BİR VAR DÖRT YOK [Tamamlandı]

Yeniden Doğuş

Zaman her şeyin ilacıysa, fazlası intihara girmez mi?

                                            Oğuz Atay...

🥀🥀🥀

Yaşadığım şeyleri asla unutamazdım ama ölenle ölünmüyordu. Artık eskisi gibi güle biliyordum. Ailemi kaybetmiştim ama  yeni bir aile kurucaktım.

Doktorun söylediğine göre durumum günler geçtikçe daha iyiye gidiyordu.

Yeniden gülmeye çalışıyordum. Biran önce buradan çıkmak ve beni ben yapan yere gitmek istiyordum. Ailemin mezarına gidicektim, onları çok özlemiştim. Keşke beni bırakıp gitmeseydiniz ailem keşke...

Dedemi çok merak ediyordum. Orada yanlızdı. Buradan çıkınca ilk işim dedemin yanına gitmek olucaktı.

...

Ve sonunda beklediğim an gelmişti. Buradan çıkıyordum. Artık eskisi gibi sağlıklıydım.

Kemal ile hastaneden çıktıktan sonra dedemin evine gittik. Kendi evime gidicek cesareti kendimde bulamıyordum ama en yakın zamanda oraya da gidicektim.

Dedemi gerçekten çok özlemiştim. Kemal ile üst kata çıktık. Burası benim odama olmalıydı. Oda sade ve şıktı, sadece siyah ve beyaz renkleri vardı. Dedem benim hangi renkleri sevdiğimi biliyor olmalıydı.

Kemal yemek hazırlamak için aşağı indi. Bende eşyalarımı yerleştirdim. Kemalin yanına gidicektim ama bu evde kalan, dedemin evlatlık edindiği Kumsal aklıma geldi.

Onun odası olduğunu düşündüğüm pembe kapının önünde duruyordum. Kapıyı çaldıktan sonra içeriden cevap gelmemişti. Kemal küçük Kumsalın odada olduğunu söylemişti ama içerden ses gelmiyordu.

Korkmaya başlamıştım. İçeriye hızlıca girdim ama korktuğum başıma gelmemişti. Küçük Kumsal yatağın üstünde ağlıyordu.

- Kumsal neden ağlıyorsun?

Küçük kızın yeşil gözleri o kadar güzeldi ki insana ormanı hatırlatıyordu.

- Dedem hiç gelmiyor, anne ve babam gibi dedem de beni bırakıp gitti.

- Hayır tatlım ben dedemle konuştum birkaç işi olduğu için şehir dışına çıkması gerekti.

Küçük kızın yeşil gözleri mutluluktan kocaman olmuştu.

- Sen dedemle konuştun mu?

- Evet kuzum dedemin gelmesine çok az kaldı.

Küçük kız dayanamayıp boynuma sarıldı.

- Teşekkür ederim

- Ne demek kuzum hem artık bu evde tek kalmicaksın çünkü bende seninle bu evde kalıcam.

Kız kahkaha atarak bir daha bana sarıldı.

- Hadi Kemal abin mutfakta yanına gidelim.

- Peki Kumsal abla

Kız gerçekten çok şirindi. Şimdiden onunla iyi anlaşmaya başlamıştık.

Mutfağı gittiğimizde Kemal çoktan sofrayı hazırlamıştı. Birlikte yemek yedikten sonra Fikreti yolcu ettik.

Mutfağı topladıktan sonra küçük Kumsalın odasında oyun oynamaya başladık.

- Kumsal abla Kemal abi, bana seni sevdiğini söyledi.

Şok olmuştum, Kemal benden Küçük Kumsala bahsetmişti.

- Bende Kemal abini çok seviyorum tatlım.

Mutlu olmuştu, hafifçe kıkırdadı.

- Kumsal abla biliyormusun benim ikinci ismim Elif yani bana Elif diyebilirsin.

Elif... Annemin ismiydi. Dedem annemi hiç unutmamıştı. Onları çok özlemiştim. Yarın onların yanına mezarına gitmek  istiyordum.

- Tamam Elif ama şimdi uyuman gerekiyor saat çok geç oldu.

- Tamam Kumsal abla iyi geceler.

- İyi geceler kuzum.

Elif'in odasından çıktıktan sonra kendi odama gittim. Yarın mezarlığa giricegimi Kemale söylemem gerekiyordu. Kemale mesaj attıktan sonra kıyafetlerimi değiştirip uyudum.

...

Sonunda beklediğim gün gelmişti ailemin yanına gidicektim. Onları kaybettigim için çok üzgündum ama onların anılarını yaşayacaktım.

Elifi uyandırdıktan sonra kahvaltıyı hazırlamak için mutfağa gittim ve hızlıca  kahvaltıyı hazırladım.

Kapı çaldığında Elif benden önce kapıyı açmaya gitti. Kemal gelmişti, birlikte kahvaltı yaptıktan sonra Elifi yan binadaki  dedemin yaşlarında olan kadına bıraktık.

Kemal ile mezarlığa gidiyorduk. Onları gerçekten çok özlemiştim. Daha yanlarına gitmeden ağlamaya başlamıştım.

Yan yanaydı mezarları. Annem, babam, Ela ve Mehmet Akif. Üstlerinde toprak vardı acaba üşüyorlarmı?

Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ama daha fazla dayanamadım ve ağladım. Onlarla geçen mutlu, birlikte zamanları hatırlıyorum. Bu hayatta en büyük acı insanın sevdiklerini, ailesini kaybetmesiydi.

Kaç saattir burda olduğumuzu bilmiyordum. Kemal hava karardığı için girmemiz gerektiğini söyledi.

Gidiyordum ama tekrar gelicektim.

Dedemin evine gittik. Yan binadaki dedemin komşusundan Elifi aldık. Elif biz gelene kadar yaptığı resimleri gösteriyordu. En azından birileri mutluydu.

Kemali yolcu ettikten sonra Elifi uyuttum. Kendi odama gidip dinlenmem gerekiyordu.

🖤🖤🖤