The fight about 1 girl and 2 boys

Hoofdstuk 2: moving

Rose POV:

Eindelijk! Ik ga weg uit deze hell! Mijn wekker stond vroeg en ik pakte snel al mijn kleding en belangrijke spullen in. Wat ik eigenlijk nog niet had vertelt is dat mijn echte vader en moeder zijn overleden bij een ongeluk toen ik 5 was. Ik zat zelf niet in de auto. Ik ben toen verplaatst naar deze mensen. Ze moesten doen alsof ze echt mijn ouders waren maar ik had allang door dat zij niet mijn echte ouders waren. Ik lijk totaal niet op ze en ik was er later zelf achtergekomen doordat ik foto's vond. Doordat ik erachter kwam werden ze nog erger. De details bespaar ik je maar ik werd niet goed behandeld. Maar nu ben ik er eindelijk van af! Ik eet snel een broodje en ik hoor de bel gaan. Ik sprint met mijn koffer naar de deur maar het was de postbode maar die een pakketje kwam afleveren. Ik pakte het aan en legde het bij de andere pakketjes neer. Ik liep nog 1 keer snel naar mijn kamer en zei gedag tegen mijn vertrouwde kamer. Ik had mijn werk kleding en boeken ook meegenomen want die moet ik nog inleveren. Nu ging de bel weer maar deze keer stond er een man. " hai ik ben victor en ik kom rose ophalen. Dat ben jij denk ik zo te zien" zei de man. " ja ja! Dat ben ik, aangenaam kennis te maken ik pak snel mijn spullen. Ik moet wel nog langs school en werk om mijn spullen in te leveren. Kan dat?" . "Ja tuurlijk kan dat" zei vitcor en hij pakte mij koffer en laadde die in. Het was kwart voor acht en mijn " ouders" sliepen nog. Ik schreef snel een briefje:

Beste meneer en mevrouw wolters,

Zoals jullie zien ben ik weg, weg van deze hell. Jullie hebben mij het moeilijk gemaakt en een vreselijke tijd gegeven. Ik heb nooit gesnapt waarom want ik probeerde alles goed te doen voor jullie maar elke keer kreeg ik klappen of werd ik gebruikt. Maar dankzij jullie ben ik wel een sterker geworden en zelfverzekerd geworden.

Daarom met heel veel moeite vergeef ik het jullie en bedank ik jullie daarvoor. Ik hoop dat jullie nog een fijn leven lijden en eindelijk rust hebben.

Liefs Rose,

Zo terwijl ik dat briefje heb geschreven stond victor nog even te wachten. Ik pakte mijn laatste spullen en deed de deur achter mij dicht. Dit vreselijke hoofdstuk heb ik afgesloten. Op naar nieuwe avonturen! Ik volgde victor en we reden langzaam naar het vliegveld. Uiteindelijk werd ik wakker geschud door victor. " rose word wakker we zijn er" oh ik was blijkbaar in slaap gevallen. Ik stap snel uit en we pakken mijn spullen en we zoeken de gate. Alles verloopt soepel en uiteindelijk staat er:

GATE 10
OUTERBANKS

Ik stap in het vliegtuig en daar ging de reis veder. Ik zag san fransicso langzaam verdwijnen. Na paar uurtjes erna zag ik een eiland. We begonnen te dalen en uiteindelijk waren we geland. Iedereen klapte voor de piloot en de stewardess riep om: " welkom in outerbanks. Hopelijk hebben jullie een fijne vlucht gehad. Veel plezier op het mooiste eiland!"

Ik stapte uit en victor hielp mij nog met de laatste dingetjes. Uiteindelijk zag ik een man en een vrouw staan zoekend naar iemand. Ze zagen er lief uit, veel beter dan mijn vorige familie. Victor zei " kijk ze staan op je te wachten ik loop nog even met je spullen mee en daarna helpen zij je veder" ik knuffelde victor snel en ging daarna naar mijn nieuwe ouders. " hoi ik ben rose jullie nieuwe adoptie kind"

" heey rose wat fijn om je te zien! Ging de reis goed?" De vrouw omhelsde mij helemaal. " ik ben alice en dit is mijn man charles. Kom dan gaan we naar huis" ze sloeg een arm over mij heen en we liepen naar hun auto. Het was hier veel warmer en het was veelste heet in een trui en joggingbroek. Gelukkig had de auto airco en we reden naar mijn nieuwe huis. Ik had eindelijk rust en zou een normaal leven lijden.

• • •

Dat was het weer! Iets korter hoofdstuk dan eerst maar hierna word het weer langer! :))