AHU

3.7

Selam!

Nasılsınız?

İyi okumalar:)

🧚🏽‍♀️

Koşarak danışmaya ilerledim.

Arkamdan da yiğit ve Yamaç geliyordu.

" Yalın Koral! Yalın koralın odası nerde! " diye bağırdım.

" ş..şey 282 numaralı oda. Bir üst kat soldan i-"

Daha fazla dinlemeden hızla asansöre ilerledim.

Tuşlara basarken ellerim titriyordu ve ayrıca gözümden akan yaşlar görmemi engelliyordu.

Sinirle asansörün kapısına vurup merdivenlerden çıkmaya başladım.

Üst kata gelince Ulaş abimi gördüm. Derin bir nefes aldım. Ağzımdan kaçan hıçkırık ile Ulaş abim bize döndü.

Ulaş abime doğru koşup hemen sarıldım.

Yamaç ve yiğit de yanımıza geldi ve onlar da sarıldı.

Ulaş abimden ayrılıp yüzüne baktım.

" abi. Durumu nasıl? İyi mi? Nasıl oldu? Nerde abim! " dedim hızla

Gözleri şişmiş ve kızarmıştı.

O kadar mı kötü...

" abi konuşsana! " dedi Yamać sinirle.

" merak etmeyin. Durumu iyi. " dedi.

Sesi titriyordu.

Abim daha fazla konuşmadan yürümeye başlayınca biz de onu takip ettik.

Koridoru dönünce bir kapının önünde yığılan kalabalığı gördüm.

Annem ve babam bir koltukta oturmuş ağlıyordu.

Erdem abi ayakta sinirle telefonda birşeyler  konuşuyordu.

Çağrı ve han abim kötü görünüyordu.
Gözleri dolmuş neredeyse aģlayacaklardı.

Yiğit koşarak Han ve çağrı abimin yanına gitti ve sarıldı.

Yamaç da yerde oturmuş saçlarını çekiştiren aras abimin yanına gitti.

Yaman abim...
O kadar kötü görünüyordu ki...

Gözleri kızarmış , saćları dağılmış.
Beyaz önlüğü kan olmuş...

Ulaş abim de boş olan koltuğa oturdu.

Yıkılmaz dediğim kos koca Koral ailesi yıkılmıştı.

Benim de onlardan bir farkım yoktu...

Yeni bulmuşken kaybetme korkusu...Zor.

Fakat...

Bize söylemedikleri bir şey var!

Durumu iyi falan değil!

" birisi söylesin! Neyi var abimin! " dedim sinirle.

" Abicim Sakin ol. Bir şey yok dedim ya " dedi Ulaş abim.

" Yalan söylemeyin! Ne oldu abime! " dedim.