𝘍𝘰𝘶𝘯𝘥𝘭𝘪𝘯𝘨|𝘉𝘢𝘫𝘪𝘧𝘶𝘺𝘶

1

"Yemek"

Sabahtan beri ne kadar çöp varsa deşmişti sarı saçlı oğlan, ama ne yaptıysa boşaydı muz kabukları ve ya patates kabukları hariç hiçbirşey bulamamıştı. Şimdi ise sanki biri ona yemek vericekmiş gibi sayıklıyordu sarı saçlı beden. Açlıktan dolayı bir adımı zor atıyordu.

"Yemek"

Ağzından çıkan son cümle bu olmuştu minik bedenin.

Gözlerini açtığında midesi bulanıyordu sarı saçlı oğlanın. Nerde olduğuna bakınmak adına gözlerini etrafta gezdirmeye başladı. Kesinlikle burası hakkında hiçbir fikri yoktu. Bir şeyin üstünde uzanıyordu ve çok rahat olduğu kesindi. Ayağa kalktı minik beden, nerde olduğunu merak etmişti ama onu durduran şey koluna takılı olan minik bir serumdu. Bunun sadece bir boru olduğunu düşünen ufaklık, hemen onu kolundan çekti. Canı yanmıştı. İstemsizce ağzından bir çığlık döküldü, ağzını eliyle kapamasıyla kapı açıldı.

İçeri giren siyah saçlı bayan sarı saçlı oğlana gülümsedi. Gülümsemesi o kadar sıcak kanlıydı ki, minik oğlanın içini ısıtmıştı.

"Uyandın demek daha iyi misin ? Bir isteğin var mı ?"

Dedi bayan. Minik beden çok şaşırdı, daha önce bu kelimeleri kimseden duymamıştı, kimse ona bunları söylememişti.

"Korkmana gerek yok, şu an güvendesin istersen tanışabiliriz."

Kadın kocaman gülümsedi.

"Benim adım Rai, senin adın ne bakalım ufaklık ? "

Minik beden kadına boş boş bakmaya devam etti. Bir adı yoktu varsa da o hiç bunu duymamıştı. Ürkerek cevap vermeye çalıştı.

"Ben bilmiyorum."

Diye yanıtladı sarı saçlı oğlan. Hayatı boyunca yanında kimse yoktu. Ona adını koyan biri de olmamıştı. Kimsesizdi.

Kadın çok şaşırdı ama yine de gülümsemeye devam etti.

"Anladım peki annen nerde ? Seni ona götürmeliyiz."

"Şey benim bir annem yok."

Dedi minik beden.

"Peki nerde yaşıyorsun bakalım sen ? "

Sarı saçlı oğlan düşündü.

"Parkta kedilerin yanında"

Dedi. O sürekli parkdaki bankta kedilerle oturup uyurdu. Bazende istisna olarak çimlerde uzanırdı belli bir yeri yoktu bile, ama çok severdi kedileri.

Kadın yine şaşkınlıkla bakakaldı. O sırada odaya bir çocuk girdi.

"Anne eve ne zaman gideceğiiiz?"

Diye mızmızlandı siyah saçlı çocuk. Annesi ise ona "birazdan" cevabını verdi. Çocuğun gözleri sarı saçlı minik bedeni buldu. Bedeni çok çelimsizdi sarı saçlı oğlanın, bu da siyah saçlı çocuğun dikkatini çekmişti. Ayrıca gözleri çok güzeldi, yem yeşil ve çok büyükdü bu da ona sevimli gelmişti.

"Merhaba."

"M-merhaba."

"Gözlerinin rengi çok güzel!"

"T-teşekkür ederim."

Sarı saçlı beden çok şaşırmıştı. Aldığı ilk iltifattı. Hatta ilk defa birileriyle konuşuyor bile denebilirdi. Gerçi yeni öğrendiği kelimeleri kedilerle paylaşırdı, böylelikle aklında kalırdı. Kedilerden sonra konuştuğu ilk kişi bu çocuk ve annesiydi.

Annesi sarı saçlı oğlanla ilgilenmeye geri döndü.

"Bizimle kalmak ister misin ?"

Kadının içi elvermemişti onu bırakmaya. Ona yardımcı olmak istiyordu.

"O-olur yani sanırım."

Minik beden korksada kabul etmişti. Kadın çok tatlı gelmişti ona ama birazda olsa korkmuştu.

"O zaman benim yeni bir arkadaşım oldu. Merhaba ben Baji keisuke! Baji dersen sevinirim. Senin adın ne ?"

Diye atladı siyah saçlı oğlan.

"Ben bilmiyorum"

Dedi küçük beden.

"Bilmiyor musun ? Adsız insan olmaz ki, ben sana nasıl sesleneceğim!"

"Üzgünüm."

Diye yanıtladı minik oğlan. Buna karşı Baji gülümsedi.

"Chifuyu. Senin adın artık Chifuyu!"

Küçük beden şaşırdı.

"Chifuyu mu ?"

Baji kafasını salladı. Sarı saçlı oğlan ise kocaman gülümsedi.

"Teşekkür ederim Baji."

Bir şeyler deniyorum umarım beğenirsiniz.

Yazım hatam varsa kinar bir dile uyarırsanız çok sevinirim. İlk defa yazıyorum.

Böyle sıkıcı başladığına bakmayın aklımda çok güzel fikirler var.

Hikayede şöyle bir özet geçeyim. Chifuyu bir sokak çocuğu bu yüzden çoğu şeyi bilmiyor.

Hikayede Baji ve Chifuyu 5-6 yaşlarındalar.

Umarım seversiniz <3