Krisanta Samira in 2030

Chapter 18

“EL DOM TROV?” Hindi maalis ni Saffira sa isipan niya ang sinabi ng kausap niya kanina.

“Argg.” Napasabunot na lamang siya sa kanyang buhok. Sumasakit na ang ulo niya kakaisip kung ano ang ibig sabihin nito.

Napadako ang tingin niya sa orasa. Muli siyang bumuntong-hininga ng malalim nang makitang konting araw na lamang ang meron siya para sa misyon niya. Kalahati ng isang buwan na pala ang nakalipas pero wala pa ring nangyayari. Kailangan niyang magtagumpay anu man ang mangyari. Agad niyang kinuha ang cellphone niya at may tinawagan pero hindi ito sumagot kaya nagtype na lamang siya ng mensahe na nagsasabing tutulong siya para hulihin at ikulong ang karapat-dapat na makatikim ng parusa.

Pagkatapos niyang sinend ang mensahe ay agad siyang natulog. Sa pagtulog niya ay napanaginipan niya ang kanyang dating kasintahan na sa kasamaang palad ay pinatay ni Prinsipe Voldemort. Ang senaryong napapanaginipan niya ay ang mismong kamatayan nito.

Masayang tinungo ni Krisanta ang tagpuan nila ng kanyang kasintahan pero agad na nawala ang kasiyahang iyon ng madatnan niya itong naghihingalo habang may nakatarak na punyal sa dibdib niya. Binunot ng taong may sala ang punyal saka muli sanang isasaksak sa kanya pero dali-daling tumakbo si Krisanta at yinakap ang duguan at nanghihinang kasintahan.

“Anong karapatan mong angkinin ang dapat ay akin? Anong karapatan mong suwayin ako na Prinsipe? Isa ka lang hamak na mandirigma.” Marahas na hinila nito si Krisanta ay mahigpit na yinakap ito.

“Kaya ba ayaw mo sa akin? Sabi ko naman sayo, akin ka lang dapat. Oras na suwayin mo ulit ako, ang pamilya mo na ang susunod.” Sabi ng prinsipe saka pinunasan ang tumutulong luha ni Krisanta.

“ Tinangka ka niyang gahasahin dahil gusto mo siyang iwan dahil hindi mo na siya iniibig. Lumiyab siya sa galit nang malamang ako na ang iniibig mo kaya tinangka ka niyang gahasahin. Nakita ko kayo at pinigilan ko siya. Tinangka niya akong patayin at sa kasamaang palad aksidente ko siyang nasaksak para iligtas ako sa kamatayan. Ito ang nangyari naintindihan mo? Walang dapat na makaalam nito. Nais kong ikasal na tayo sa madaling oras. Tandaan mong sa iyo nakasalalay ang buhay ng pamilya mo. Tutal patay na siya, hahayaan kong makasama mo siya ngayong gabi.”

Pagkaalis nito ay malakas na humagulgol si Krisanta. Kanina pa niya ito pinipigilang lumabas. Ang puting bestida niya ay naging kulay pula na dahil sa dugo.

“Kasalanan ko ito. Patawarin mo ako, mahal ko. Kasalanan ko. Patawad. Kasalanan ko...” Paulit-ulit na saad niya habang yakap-yakap ang kasintahan.

Sa oras na iyon ay naisip niyang wakasan na rin ang buhay niya para magwakas na rin ang paghihirap niya at matakasan ang tusong prinsipe pero pinigilan niya ang sarili. Naisip niyang wala ring magbabago kung magpapakamatay siya. Hindi niya masisiguradong hahayaan ng prinsipe ang pamilya niya. Baka sila pa ang sisihin at pagbuntunan niya ng galit. Mas mainam na sundin niya ito. Sa ganoong paraan ay masisiguro niya ang kaligtasan ng kanyang pamilya. Balang araw ay siya mismo ang magwawakas sa buhay ng prinsipe.

“Patawad. Kasalanan ko. Patawad, Ibarro.... Pakiusap... Huwag mo akong iwan...” Habang natutulog ay binabanggit ni Saffira kasabay ng paglabas ng mga luha sa nakapikit niyang mga mata.

Dahil sa panaginip niyang iyon ay nagising siya. Napabaluktot siya sa kanyang kama at tumuloy sa pag-iyak.

Sa gabi ding iyon ay nanaginip si Shahani. Ang panaginip ding iyon ay ang pagkamatay ng kanyang nobyo noong college pa siya. Sa abandonadong building sa tabi ng university nila ay magkikita sana sila ng nobyo nito pero ang apo ng may-ari ng unibersidad na pinapasukan nila ang nadatnan niya imbes na ang kanyang nobyo.

“Anong ginagawa mo dito?”

“So dito kayo nagkikita? Ah, do not wait for that asshole. Hindi na siya darating.” Sabi nito habang papalapit kay Shahani.

“Anong ginawa mo sa kanya?” She stepped backward.

“I just killed him.” Walang pag-aalinlangang pag-amin nito. He played a video, the video of how he killed her boyfriend. Makikita sa video na nakatali ito habang binubug-bog ng anim na nagkakakihang mga lalaki. Shahani closed her eyes when her boyfriend screamed in pain.

“Stop it. Please, donʼt kill him. What do you want?” She pleaded.

“Too late...” He said then the guys on the video poured an acid on her boyfriendʼs face. “I said that I already killed him. This video is just a record of it.”

Shahani collapsed on the floor.

“I told you to end things with him but you disobey me. The only way to make you mine is to kill that bastard. It is your fault. You killed him.” He kneeled down and held Shahaniʼs chin.

“Your family may face the same fate if you ever disobey me again. Testify that you haven't been in contact to him since you already broke up. Do not try to tell the police about this video or else your family will end up like him.” He wiped her tears.

“Do not get close to other guys ever again. You should only be with me, end up with me and marry me.” Shahani glared at him while tears keep falling from her eyes. He stood up.

“I don't want to see those darn stares ever again. That law student also gave me the same stare and never pleaded until his last breath. I should have forked those eyes.” 

Habang natutulog ay lumuluha si Shahani.

“Kairouz...” She uttered.

Voltaire who is sitting beside her became fuming mad and strangled her but managed to control himself and caress Shahaniʼs neck.

“Maybe it's time for you to join him?” He whispered to her then laughed like crazy.

“No. Don't leave me for that bastard. I will take care of you.” He suddenly stopped laughing and said in a terrified and sad voice.

They thought that Kairouz, Shahaniʼs lover died that night but they are wrong. When they left him thinking that he died, someone saved him and immediately got him treated since he is still breathing. They saved him and burned the warehouse leaving a cut of Kairouzʼs skin behind so that Voltaire and everyone would think that he really died.