Claimed By A Vampire

Chapter 4

Chapter 4

"Ugly!" I rolled my eyes and turn around. It was Blake again. Bumalik na siguro ang dating sya. I sighed. We're here in our room finishing our last requirements in able us to graduate.

"What?" I asked in a low voice.

"Kuha mo ako ng juice." He said and smirk. Umupo sya sa bakanteng upuan na nasa tabi ko at itinaas ang mga paa sa mesa.

Bumabalik na nga sa dati.

"Go get it for yourself." I answered and continue on what I'm doing.

Di nya siguro inaasahan ang sagot kaya sandaling napatigil sya bago nakahuma. "What did you say?" Galit nyang bulyaw sa akin.

Napangiwi ako.

Wrong answer. Sana sinunod ko na lang sya.

"I said---"

"What the!" He cursed and grabbed my hair. "Alam mo bang matagal na akong nagtitimping gawin sa'yo 'to and now, this is my chance."

"O-ouch... L-let me go." Nagulat ako sa ginawa nya. Alam kong masama ang ugali ni Blake. But I'm not expecting this one. Minor act lang ang ginagawa sa akin ni Blake pero ngayon\, parang wala sya sa isip.

"I won't until I'm done with you." He said and we headed out on our room while grabbing my hair. May mga kaklase kaming nakatingin sa amin pero wala ni isang nagkusang tulungan ako.

"Let me go, Blake! You're h-hurting me!" I cried. Panira, gumawa naman ako ng kabutihan bakit ganito pa ang nangyari sa akin? Katapusan ko na ba? Wag naman sana, kawawa si Austin.

"That's what I'm gonna do to you." He smirked. "But, pakikinabangan muna kita." he laughs wickedly.

"L-let me go! W-what do you m-mean?" I asked while slapping his hand.

Nakarating kami sa music room. Soundproof dito and I know na walang makakarinig sa sigaw ko. "B-blake, please stop this." Paki-usap ko sa kanya habang umiiyak.

"Too late, baby." Mapanguyam nyang saad.

Habang papasok pa lang kami sumisigaw na ako ng tulong.

"Help! Help me!" I screamed. May naaniag akong anino. "Help! Tulungan mo ako!" I screamed on that shadow.

"Would you please shut up? Papatayin na nga lang kita. Ang ingay-ingay mo."

"N-no, no. Please Blake, don't. M-maawa ka sa kapatid ko." I said while crying.

"I don't care!"

"B-blake, please! L-let me go."

"No---"

"Let her go." Sabay kaming napalingon sa nagsalita. Nabuhayan agad ako ng pag-asa.

"Why would I?"

"You're hurting her."

"So? She's my girl and I can do anything to her." He smirked.

"N-no. H-he's lying---"

Napaigtad ako ng hilahin nya ang buhok ko.

"P-please, help me." I cried habang nagmamakaawa sa estranghero. He just looked at me with his green eyes then to Blake.

"Let her go."

"You know, Mr. Whoever you are, mind your own business, 'kay?"

"I'm minding my own business. Let her go."

"Bobo pala 'to. Alam mo di ko na aaksayahin ang oras para sa isang tulad mo." He grabbed my hair and headed to the music room.

"LET GO OF MY MATE!" Sabay kaming natigilan sa sigaw nya. His voice is so powerful. Kung sa kandila pa, isang ihip lang ay mapapatay na ang ilaw. Pero iba ang sa kanya, kung sa kandila, mamamatay na nga ang ilaw matutunaw pa.