Breakeven (The Script Trilogy 1)

3

"But it seem like, napipilitan ka lang." Nag-iwas ako ng tingin.

"Ok then, I'll leave now. Pupuntahan ko nalang sila Kuya—" Naputol ang sasabihin niya nang mag ring ang phone niya.

"Hello? Yeah. I was about to leave... Susunod nalang ako sa inyo... No, she said she's fine... Ugh! Ok! Alright, alright." He hung up the call with a scoff, defeated.

Tumingin siya sa naghihintay kong mukha, "Sabi ng Mom mo, isabay ka na namin pauwi so we really have to wait for Kuya."

Sa huli ay wala na rin akong nagawa. Pagkakuha ko ng binili kong pagkain ay naglakad na ulit ako. Nakahanap ako ng mauupuan sa seaside kung saan makikita talaga ang sunset. Mamaya pa naman iyon kaya magoopen nalang muna ako ng social media habang kumakain.

@solarbear: ate sumabay kna daw kila kuya jam pauwi

Bungad na message sakin ni Solar. Wait, paano ba nalaman ni Mama na nasa MOA ako? Late ko na nga napagdesisyunan na dito ako pupunta eh.

"Buti at hindi ka nag-stutter kanina nung bumili ka ng shawarma." Nagulat ako ng biglang sumulpot sa tabi ko si Augustus.

Wow ah, kanina lang ang sungit mo pero ngayon feeling close ka na.

"Uhm, wala naman kasi masyadong tao. I get nervous when I get too crowded lang." Nahihiyang tugon ko.

I am not that too anti-social naman. Ambivert lang ako and anxious... and I have trust issues... I just hate meeting new people.

Nanlaki ang mga mata ko ng may ma-realize, "Wait— nakita niyo ba ako sa Mang Inasal kanina."

He shrugged, "Yeah, Kuya Geg was just behind you." Casual niya lang iyong sinabi.

Si Kuya Gegaspi pala iyong nasa likod ko! Napatakip ako sa mukha ko. What a great day! Nakita nila ang pagkapahiya ko! Just great.

"Can you forget it?"

"What? Wala naman akong pake don."

Pulang pula na ang mukha ko. Hindi naman ako gaanong napahiya dahil kaunti lang ang tao doon... at least. Sila lang naman ang makakaalala at... pagtatawanan nila ako!

"Tinawanan niyo ba ako?" Tanong ko sa kaniya.

"Yeah, mukha kang tanga kanina. Are you floating or something?" I saw a ghost of smile in those lips of him... or is it just me?

Nag-iwas nalang ako ng tingin at kumain nalang. Nakakahiya talaga ako! Mukha daw akong tanga at lutang?! Grabe nakakahurt siya magsalita. Truth hurts nga.

After the long silence I heard him sighed, "I'm sorry nga pala kay Dad. He did not intend to creep you out." He apologized, pertaining to the event last time.

Tumango lang ako dahil nahihiya akong sumagot.

Tahimik akong kumain at hindi ko na rin naman siya narinig na nagsalita, baka umalis na din ito.

"Ouch!" Daing ko nang mamanhid na yung paa ko dahil naka-indian sit ako kanina pa.

I leaned back and have my hands support my sides, tapos naman na ako kumain. Inunat ko din yung paa ko hanggang sa mawala na ang pamamanhid.

"Was it numb?" Nagulat nalang ako ng magsalita siya.

Nakatayo pa pala siya sa likod ko. Hindi ba siya nangangalay? Medyo kanina pa rin ako nakatambay dito.

"A-andyan ka pa pala?" Stop the utal, Antares!

"No, this is just my shadow. Malamang! I am responsible of you dahil ibinilin ka sakin. I couldn't lose you."