misbruik & Liefde

Hoofdstuk 18 (Mark)

MARK

Ik kijk geschokt naar de vampier die Fabian heeft. Rosa de vampierprinses. Vader had het wel vertelt dat de kinderen van de koning samen met zijn vrouw naar de aarde zijn gestuurd om daar veilig op te groeien maar ik had dit nooit verwacht.

'Dat is een grapje toch?' vraag ik terwijl ik mijn arm om haar heen sla.

'Nee.' zegt Fabian.

'Waarom ken ik mijn vader dan niet?' vraagt Rosa gespannen. Klamerend streel ik over haar rug.

'Omdat hij je na je geboorte bijna direct naar de aarde stuurde samen met je broer en je moeder. Er was toen oorlog en het was handiger voor jullie om in de mensenwereld te zijn omdat jullie daar veilig konden opgroeien.' legt Fabian uit.

'Maar nu is het niet meer veilig?' vraagt Rosa.

'Nee. Alanos zoekt naar jullie om de troon opvolger te doden of jou te dwingen met hem te trouwen zodat het land van hem word.'

'Wie is dat?' vraag ik verbaasd.

'Alanos was de adviseur van de koning.' legt Fabian uit. Ik kijk naar mijn vader. Hij knikt.

'Ik ga niet weg bij Mark.' zegt Rosa en ze trekt mij dichter tegen haar aan.

'Dan gaan hun mee.' zegt Fabian vermoeid. 'Waar is je broer?' vraagt hij dan.

'Geen idee.' zegt Rosa. Fabian knikt. Hij opent een portaal en we lopen erdoorheen.

Mijn mond valt verbaasd open net zoals die van Jeroen en Alex. We waren nog nooit in het kasteel van de koning geweest. Ik zie dat Rosa mij loslaat en alleen mijn hand pakt. Ze kijkt om zich heen en af en toe worden haar ogen zwart.

'Herken je het nu?' vraagt Fabian. Rosa knikt.

'Sommige dingen wel.' zegt ze en dan lopen we langs een schilderij. Rosa stopt en kijkt ernaar. Er staat een jongen vampier op en een vrouw. Het zijn de koning en koninging.

'Dat zijn je ouders.' legt Fabian uit. Voor haar vader staat een kleine jongen met krullen. Thomas denk ik. Thomas houd de hand van een klein meisje vast die een lange jurk aan heeft maar nog net kan staan dat zie je zo. Haar rode krullen vallen net over haar schouders en ze ziet er blij en nieuwsgierig maar vooral avontuurlijk uit. Ik glimlach als ik ernaar kijk. Haar licht roze jurk is schattig en staat haar leuk.

'Ben ik dat?' vraagt Rosa.

'Ja.' zegt Fabian.

'Wow.' zegt ze. 'Ik was schattig.' en haar wenkbrauwen schieten van verbazing omhoog.

'Inderdaad.' zegt Fabian. We lopen door tot we twee wachten zien. Als ze Fabian zien openen ze de deuren maar je kunt de nieuwsgierigheid op hun gezicht lezen. We lopen de kamer binnen en daar zitten ze te eten. Rosa's ogen worden gelijk zwart als ze het bloed ruikt. Ik knijp in haar hand. De oudere man aan het hoofd kijkt op en glimlacht als hij Fabian ziet.