Önümden geçip giden otobüsteki kesik yansımalarım..
Düşük omuzlarım, hafif bükük boynum..
Ve düşünürcesine dalmış gözlerim...
Ruhumun bu haline, bedenim alışmış..
O içimi kavuran tiz sesli sevgilim..
Kahkahaların yankılanır kulağımda..
Her kavgamızda çekingence uzaklaşıp giderdin...
Uzaklaşan ayak seslerine kulaklarım alışmış...
Zorlanırsın derlerdi dostlarım, onu elde ederken..
Elde ettim, elde tutmakta zorlanırsın dediler...
Haklı dediler, ellerimden kayıp gitti birden..
Bu kayıplarıma artık ellerim alışmış..
Son afilli sözü ile sokağın karanlığı oldu..
Sokaktaki son sağ kalan lambayı boğdu..
Bu sokakta bir terkedilişin tanığı oldu...
Bu ayrılıklara artık şehir alışmış..
