Chapter eight. Let’s call it a date.
<Robbie’s POV>
And so nandito ako sa isang mamahaling restaurant, hindi rin masyadong sosyal ang friend ni Thea ano?? Kung makapanglibre sa isang restaurant pa ng isang five star hotel ditto sa may Makati… parang totoo kung umasta ang kainan na ito ah<<< ayokong tawaging date ito no,,, eh ang lokaret na si Abe grabeng favour ang pinagapli sa pagdukot ko sa kanya…
~_~ ← Abe
Grabe ding magpacute etong friend ni Thea, parang wlang humpay,, may bukas pa kaya ano>>.(>_<)
Bestfriend nga sila ni Thea, parang mga timang kung umasta ehhh, kulang na lang approval sa rehab.. ang kukulit parang may A H1N1…
. . . . . . .
. . . . .
Aie hindi pala ano bang tawag dun??? Yong kondisyon na sobrang likot na halos hindi na makontrol…!! Kayo na mag interpret may amnesia ang author,, nakalimutan emention eh,,, yon bang parang leech kung kumilos kapit na kapit daig pa ang naputulan ng buntot sa likot…… J uooo yong hyperactive ata tawag dunn…
-So ano, payag ka na??
-AYOKO NGA!
-Ano ba Abe! Nakipagdate na nga ako sayo, ano pa ba ang gusto mo?? Pumayag ka na!
-BLEEHH ( !_! )
-Hoy Abe wag na eag moa akong pinagloloko ah! Mag ayos ka kundi---
-BAkit ba, ano bang purpose mo sa kagustuhan mong magka ayos kami ni Thea?? Pumoporma ka para sa kanya ano?? Ayeeeee
-Tumigil ka nga! Isa ka pang sobra kung mag isip eh…
Asa pa yon! Para nga yong nagmemenopause kung maka mood wings eh.. Hinding hindi mangyayari yon nu, kahit maging pink pa ang uwak.
-(?_?) May pink ba na uwak???
-Tanga ka rin ano>>??
-So ano na??? Bakit nga gusto mo kaming magkabati???
-Kasi ang totoo nyan naaawa ako sa knya, namimiss ka na nya sa katunayan eh.. L
-ASUS! awa? Talaga lang ha,, ginagamit mo lang ata ako eh para makapanligaw eh
- Alam mo Abegail de Guzman iniikot mo ang storya eh, author ka ba?? Pumayag ka na nga! Naiinip na nga ang author eh, humahaba masyado convo natin. Payag ka na kung ayaw mong masapak ng author.. DALI!!!
-Sige na! OO na ang kulit mo eh, kailan kami mag uusap????
-IN TIME..
-ANO??? May intime ka pang nalalaman ano ka destiny..
-Basta sisignalan lang kita, okay? Just wait for my signal.. J
-Signal mong mukha mo! Akala mo sa akin sasakyan kailangan ng t raffic light??..
-Basta mag intay ka lang. Kailangan ko pang osyosohin si Thea para maalala ka nya at ang mga magagandang memories nyo>..
-_-
So ayon napapayag ko na rin ang dakilang kaibigan n gating bida na si Althea Nichole.. J
[FLASHBACK]
<Abegail’s POV>
Naglalakad kami ni Thea papasok sa next subject naming nang bigla kaming napahinto dahil sa naririnig namin na may nagsasalita sa public address ng school.
Public address, yon bang meron sa mall, syempre sosyal kunti ang aming university eh at ito ay connected sa lahat ng buildings as well sa mga offices ng mga professor kahit sa school grounds may speaker din ito..
YES! I ADMIT---(sabi ng boses)
Parang kilala ko ang boses na iyon ah,, san ko ba yon narinig??
Thea kilala natin yan di ba???
0_0 ← si Thea at ako → ?_?
GARRETH?? OH YEAH,, I JUST FORCED HIM TO COURT ME---
0_0 halatang papaiyak na ang boses eh,., pero bakit kaya??
