandım. Aklı başında, mutluluğu arayan biriydim. Mutluluğu bulamasam bile kendimi hep mutlu ederdim.

Bu arada ben kendimi tanıştırmayı unuttum ismim Kumsal, Kumsal Yılmaz. Soy ismim gibi hiçbir şeyden kolay kolay yılmak ve bıkmam.Herkes beni bu özelliğimle bilir. İnatçılık...

Annemin dediğine göre ben dedeme çekmişim o da benim gibi inanmış. Dedemde bu yüzden ölmüş zaten...

Sabah başımda çalan lanet alarmın sesiyle uyandım. Gerçekten bundan nefret ediyordum.

Hani şu filmlerde olur ya Sabah hızlıca hazırlanıp ailemle kahvaltı yaptıktan sonra arabam ile okula gittim...

Bende öyle bir hayatımın olmasını isterdim ama nerdeeee

Başımda nefret ettiğim ablam, hep benimle uğraşan bir erkek kardeşim...
Gerçekten kardeşlerim sayesinde bir gün cennete gideceğimi düşünüyorum.

Normalde asla saat 7 de uyanmazdım. Sabah hep beş de kalkıp ders çalışırdım. Bu huyum dokuzuncu sınıfta başlamıştı. Ben hep lise sonunda giricegim üniversitesi sınavını düşünürdüm.

Gerçekleştirmem gereken hayallerim vardı. İlerde çok ünlü bir psikiyatrist olucaktım. Kendime hep güveniyorum.

Kış ayı olmasına rağmen dışarıda güzel bir hava vardı Diyemicem Ankara'nın soğuğunu bilirsiniz insanı kendinden bezdirir.

Aslen biz Erzurumluyuz ama babamın işinden dolayı buraya gelmişti. Babam özel bir hastanede tıbbi sekreterdi. Annem ise bi fabrikada aşçıydı. Sorsanız yumurta kıramam:)

Neyse nerede kalmıştık Ankara nın soğuğundan. Erzurum da potor diye bir pantolon var. Şarkısı bile var Bilal Tavlak abimiz boş yere mi yazmış. Hani bir adaya düşünce yanınıza alıcaginiz üç şey ne diye sorarlarya benim ilk sıramda potor var.
Bir potor, iki Harry Potter :)

Evden uzun uğraşlar sonucu çıktık ve okula gitmek için yola koyuldum. Okulum yürüyerek yarım saati ama bu sorun değil çünkü yanımda yol arkadaşlarım vardı.

Emre ile her zaman parkın önünde buluşturduk. Emre bu hayatta gördüğüm en efendi insanlardadı. En ufak birşeyde bile hemen kızarır, insanları kırmamak için çok uğraşırdi. Ahh Emre kız milleti birgün kalbini kırıcak diye çok korkuyorum aam merak etme bir kız senin kalbini kırarsa bende onun kafasını kırarım.

Okula önüne geldiğimizde ikimizde küçük çaplı bir şok geçirdik. Kaçıncı yüzyıldayız abi kıyafet kontrolü mü kaldı ya.

Bunu dert etmiyorum çünkü okul kıyafetlerim vardı ama köşede okula gizlice girme çabalarında olan Baran dikkatimi çekti. Gerçekten ondan nefret ediyordum.

Okulun bitmesine bir ay kalmıştı ama hayla kel müdürümüz sözünü dinletme cabalarındaydı.

Küçük bir kontrolün ardından sınıfa girdim ve Öykü ile Hale nin yanına geçtim. Bu hayatta en sevdiğim ve değer verdiğim insanlar arasındaydılar.

Öykü, Kemalin kardesiydi. Kemal bizden üç yaş büyüktü ve Halenin abisi Ercan ile bir araba tamir dükkanları vardı.

Kemal benden büyük olmasına rağmen asla ona abi demezdim genelde fiko derdim o da bunu sorun etmezdi.

Okul çıkışı kızla bize gittik. Sınav yaklaşıyordu ve bizim sınav korkumuz vardı. Bunu deneme netlerinden anlamak zor olmadı maşallah netlerin yükseklik korkusu vardı heralde kaç aydır aynı yerde satıyorlardı.

Benim netim kızlara göre çok iyiydi. Eee boş yere erken kalkıp çalışmıyoruz degilmi. Okulda her zaman ilk on a girerdim aman nazar değmesin de...

Kızlarla ders çalışmak için gelmiştik ama hayal kurmaktan çalışamadık. Bu hayatta en güzel şey bir hayal iki arkadaşlık.

Öykü ve Hale ile zorda olsa birkaç saat çalıştıktan sonra kızları yolcu ettim ve ailecek yemek yemek için mutfağa gittim.

Başlıyoruz!!!

Ablam ela her zamanki gibi bana öldürücü bakışlarından atmıştı. Aramızda iki yaş olmasına rağmen anlaşamıyorduk, birbirimizle hep laf dalaşına giriyorduk ama dışarda birimize birşey olsa dünya yı yıkadık bunu ikimizde biliyorduk.

Acaba ben ablamı seviyorum muyum???

Babam ve erkek kardeşim Mehmet Akif geldikten sonra yemeğe başladık.
Bu hayatta benim gördüğüm en komik adamdı babam her zaman çocukluğunda ki hikayeleri anlatırdı. Nasıl tenekelerle düşmanı yediklerini anlatırdı.

Biz çok mutlu bir aileydik yada ben öyle biliyordum...

❤️❤️❤️