AHU

~2.0~

Selam!

Medya: yaman

Herkese iyi okumlar...

🧚🏽‍♀️

Ayakkabılarımı da giyinip evden çıktım.

Öğlen güneşi hiç çekilmiyor!

Yaman abim bu gün okula gitmememi söyledi ama önemli derslerim omduğu için öğlen gitmeme izin verdi.

Tabiki benim zorum ile. Yoksa o göndermemekten yana.

Abimlerin işleri olduğu için beni bırakamayacaklardı ben de otobüse bineceğim.

Çünkü neden olmasın.

Durağa doğru giderken karşı kaldırımda yürüyen Batın'ı gördüm.

Yani umarım Batındır.

Dikkatlice karşı kaldırıma geçtim.

Biraz daha hızlanarak yanına yaklaştım.

Çaktırmadan yüzüne bakmaya ćalışıyordum ki bana döndü.

Al işte!

En azından batınmış.

" Gazel? "

Zar zor gülümsedim.

" günaydın " dedim.

" sana da günaydın. Nereye gidiyorsun?" diye sordu.

Yanaklarımı şişirip tekrar serbest bıraktım.

" okula. " dedim.

Yüzüme bakıp gülümsedi.

" derslerin başlamış olması gerekmiyor mu? " dedi alayla.

" hasta olduğum için abimden öğleden sonra gitmem için izin aldım" dedim.

Ben konuşurken durağa gelmiştik.

" hasta mı oldun? " diye sordu kaşlarını çatarak.

" önemli bir şey değil. " dedim sadece.

Bok değil.

Durakta beklerken ne o ne de ben konuştum.

Öylece etrafa bakıyorduk.

Yüzüme gelen güneş canımı sıkıyorsun ha!

Elimi yüzüme kapatarak ofladım.

Aklıma gelen şey ile gülerek ona döndüm.

" sen nereye? Yoksa bu sefer ceset falan mı gömeceksiniz? " dedim alaylı bir şekilde.

Batın bana bakıp gülümsedi.

Gülümsediğinde kısılan gözleri ve hafif çatılan kaşları onu daha yakışıklı yapıyordu.

Ve sevimli.

Bana bir şey demeden kafasındaki şapkasını çıkardı ve benim başıma taktı.

Ben bir şey diyemeden ne ara geldiğini anlamadığım otobüse binip gitti.

Ya aq ben kaldım!
___________________

Yamaç ile otobüsten inip eve doğru ilerlemeye başladık.
Aslında bizi Yalın abin alacaktı ama ben otobüs ile gelmek isteyince yamaç da benimle geldi.

Batının şapkası da hala kafamdaydı.

Güzel kokuyordu.

Koklamadım!
Kokusu geldi.