I’m such a bitch right?? Naawa lang si Garreth sa akin kaya nya ako pinansin.
Yes, ako ang makapal ang mukha. Mabait naman si Garreth eh, mabait na mabait talaga sya. Ang katotohanan ay ako ang nagpumilit na maging nobya nya at ako pa itong nanloko! (patuloy na sambit ng boses na sa pagkakatantya ko ay si-)
Alam kong may gf na sya pero selfish ako masyado eh at pinipilit ko pa rin an g sarili ko sa knya na halos umabot na sa pagtatangka ko ng aking sariling buhay, ang galing ko ba??
Ako ang nanligaw! Ako ang nanakit sa kanya. Bitch nga ako di ba???
Ang galing ko bang umarte?? Kahit kayo nadala sa pagkabait-baitan ko.. huh! Mga loko kayo!
(silence)
Ang lahat ng students ay nasa state of shock maski ako. Kahit hindi nagpakilala ang boses sa tape ay alam na alam namin at kilalang-kilala ko ang boses na yon!
Wala namng ibang girlfriend si Garreth ditto eh kundi si Thea lang.
Thea?? (lumingon ako sa aking likuran para makita sya)
Asan na yon??
Alam ko wala akong karapatan na husgahan si Thea agad-agad. I need to hear her side, kahit ako man lang ang matitira na naniniwala sa kanya ay gagawin ko. Alam kong malaking dagok ito sabuhay niya at ako lang ang natitirang kakampi nya ngayon. But where is she right now??
For almost three weeks hindi ko nakita si Thea after that revelation, ne anino ya hindi ko naramdaman. No calls, no text, no chit-chat. Ayoko namang pilitin syang magsalita, I’m respecting her privacy also. I’ll just wait for the time na sya mismo mage explain sa akin na hindi totoo ang mga pinagsasabi ng Voice tape na yon.
Pero habang tumatagal nagdadoubt ako kung friend ba talaga ang turing niya sa akin. Why won’t she talk to me, I’m just here willing to listen for the truth. Kaibigan naman niya ako di ba??
Lumipas ang three weeks ay nagbalik sya sa school, I tried to act normal towards her kahit pinagtitinginan na ako ng mga tao pero it seems that she is too far away from me. Parang may wall sa aming dalawa hindi siya nagsasalita at kahit tanungin ko man siay ay hindi siya sumasagot. Unti-unting nawawala ang Thea na minahal at kilala ko.
[END OF FLASHBACK]
Robbie: NE hindi mo tinanong, hindi ka nagpursue o naglakas n loob na tanungin sya?
-Hindi eh, natakot ako sa aura nya..
-Loser mo naman,., ayan kaya nagkaroon kayo ng gap dahil sa pagka coward mo, malay mo nag aantay lang syang tanungin mo di ba? Kawawa tuloy si Thea.
-Anong kawawa??!
-So you mean naniniwala ka sa sinasabi ng recorded voice na iyon??
-Hindi!
-Yun nman pala eh! Pero bakit mo hinayaan na magkalabuan kayo??
-Kasi nadala na ako eh, pinagtutukso ako ng mga classmated naming at tinatanong, actually wala naman akong planong patagalin ang katahimikan na iyon kaso lang my parents, sila ang nag suggest na wag ko na lang daw pilitn na magtell sa akin si Thea, so ayon//
-So hindi mo talaga nalaman ang tunay na nagyari??
-Hindi nga!! Kulit eh! Unli lang!
BINABASA MO ANG
SHE'S MORE THAN ENOUGH by itsmeMayella (SNAIL-PACED UPDATE)
Dla nastolatkówLITTLE THINGS COUNT MOST! in every drop of care, a count of love is measured! little did we know that even in the saddest times of our life, we can reach for something, we need not to look down coz the only way to spend life to the fullest height i...