BİR VAR DÖRT YOK [Tamamlandı]

Kavuşma

Senin çelme taktığın yerde başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa

                                Cemal Süreyya...

_______________________________________

Annem ve babam, dedem ile konuştuğumu bilmiyorlardı. Dedem ile anlaştık ve ben bugün aileme her şeyi anlatıçaktım. Aslında biraz korkuyordum. Ya anne ve babam, dedemle konuşmama izin vermezse. Bu umrumda değildi çünkü yıllar sonra dedemi bulmuştum bırakmaya hiç niyetim yoktu. Acaba Ela ve Mehmet Akif ne tepki vericeklerdi.

Anne ve babamla özel bir mesele hakkında konuşmam gerektiğini söyledik.

İkisinde panik oldular, sanki saklamak istedikleri bir şey vardı ve ben bunu biliyordum. Fazla zaman kaybetmeden konuya girdim.

- Anne dedemin yaşadığını biliyorum.

Annem şoka girmişti. Babam ise kafasını eğmekle yetinmişti. Ela ve Mehmet Akif ise tepki vermeden beni dinliyorlardı.

- Bunu ne zaman öğrendin Kumsal?

- İki hafta önce

Annemin söylediğim şeyden sonra gözleri büyüdü.

- Peki sen ne zaman dedemin ölmediğini öğrendin anne?

Annem köşeye sıkışmıştı.

- iki hafta önce

Anne ve babam birşey saklama konusunda çok kötüydü.

- Anne dedemin neden kendini öldü gösterdiğini biliyormusun?

Annemin ve babamın yüz ifadelerine bakılırsa dedemle hiç konuşmamıştı.

- Anne ben dedemle iki haftadır konuşuyorum. Hatta dedem beni koruması için bir yıl önce Kemal abi ile konuşmuş.

Bunları söylemek benim için zordu ama annemin bunları algılaması daha zor geliyordu.

Annem, babam, Ela ve Mehmet Akif bana boş gözlerle bakıyorlardı.

Anneme, dedemi yarın yemeğe cagirmamızı ve bu olayları yemekte koluşmaları gerektiğini söyledim. Annem ise şaşırtıcı bir şekilde bu dediğimi kabul etti.

Hemen dedemi aradım ve yarın bize yemeğe gelmesi için ikna ettim. Dedem sanki dünden raziymiş gibi hemen kabul etti.

...

Çok mutluydum. Şuan ailecek dedeme yemek hazırlıyorduk. Annem dedemin en sevdiği yemek köfte sevdiğini söyledi. Bende hemen kolları sıvayıp köfte yapmaya başladım.

Yemekleri yapmamız yaklaşık üç saat sürmüştü. Ela ve Mehmet Akif dedemle tanışmak için sabırsızlanıyordu. Babam ile annem ise gergingiler.

Kemal dedemi daha önceden tanıdığını biliyordum ve bu yüzden Kemal de yemeğe çağırmıştım.

Vakit gelmişti. Dedem kapının önündeydi. Hemen kapıyı açtım ve dedeme sarıldıktan sonra annemlerin yanına geçtik. Annem dedemi gördüğünde gözleri doldu ve dedemin boynuna sarıldı. Daha sonra Ela ve Mehmet Akif dedem ile tanıştılar. Konuşmalardan şunu anlamıştım sadece ben ve dedemin kişilik özellikleri benziyordu.

Kapı çaldığında Kemalin geldiğini anladım. Hayla yüzüme bakmıyordu, gerçekten bu olanlarda Fikretin bir suçu yoktu. Kemali gülerek içeri davet ettim, şaşırmıştı çünkü ona küsmüş olduğunu düşünüyordu ama ben Kemali affetmiştim.

Birlikte yemek masasına geçtik, masada kimse konuşmuyordu. Sonunda konuşan taraf annem olmuştu.

- Artık bir açıklama yapma sırası geldi Baba.

Dedem ve annem birkaç dakka bakışlardan sonra dedem olanları başından sonuna kadar anlattı.

Annem olanları dinledikten sonra boş gözlerle bakmaya başladı. Kimse annemden bu olanları hemen anlamasını beklemiyordu, bu yüzden anne ve dedem bu konuyu başka bir zaman konuşmaları için kapattılar.

Yemek gerçekten harika geçmişti. Masada herkes güzel şeylerden bahsedip gülüyordu.

Bir kişi hariç Kemal...
Kemal sadece bana bakıyordu, ben ise Kemale bakınca garip şeyler hissediyordum. Galiba bende Kemali sevmeye başlamıştım.

Çok güzel bir akşamdı. Hayatımın en güzel zamanlarındandı. Dedem ile Kemalin gitme zamanı gelmişti ama ben ikisininde gitmesini istemiyordum.

Annem, dedeme karşı olan duvarlarını yıkıyordu. Ela ve Mehmet Akif dedemi çok seçmişlerdi. Babam ise dedeme karşı negatifti.

Dedem ve Kemali yolcu ettikten sonra kimse tek kelime etmedi. Bence olacakları zaman gösterecekti.

Umarım çok mutlu olurduk.

🖤🖤🖤