A Betrayal [on-going]

Chapter 5: Not Okay

"Hawakan mo ng maayos yung ballpen Alex relax mo lang kamay mo. Yung lighting Vane pa dim ng slight." Utos sa'min ni Trisha dito lang s'ya nag seseryuso talaga. 

"Ilang shot pa ba? Gutom na ako Mare," reklamo ko, nandito kasi kami sa condo niya meron siyang studio na puno ng gamit pang photography. 

"Isa na lang yung baso naman. Ganito gagawin mo pour the wine dahan-dahan lang." Ginawa ko naman ang sinabi niya.

Reniview niya muna yung mga take namin mula kanina. Parang hindi ko naman kamay yung mga kuha niya. Lumabas na kami ng studio niya para makapag trabaho siya ng maayos. 

"Trisha mag hahain na kami ng food," sabi ko, habang hinahanap yung phone ko.

1pm na pala kaya naman pala gutom na ako. Dito naman kami matutulog ni Vane ang tagal na din naming di nakakapag sama-sama.

"Grabe ang ganda ng picture di ko alam kung alin pe-present ko. Thanky Alex sa namapaka ganda mong kamay." At umupo na siya para kumain. 

"Bakit yung kamay ko maganda din naman ah?" reklamo ni Vane at tinaas ang kamay. Maganda nga ang kamay niya kaso parang kamay ng lalake.

"Hand of a maiden ang project ko hindi hand of matador," pangtatarantado naman ni Trisha.

"Nako di ko talaga alam bakit ang daming nag kakagusto sayo. Ganon na ba kadami may diperesya sa utak?" rebat naman ni Vane

"Hoy!!! Di ko din alam parang ako yung Beauty and the Beast pero ako yung dalawang character." Hindi na namin napigilan na tumawa sa sinabi ni Trisha.

Ganito kami lagi silang nag babangayan at ako naka abang lang kapag mag papatayan na talaga sila. Nong high school wala talaga akong gaanong kaibigan iisa lang si John. Pero di naman kami laging magkasama. Lalo na nong senior high Humss siya at Stem ako. Dun talagang akala ko magiging mag isa ako. 

Pero ginulo nitong dalawa ang mundo ko na pinagpapasalamat ko naman minsan nga lang pinag sisisihan ko. Di lang pag kakaibigan binigay nila sa'kin dumating sila nung panahon na iniwan ako ng taong nag luwal sa akin. Hindi madaling intindihin ang sitwasyon ko pero nandon sila kahit na hindi ko mabuksan ang sarili ko para masabi sa kanila. Inintay nila na maging handa ako bago ko sila papasokin sa buhay ko nng tuluyan.

"Alex kamusta pala si Gab?" pangangamusta ni Vane sa kapatid ko.

"Okay lang nagustohan niya yung suman galing Quezon," sagot ko

"Alex what happen?" nag aalalang tanong ni Trisha, "don't even try to say your line," pag pigil niya sa sagot ko.

 Sasabihin ko na sana na 'Okay lang' ang lahat pero kilala na nila ako.

"I need air," I said and both of them move. That's the word we say whenever any of us is on the edge.

"I will bring mosquito repellent. Vane blankets please and tissue." I also get moving and get some pillows. Then we leave the building and drive to our safe space outside manila. 

When we got there nag latag muna kami ng uupuan namin. Si Vane nag labas din ng mga snacks na dala niya. Nandito kami sa daan papalabas ng manila to Antipolo we found a clift at kitang kita ang mga bahay sa baba. Naka lubog na ang araw at ang liwanag ng buwan ang nag sisilbing ilaw ng kalangitan. Humiga ako para pag masdan ang mga bituin na unti unting nag sisilabasan. Umupo sa dalawang gilid ko ang dalawa at hinihintay akong mag salita.

"He's hurting my Mother. The man that she chooses over me. And I beg her to leave him but again," I paused, "my Mother choose that man."

I can no longer feel the pain that I was supposed to feel.