BİR VAR DÖRT YOK [Tamamlandı]

Final

Bir anlamlı bakış, bir çift ıslak gözde saklıdır. Çok şey anlatır; çünkü dil bağlanır yürek konuşur.

Milan Kundera...

🖤🖤🖤

10 Yıl Sonra...

Ailemin ölümünden sonra her şey değişmişti. Kaç yıl geçse de onları hayla çok özlüyorum.

Benim hayatım tamamen değişmişti.

Dedem hapisten çıktı. Elif, ben ve dedem aynı evde yaşamaya başladık. Dedem, Kemal, Hale, Öykü, Emre, Ercan abi ailemin yokluğunu hissettirmemeye çalıştılar.

Daha sonra Kemal bana evlenme teklifi etmişti ve bende kabul ettim. Şuan 9 yıldır evliyiz.

Ailemden kalan evde yaşıyoruz. Eşyaların, tabakların yerini bile değiştirmedim.

Ailemin anılarını yaşatmak zorundaydım.
Ailem torunlarını göremediler ama onların kakahaları bu evde yankılanıyordu.

Bir kızım ve bir oğlan olmuştu.

Ela ve Akif. Ablam ve kardeşim yanımda olmasa da onların isimlerini çocuklarıma vermiş, onları böyle yaşatmak istemiştim.

Dedem hapisten çıktıktan sonra işlerini düzeltti ve yeni bir şirket açtı.

Kemal ise yeni bir oto galeri dükkanı kurdu, işleri iyi gidiyordu.

Elif büyümüştü. On dokuz yaşında genç kız olmuştu. Bu sene Mimarlık birinci sınıftı.

Ben ise hayatıma kaldığım yerden okuluma devam etmiştim. Okulum bittikten sonra hayalim olan Psikiyatrist olmuştum.

Kendi kliniğimi açmıştım. Yılmaz Klinik.

Ailemden kalan anıları sonuna kadar yaşayacaktım.

Kızım Ela aynı ablama benziyordu. Yüzü, konuşması, giyim tarzı, çilekli parfüm sevmesi bile Ablam Ela ya benziyordu.

Oğlum Akif ise yüz olarak, Kardeşim Mehmet Akife ama konuşma, giyim tarzı olarak babama benziyordu.

Bugün oğlumun doğum günüydü. Kızım 9, oğlum 5 yaşına giricekti.

Bütün hazırlıklar tamamdı. Dedem, Kemal, Ercan abi ve Emre bahçeyi süslediler.

Ben, Ela, Elif, Hâle ve Öykü de pasta ve diğer yemekleri yaptık.

⚡⚡⚡

Öykü özel bir hastanede doktordu. Emre ise kendi diş merkezini açmıştı

Öykü ve Emre 5 yıldır evliydi. 3 yaşında ikiz kız çocukları olmuştu. Eda ve Ece.

Hale kendi avukatlık bürosu açtı. Şuan okulda tanıştığı Mert ile nişanlıydı.

Ercan abi hayla evlenmemişti. Konuştuğu biri vardı ama bizden saklıyordu.

⚡⚡⚡

Hep birlikte Akif'in doğum günü kutladık.

Herkes o kadar çok mutlu gözüküyordu keşke annem, babam, Ela ve Mehmet Akif de bu günleri görebilseydi.

Oğluma bugün babamla yapmak istediğimiz ama tamamlayamadan babamın öldüğü yapbozu hediye ettim.

Hazır hepimiz bir aradayken aile fotoğrafı çekildik. Benim ikinci ailem onlardı.

Pasta yenip, hediyeler verildikten sonra geç olduğu için herkes evlerine dağıldılar.

Dedem ve Elif bugün bizde kalıcaktı.

Elif'in yarın okulu olduğu için erken uyudu. Ela ve Akif'in uykusu geldiği için bende onları uyuttum.

Bugün çekildiğimiz fotoğrafı, ailemden kalan diğer hatıraların yanına koydum. Onlar için küçük bir oda ayırmıştım. İçinde annemin, babamın, Elanın ve Mehmet Akif'in eşyaları vardı.

Ve tabiki kum saatim. İçindeki anahtar hayla duruyordu. Dedem Ufuk öldüğü için anahtar gerek kalmadığını söyledi.

Mutfağa inip dedem, ben ve Kemal için kahve yaptım. Yorucu ve mutlu bir gündü.

Dedem annemin küçüklüğünü, babamla nasıl evlendiklerini anlattı. Yıllar geçse de üstünden ailemi ilk günkü gibi özlüyordum.

Ben annem gibi bir anne olucaktim. Kemal ise babam gibi bir baba.

Dedem bu dünyada ailemden kalan tek kişiydi. Hayatımın sonuna kadar dedemi asla bırakmicam.

Benim hayatımda üzüldüğüm zamanlar olmuştu ama şimdi onları bir köşeye bırakıp mutlu günler yaşamamız gerekiyordu.

Benim hikayem mutlu başlayıp üzgün bitmişti. Şimdi o defteri kapatıp kendime yeni bir sayfa açıcaktım, bol kahkahanın ve mutluluğun eksik olmadığı bir sayfa

Biz her zaman mutlu olucaktim, her zaman...

❤️🖤❤️🖤