misbruik & Liefde

Hoofdstuk 21 (Mark)

Rosa en ik lopen hand in hand naar de eetzaal. De lichtpaarse jurk die ze draagt is echt prachtig. Ik schuif een stoel voor haar naar achteren. We gaan zitten en de bedienden geven ons bloedsoep. Rosa kijkt er een beetje benauwd naar en glimlachend pak ik haar hand. Ze ontspant een beetje en pakt gelijk de goeden lepel. Ik glimlach en pak die lepel ook. We beginnen te eten tot het woord Thomas valt.

Rosa slikt gespannen en leunt op haar handen.

'Rosa?' vraag ik terwijl ik mijn handen op haar schouders leg. Rosa zucht en gooit een briefje op de tafel. Haar vader leest het en zijn gezicht word wit.

'Het spijt me zo pap.' begint ze te snikken. 'Ik weet dat mam en jij wouden dat we op elkaar paste en ik heb mijn taak niet goed uitgebracht. Ik trek haar in mijn armen en streel kalmerend haar rug. Dan trek ik haar op schoot.

'Wat is er aan de hand?' vraagt pap.

'Ze hebben Thomas.' zegt Jack.  De hele tafel is stil. Dan word dat gestopt door een oorverdoofende schreeuw van Rosa. Ze grijpt naar haar wang. Tranen wellen weer op en ze stromen over haar wangen.

'Rosalie.' zegt Jack geschrokken en dan staat hij voor haar terwijl hij haar handen pakt. 'Jullie zijn nog steeds verbonden. Je kan hem voelen. Je kan voelen waar hij is.'

Rosa knikt spijtig.

'Ja dat kan ik nog steeds.' zegt ze. 'Pap dat is...' haar stem zwerft weg en ze valt tegen me aan. Ik sla mijn armen om haar heen. En sus een beetje in haar oor.

'Ze is uitgeput.' zegt mam. 'Die arme meid.'

'Ik breng haar wel weg.' zeg ik. Ik til haar op en loop naar de deur. Een vrouwelijke bediende volgt me. Ik leg haar op bed neer en gelijk stuurt de bediende mij weg.

Ik slof een beetje door het kasteel tot ik het ene schilderij weer zie. Ze was vroeger zo schattig. Nu is ze prachtig en haar lach is niet eens veranderd. Ik glimlach naar het schilderij en dan komt Jeroen mij halen.

'Mark het is al over twaalven.' zegt Jeroen. Ik knik en loop met hem mee naar zijn kamer. Jeroen en Alex slapen bij elkaar. Mam en pap ook bij elkaar en ik slaap tussen hun kamers in. Ik loop mijn kamer in en ga dan al snel slapen.

                                                                                ***

'ROOS!' schreeuw ik wanhopig. Het ene moment was ze hier en het andere moment is ze weg. Ik ren wanhopig door het bos maar kan haar niet vinden.

'ROSALIE!'

'Mark. Ga daar niet naartoe.' Hoor ik Rosa's stem door het bos galmen. Ik loop naar haar stem toe.

'Nee Mark.' zegt ze. Er klinkt paniek in haar stem.

'Rose.' zeg ik en ik loop naar haar toe. Ik kom bij een meer. Ik loop er naartoe en zie daar onderwater mijn Rose liggen. Haar ogen zijn gesloten. Ze is dood.

Opeens ben ik op de begraafplaats. Iedereen moet huilen. Ze was zo'n goede prinses. Thomas loopt boos naar me toe en duwt me tegen een muur.

'JE ZOU HAAR BESCHERMEN! JE ZOU HAAR LATEN LEVEN!' schreeuwt hij woedend.

                                                                               ****

Ik val uit mijn bed. Ik ren gelijk naar Rosa's kamer. Ik storm haar kamer binnen en  ze gaat gelijk rechtop zitten. Ze kijkt me geschrokken aan en ziet dan dat ik alleen in een boxer staat. Ik zucht opgelucht.

'Is er een rede dat je zo in mijn kamer staat?' vraagt ze.

'Wil je met me een ochtend wandeling maken?' verzin ik. Rose knikt dat het goed is en ik verdwijn de kamer weer uit.

Gelukkig was er niks met haar aan de hand.