Ballad || TK || [Completed️]

6

හරිත වර්ණ, රත් වර්ණ රටාවන් උරුම කරගත් විශාල ගස් පෙළන් එක දිගටම දිස්විය. අතු පතර වලින් රිංගා එක හිරු කිරණන් දුම්රිය කවුළු අතරින් පැමිණියේ ය.

පළමු පන්තියේ පනවා ගත් ආසන වෙන්කරවා ගත් ටේහ්‍යුන් හා ජන්කුක් උල්සාන් වෙත ඇදෙන්නට විය.
දුම්රිය කාර්ය මණ්ඩල සේවකයෙකු සංග්‍රහ කළ උදෑසන ආහාරයෙන් පසු ටේහ්‍යුන් නින්දට වැටුණේ උල්සාන් දක්වා තවත් බොහෝ දුරක් යාමට තිබූ හෙයිනි.

වටපිට බැලූ ජන්කුක්ට දකින්නට ලැබුණේ මිල අධික අනර්ඝ ඇදුම් පැළදුම් වලින් සැරසුණු පිරිස්‍ ය.
ඔහු ඇද සිටි කළු පැහැ හූඩිය ඔහු සතු වූ හොදම ඇදුම විය.

ඔවුන් හා තමාව සසදන විට අපහසුතාවක් ඇති වුවද ඔහු ටේහ්‍යුන් හා සිටින විට එවැන්නක් නොදැනෙන්නේ ඇයි දැයි ඔහුට විශ්මයක් විය.

නින්දට වැටුණු ටේහ්‍යුන්ගේ තද දුඹුරු පැහැ කෙහෙරැලි ඔහුගේ නළල සිපගත්තේය. දිගු ඇස්පිහාටු ඔහුගේ කම්මුල් හා සංවාදයක යෙදී සිටියේය.

සුන්දරත්වය අර්ථ දක්වනවා නම් ඒ ටේහ්‍යුන්ම විය. ජන්කුක් ටේහ්‍යුන් දෙස බලා සිටියේ වශී වූවෙක් මෙන් ය.
මවගෙන් පසුව මෙතරම් කාලයකට ඔහුට සමීප වූයේ ටේහ්‍යුන් පමණි. ටේහ්‍යුන් වැන්නෙක් හා සමීප විමට ලැබීම ගැන ජන්කුක් බොහෝ සතුටට පත්විය.

ඔහුගේ නිහතමානී බවට ජන්කුක් බොහෝ ගරු කළේය. වැටෙන මොහොතකදී නැගිටවන, සිත සනසන බස් ඇති, ටේහ්‍යුන් ජන්කුක් සෙවූ කෙනාම විය.
එහෙත් ඔහු එය පිළිගනී ද....ඔහුගේ සිත ජන්කුක් හා වාද කරන්නට විය.

ආසනයේ හිස තබාගත් ජන්කුක්ද නින්දට වැටුණි.
.

.

.

.

ටේහ්‍යුන් අවදි වන විට ජන්කුක් නින්දේ පසු වූවෙව්‍ ය. ජන්කුක්ගේ හිස ටේහ්‍යුන්ගේ උරහිස මත වැටී තිබුණි.ඔහුගේ නින්දට ඉඩ හැරිය ටේහ්‍යුන් තම පොලරොයිඩ් කැමරාව අතට ගත්තේය.

ඔහු කැමරාවෙන් නිදාසිටි ජන්කුක්ගේ පින්තූරයක් ගත්තේ ඔහු සමග ගත කරන මේ මතකයන් ආරක්ෂා කරගැනීමට වූ උවමනාවෙන්‍ ය.
කැමරාවෙන් පිටතට පැමිණි පින්තූරය දෙස බලා සිටි ටේහ්‍යුන්ගේ මුව සිනහවක් නැහැවී ගියේ ඔහුටත් නොදැනිවමය.