Bölüm 7 - Anlaşalım , Barışalım! -

80 4 0
                                    

MULTİMEDİA: Duygu'nun kardeşi Köksal Melek'in kardeşi Ezra.

Okuldan eve döndüğümde kendimi aşırı yorgun hissediyordum. Pislik egoist bütün enerjimi kökünden söküp atmıştı resmen. Odama biran önce çıkıp kendimi yatağıma atmak istiyordum o yüzden merdivenleri hızlı hızlı tırmandım. Ama küçük cadıdan kaçmak ne mümkün tam odama gireceğim sırada;

- Abya neyeye öyle hıysız gibii.

- Odama gidiyorum küçük cadı çok yorgunum

- Ama abyaaa ben senden bişey isticektiimm.

- Neymiş bakalım o istiyeceğin?

- Ben Kökşal'ı öşledim.

Küçük bi kahkaha atıp kardeşimi kucağıma aldım.

- Nasıl özledin bakalım?

Kollarını iki yana açarak;

- Bu kollaya sığmayayacak kaday abya.

- Senin abya diyen diline kurban ponçiriğim ya sana nasıl hayır derim ben. Hadi ara Duygu ablanı.

- Oleeyyy  canım abyammm

Ezra koşup ev telefonundan artıp ezberlediği Duygu'nun numarasını çevirdi. Telefon çaldı çaldı ama açan olmadı. Ezra tam kapatacakken Duygu'nun neşeli sesi telefonda yankılandı.

- Duygu abyaa Köksal neyde?

....

- Payka çıksak ya oluy mu?

...

- Tamam verdim. Abya seni istiyo.

- Meleeekkkk bizim küçük aşıklar özleşmiş gene.

- Sorma sorma.

- Sen yorgunsan arkadaşım ben çıkarayım bi egoistle uğraltıktan sonra çocuk sesi.

- Ah hiç açma o konuyu. Egoist pislik.

- Hadi çıkalım o zaman.

- Tamam canım.

- Meleek bak ne dicem bunlara aldığımız aynı kıyafetler varya onları mı giydirsek.?

- Bence güzel fikir.

Telefonu kapattıktan sonra Ezra'yı odasına sokup giydirdim. Ponçirik kardeşim ya her haliyle pek tatlı. Onu hazırlayıp odadan çıktığımda anneannem elinde poşetlerle eve geldi.

- Kızlar nereye bakalım.

- Damadına gidiyoruz Emine Sultan.

- Eneee ayıp kız ne damadı.

- Aman anneanne Duygu'larla buluşmaya gidiyoruz sende lütfen.

- Öyle desene ben kızım tövbe estağfirullah .

- Amanda aman hemende kızarmış Emine sultanım. Hadi biz çıktık.

- Hade hade dikkat edin kız.

- Tamaam.

Kapıdan dışarı çıktığımızda telefonum çalmaya başlamıştı. Duygudur diye ekrana bakmadan açtım:

- Efendim.

- Küçük hanım.

Bu sesi duyunca neden heyecanlanmıştım.

- Neden sürekli beni arayıp duruyosun ki sen.?

İmalı bir sesle ;

- Belki de özlemişimdir.

EGOİST #Wattys2015Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin